Alle inzendingen over een ode aan..je geliefde in het zonnetje zetten na een ziekte dus moeilijke tijd.

ik wil eerlijk zijn, ik zal de waarheid zeggen, ik weet het maakt mij klein, maar ik moet het jou uitleggen, jij bent alles wat ik wil, ik heb jou nodig, al zit er een beetje leeftijdsverschil, ik heb jou echt nodig, jij en ik horen gewoon samen, jij en ik horen bij elkaar, ik hoef mij niet te schamen, jij bent de betere helft dat is…

Ik verlang zo naar de lente ik verlang zo naar de zon ik zou wel een moord kunnen plegen ik leg die barre koude lange winter om!…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt.…

dank je wel voor de zorg voor mensen zelfs tot over je grenzen dank je wel voor het brengen van eten in de supermarktketen dank je wel voor durf achter de kassa met risico in mensenmassa dank je wel voor het rijden en bezorgen onzeker voor de dag van morgen dank je voor het zoeken naar vaccin en medicijn voor adem, tegen pijn…

In mijn handen hield ik nog duizenden dromen, ze spatten als waterdruppels uiteen op de grond. Toen jij van mij werd afgenomen, en ik dacht dat ik er nu alleen voor stond. Maar vrienden, familie en kinderen, namen me gezamenlijk bij de hand. Om op deze wijze te verhinderen, dat niet alle waterdruppels opdroogden, in het zuigende zand.…

Het is vroeg, miezerig en kil de wereld nog stil zit ’n merel op de reling van mijn balkon uit te rusten van haar ochtendlied wat me blij verheugt door de last van regenwater richt traag het gras zich op de sprei van madeliefjes in het gazon buigen droef hun natte hoofdjes ach, ik glimlach want na regen komt toch weer zonneschijn…

Mijn kleine dondersteen Ik leef jou met je heerlijke grijze manen gezien in de manen van het riet Mijn innig geliefde hondje…

op ons liefdesplekje waar zo veel zoete herinneringen geboren werden spreid ik jouw liefdeskleedje voor je uit Ik streel je door je manen van riet Uit liefde nestelen wij sluiten wij saampjes de deur En de dood nog even buiten…

Kom mijn liefste kom laat mij je leiden kijk niet om maar voorbij de horizon Er rest je niets dan wat verloren idealen Je dromen komen ooit wel uit Verlies geen tijd aan verbittering of teloorgegane vriendschap Diegene die naast je staat je tranen vangt zaait het nieuw gewas dat de zomer rijkelijk oogsten zal…

Net als het zonnetje dat soms even straalt me een gezonde mooie tint aan mijn huid geeft hoe jij dan ook aan mij soms zo vertaald ben blij, dit samen hebben mogen beleefd.…

Halverwege waar de zon scheen las jij mee in Middelsprake uit het boek dat je als kind kreeg spiegelbladeren voorbij soms als die jongen die heel even in een sprookje was gebleven met die kinderlijke ogen die verbleven over zee Je schreef verhalen ver vooruit nu om verspeeld ze voor te lezen aan twee spiegels die je meenam diepgenegen aan…

Wanneer die goede, oude tijd, een uurtje stil gaat staan. Wanneer uitgelaten mensen, fonkelende glazen heffen. Wanneer een verloren zoon, blij is thuisgekomen. Wanneer een oude troubadour, eindelijk is uitgespeeld. Ja, dan lééft een stad. Een stille stad.…

Er groeit in ’t groene veld, een bloempje, teer en klein. Het witte kroontje stralend, met blaadjes, o zo fijn. In ’t voorjaar in de prille lentezon is het vaak nog koud, Toch richt het fier zijn kopje op, richt naar de zon zijn hart van goud. Vaak wordt het platgetreden, het is zo nietig klein, zo zonder praal of veel vertoon. Zo…

Een blad dat dwarrelt van een tak. En bij het vensterraam een kaars die langzaam opbrandt in alle rust met weer even jouw gezicht. Hoewel de liefde al lang is uit geblust.…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

