Alle inzendingen over eenzaam alleen

zij eenzaam alleen gelaten er is niemand meer alleen zij met haar lichaam geen aanraking meer alleen die van haarzelf domweg alleen gelaten de eerste keer omdat ze er nog niet klaar voor was nog niet alleen gelaten daarachter komt zij nu pas…

Ik voel de pijn, eenzaam, alleen op de wereld, waarom kan ik het niet vinden... Ik heb gegraven in hoofd en hart gezocht wat het zou zijn... Ik weet het niet..…

eenzaam alleen niemand om je heen liefde ken je niet geen mens die ziet dat je lijdt niemand die jouw leven benijdt eenzaam zonder eten het lijkt wel of niemand van je wil weten eenzaam op zoek naar wat licht in je leven naar iemand die jou zijn liefde wil geven…

De sluipende eenzaamheid Zonder alleen Verlamt verlangens Drijft drift uiteen De bomvolle leegte Onbeschreven Ontbeert ruimte Vulling te geven Wat zijn zal vergt De moed van het heden Hier, vandaag Toekomend verleden De leegte leegvegen, de eenzaamheid alleen Dromen doen, daar ligt de eerste steen…

Wij waren één met elkaar en vervolgens weer apart, niet eenzaam alleen. Verwoest door een storm dreigend met orkaankracht deceptie enorm Duinerotiek op een kruising van zand en schelpen In de kern van zich- zelf, lees ik haar gedachte concludeer allicht dat zij verwachtte…

wereld rood zonde angst verdriet zorg dat niemand het ziet zorg dat niemand het weet slapen dromen nachtmerrie vergeten niet weten welke kant je op moet ziel kapot verloren eenzaam alleen niemand zal me ooit nog kunnen redden…

Vaak voel ik mij eenzaam, alleen en verlaten. Vinden ze mij niet lief, of willen ze mij gewoon haten? Maar diep in mijn hart, ik weet het zeker. Daar ben ik gelukkig, daar is het beter. Ook in die van jou, is een plek. Die zich eenzaam voelt, misschien klinkt het gek. Maar om jou heen zijn mensen, die om jou geven.…

Het is een boom boom in een landschap in een winters landschap Wat ik snap is zijn eenzaamheid alleen,verlaten Weg,noch pad noch straten lopen naar hem toe of af Hij mag er zijn die boom een schitterend silhouet tegen winterhemel de takken,kroon vangnet van dromen Geef mij....…

Nu ik uit jouw stilte ben gestapt wil ik toch nog iets zeggen over de wilgenwouden van mijn jeugd de denkbeeldige wolven en tedere beren een tatoeage op jouw linkerarm en een verleden van dwangmatige moeder moedertjes noem ik ze nerveus terwijl het eiland eenzaam alleen wordt zonder jouw berichten uit de Oeral met de meren en de bergrivieren…

laat niet los, nee nooit wat je was en bent draag de wonderen van de wereld mee ze tillen jou een stukje over grenzen heen die moeilijke stappen van eenzaam, alleen zoek de woorden gestrooid langs de oever een schat in de bedding de rivier van de tijd verdicht de dromen met een waakzaamheid laat niet los, nee nooit raak jezelf…

Mensen leven als egootjes, op een eenzaam bolletje, waarvan er meer zijn, dan zandkorrels, van een strand. Mensen denken onvoorstelbaar. Zo kunnen we gaan denken, dat we erg eenzaam zijn. Dieren denken dat niet, denkt een dichter. De dichter ligt nu in bed. Hij waant zich eenzaam. Alleen, vannacht. Onbegrepen. Hij denkt na.…

Neen, je bent niet weg neen, het was geen afscheid neen, ik heb je niet afgestaan neen, er was geen einde ja, ik weet dat je bij me bent ja, er werden lieve woorden gezegd ja, ik genoot van de bloemenpracht ja, de muziek was helder, heel zacht alleen, dat ben ik zeker niet alleen, dat zal jij nooit meer zijn alleen, maar zeker niet eenzaam…

