Alle inzendingen over eenjarige

een jaar alweer is het geleden dat wij jou welkom heetten roze zacht getint zenuwachtig nog en slaperig als nieuwe wereldburger sedertdien is er de ontdekking van jouw mama en papa zoals zij jou kennen leerden dit gaat hoe? en waar? waarom jij huilde of juist niet dit eerste jaar is snel gegaan met dagen gevuld met lach en pakketten…

aan menselijke achting en de droevige ogen op hopeloosheid zijn gericht door de ziel die is doorboord ik voel me zo zwak in een heldenloos bestaan immers ook ik kan je niet bieden dat teder beschermend dak al ben ik nog zo met je begaan ik weet dat je ooit op weg zult gaan naar het stervenswak voortaan zal ik nog maar eenjarige…

gewelven van mijn wereld stut ik sprookjes met fantasieën die grenzen aan het dal waarvan stenen uit mos zijn gegoten en bomen niet meer spreken nu nog ritselt het donker al waande ik me in het struikgewas, ik voelde doornen steken in mijn zij maar later bleek dat het de striemen waren van de nacht nu leef ik me naar herfsten van een éénjarig…

tot een schitterend palet je keek in mijn ogen ontspiegelde pijn had nooit kunnen dromen dat je ooit zo volledig jezelf weer zou zijn je vloog op uit mijn koesterende handen die vrijheid kon je niet aan thuist moest je landen om daar als rechtschapen weer door te gaan je vlucht was tekort het gevoel is verdord de bloemen waren eenjarig…

ze wandelen het gras is groener dan de schoenen van de wandelaars het pad knerpt steentjes omzoomd met asfalt kanten borders hun éénjarigen verlopend tot de rand van bomen, opgeschoten kinderen die rennen voor een leven vol met spel wandelaars en kinderen verknerpen grassend asfalt rennend leven langs een bomenrij het spel van…

er was geen weg toen ik jou zacht mijn armen gaf in eerst ontmoeten je lach en ogen wezen mij het pad ik bloemde in de borders als verwachtingsvol éénjarige jij groende in het geven en bloeide snel het eerste blauw na een lang leven wij zijn de winter doorgegaan en voorjaarden in groeien ook deze zomer geeft de zon…

mag ik de tuin zijn waar jij groenen kan de aarde zwarten waarin jij ooit weer bloeien zal mijn borders zijn niet ingericht éénjarig maakt nog geen gezicht paden wachten op de hand waarmee jij je zaden plant ik snoei en rooi het overbodig de tuin is lenteklaar mijn warmte en jouw kleur hebben elkaar ook volgend jaar zo nodig…

Eenjarige plant met een hart van diep donkerbruin Bekleed met franjes gelijk een fonkelend bladgoud Helderblauwe hemelen rondom zijn bloeiende kruin Als de menselijke geest die vrij is van gedachten Warme winden hebben donkere wolken weggeblazen Diezelfde wolken zullen nooit meer wederkeren Aan de Zonnegod behoort al deze roem Want hij schiep…

Dood zullen ze gaan, eenjarigen hebben nu eenmaal een kort bestaan. Wij danken hen voor de kleurenpracht, die zij de ganse zomer hebben gebracht.…

je opgestoken wind huilt regen in ons bloemenbed waar borders de seizoenen kanten jaren hebben daar patronen in gelegd gesteund door vaste planten er was te weinig ruimte voor eenjarig bloeien het almaar snoeien bleek funest mag ik je vragen de opgestoken wind in minder vlagen te laten regenen op ons bloemenbed krijgen…

dialoog was schijn toch vonden zij het fijn lieten hun kleuren gaan weg uit het stofferende bestaan zag hoe zij verwelkten het uiteenvallen van kelken in uitbloei bij elkaar geraapt als plastic afval klaar gemaakt met hoop op een recycling seizoenen zijn voorbij gegaan maar voor het raam blijft steeds die lege plek de bloemen zijn eenjarig…

Je legt je koortsige vingertje op de geribbelde bladzij en leest een olifant een pluizige papegaai een tijger met papieren strepen Hoe je met je éénjarig vingertje de koe laat loeien het schaap laat mekkeren het paard laat hinniken De wereld laat zich omslaan in paarsblauw glanspapier Vandaag schep je de dieren en de dingen En…

morgen is het weer zomer dan hangt aan het groene ijzerwerk rondom mijn kleine buitenterras weer het opgehangen plastic in zwart gevuld met een kleurrijk gewas of beter gezegd, eenjarige plantjes zij blijven twee seizoenen zo sterk als de kwetsbaarheid van oude van dagen er zijn nog vetplantjes in rieten mandjes, overjarigen zoals dat…

Als zij op eenjarige leeftijd de telefoon in haar handen krijgt en hele gesprekken met me voert, zegt haar moeder op de achtergrond: leg de telefoon eens op tafel, maar de kleine schudt beslist haar kopje en zegt: oma bellen!…

Het eenjarige prinsje beleeft het feest bij oma Juliana 's schone paleis. Bloemen, blij trillend met trompettenwijs, komen nader, vol jubelende geest. Deze koning der verre toekomst vreest, ondanks liefkozingen en goede spijs, wat hem omgeeft. Hier blijven? Te zware eis! Hij wil geborgenheid, verdwijnt bedeesd.…

Zelfs de eenjarige bloemen met een hele felle kleuren zetten mij aan het mijmeren hoe ontstaan ook de geuren. Ik vraag mij wel eens af waarom val ik steeds ten buit aanschouw ik die vogels met hun gekwinkeleer zo luid. Vooral regelmatig na het zoet van weer een zwoele nacht die als een luide lokroep menige gedachte heeft gebracht.…

borders kleuren rond ‘n gazon dat groen en glad geschoren zijn zon en zomer in volle glans herboren als de juffertjes in ’t groen staan te blozen minzaan kijken in de hartjes van de rozen genieten ze samen van het zonnezoenen en de vlinders die op hun hartjes stoeien als alchemilla’ s, riddersporen en valeriaan heel trots tussen de eenjarige…