Gebroken door pijn, Gecrasht door verdriet, Grote scherven, kortsluiting en veel schade. Het slachtoffer, onschuldig en getekend door littekens. Onherstelbaar! Toch wordt het gelijmd en gereboot. Maar, zoals bij een vaas die opnieuw in elkaar is gepuzzeld, zie je krassen en littekens nog, voor altijd.…

Ik leef in een leugen dat jij terugkomt maar dat gebeurt toch niet meer. Als ik er over nadenk dan doet mijn hart zo'n zeer. Zie je dan niet wat je aangericht hebt? S'avonds rollen de tranen over mijn gezicht. Heb je niet door dat je me pijn doet zo? Kijk je nooit in een ander licht? Dat je nu met me afspreken wilt alleen voor mijn beste vriendin…

De tijd verstrijkt met grote slagen en toch wil ik je nog steeds vragen: mis je mij ook? kom je terug bij mij? Maar die vragen zijn vast zinloos, verspilde tijd. Elke dag weer denk ik aan je , je ogen , je lach. Ik weet dat het fout is en dat het eigenlijk niet mag. Maar ik kan blijkbaar nog niet zonder jou dat heb ik wel gevoeld.…

Hoe kan je mij dit aandoen terwijl je zoveel weet van mij. Terwijl we al zolang vriendinnen zijn dit maakt me echt niet blij. Je pikt een jongen voor mijn neus weg terwijl ik al flirtte met hem. Je weet dat ik niet makkelijk met jongens omga is er voor jou geen rem? Want jij hebt al zoveel jongens je houd ze stuk voor stuk voor de gek. En als ik…

Het is tijd geworden om verder te gaan. Het zal nog niet altijd even makkelijk zijn. Maar mijn hart begint langzaam te helen van de pijn. Ik ga niet eenzaam zit kniezen want de keus is aan mij. Ik doe leuke dingen en word weer sneller blij. Ik begin de herinneringen al mooier te vinden.…

Meisje friemelt aan haar tas en drinkt koffie op Eindhoven Centraal. Kijkt, knijpend met haar ogen, de hal in, terwijl ze haar brillenglazen poetst. En poetst. Tot ze ineens omdraait. Haar bril nog in haar handen. Gehaast of opgejaagd de hal uit loopt. Verlaten kartonnen bekertje.…

Wanneer HIJ ziek is, is HIJ ziek, beroerd en naar, vervelend en ach ik heb... wanneer HIJ ziek is, oh das niet mooi! Wanneer HIJ hoest is er inderdaad wat loos, vanzelf, maar de huisarts is vrij en een ander? Nee hoor dat is er niet bij! Wanneer HIJ ziek is en de huisarts vrij, als HIJ hoest en ook snurkt ben ik absoluut niet blij,…

Jij bent een rode roos de zon op mijn kruin helder water dat stroomt een fruitige wijn bloesem in de lente met zijn heerlijke geur en een vlinder vol kleur Ik zou jou willen zijn...…

en myriade manen ten dronken dans in cirkelbanen het multiversum musiceert In mechanische melancholie baadt de ster die verder kwijnt haar helderheid - tot ze verdwijnt vervalt in vale apathie De celestiale schemering een schaduw sluiert Edens Hof de grote Godendeemstering herleidt 't heelal tot vormeloos stof het ware woord - door tijd…

‘k Ben een échte fan, van het Vlaamse lied, van Tura en Christoff, Paul Severs en K3... Als zij op ’t podium staan, (dan) ga ik uit de bol... ’t is net alsof ik tapdans, op een wolk... Refrein: ‘k Ben al jaren fan, van het Vlaamse lied, mét een scheutje nostalgie... Het was Nonkel Bob, die m’n fankaart gaf... Weet je wel? (Koor…

Het heeft mij overdonderd, alsof die ziekte naar ons grauwt. Dus vandaag is alles anders… Zelfs in de zon is het een beetje koud.…

Er komt een bron van informatie van gedachten en gevoelens op je af alsof je in een kleuren carroussel vertoeft; met de kleuren van een mooi vlindertje voor de spiegel zijn het er twee, alsof je plotseling stevig met twee benen op de grond blijft staan terwijl het voelt alsof je diep in jezelf je naam hoort roepen met ogen die…