Ik open het venster en de deuren tegenover elkaar totdat het overal tocht in huis om het denkbeeldig coronavirus te verdrijven nadat ik de verwarmingsmonteur uitgelaten heb zet ik mijn mondkapje af om de frisse lucht in te ademen zie hoe vogels als klankgazelle in de boomtakken aan de overkant neerdalen in het morgenlicht…

met je mee hoe bitter en eenzaam alleen en verlaten gegeseld door water en wind schreeuwt mijn ziel om bij te praten met jou die ik niet meer vind there will remain nothing… only the scene…

alleen jij kunt die beginnen van iedereen gedeelde tijd…

Ogen sluiten, ogen stuiten op eenzaamheid, alleen, werkelijk niemand meer om je heen. Toch, van hem hield je als van geen een! Die onverwoestbare band voel je nog steeds vanuit een niemandsland stilzwijgend reikte je nog je hand hij verstaat je niet meer, je blijkt te ver van hem in niemandsland beland.…

eenzaam, alleen dwalend en dolend in een leven dat jou nooit verlichting geeft wat is de zin van jouw levenszin? ga je vanzelf door het leven gegeven of worstel de strijd van een zijn zonder doel? is jouw geluk aan een ander gegeven als het leven voor jou nooit vanzelf wil gaan?…

Hij fietst alleen op de dijk. Ook nog wind tegen.…

Van harte welkom fluisterde het steen zie het tot mij komen dus niet als straf Ik wachtte al even; het voelde alleen nu jij er bent zeg ik, welkom in je graf Ik had jou beslist heel lang verwacht op een kerkhof lig je eenzaam, alleen; En absoluut op zo’n december nacht voelt het eenzaam, als ijskoud steen Als kille wind door al de bomen…

eenzaamheid beroert mijn hart, komt zo plots en onverwacht. doch met vrienden op het werk is het sentiment nog redelijk sterk. het alleen gevoel is op zijn best, in combinatie met wat stress. mijn eenzaamheid gebruikt zijn macht in de vroege uurtjes... van de nacht.…

Voordat je het weet is het winter en blijf je eenzaam, alleen en kaal weer staan. Maar het wordt altijd weer lente. Je moet er alleen voor open staan En voor echte liefde moeten twee mensen er echt voor gaan. In elkaar vertrouwen, achter elkaar staan. Zoals de bloesem in de boom. Samen 1 geheel, samen ben je 1!…

Wat is het moeilijk om alleen te zijn Als je denkt dat niemand om je geeft Geen mens die echt met je meeleeft Dat veroorzaakt veel verdriet en pijn. Niet even een praatje kunnen maken Je voelt je dan zo eenzaam en alleen Stil verdriet, met niemand om je heen Soms kun je helemaal van streek raken.…

Ik had het altijd, van ’s morgens tot ’s avonds. Nooit verloor ik het, maar nu dobber ik rond in slapeloze nachten. Ik verwerk woelwerk tot ik wakker word zonder doel. Vastgelopen in mijn emoties of is het verdriet? De kade waar ik veilig thuis kon komen, ben ik uit het oog verloren. Ik zie nog wel de vuurtoren, die mij de weg wijst,…

Wanneer nachten mij vereenzamen waarin een hemel een kleurloze textuur onder het maanlicht borduurt waar fracties onzeker beginnen te bloeien en voortleven als een waas in dichtheid en uitgestrektheid die nog even blijft hangen boven het hoofd. Niettegenstaande helderheid wordt gebaand schaduwen regeren in mijn breekbare-en-kwetsbare die eveneens…

Ik ben in eenzaamheid niet meer alleen, Want waar mijn ogen langs de wanden dwalen Schemert uw lach daarheen. Ontelbre malen Hoor ik in 't klokgetik uw voeten treên. En langzaam nadert gij, zo ver, zo kleen... 'k Zie dat een brede neevlenkring met vale Lichtloze sluier u omhult; dan dalen Zachtjes uw lichte schreden naar mij heen.…

Ik heb nog wel gelachen maar gister had ik pijn Moet ik vanavond huilen hoe zal het morgen zijn Ik leef met heel veel vragen veel leugens en verdriet Ik ben te laf om iets te zeggen nee echt dat durf ik niet Vaak ben ik bang en eenzaam en voel ik me alleen Toch gek, want ik heb zoveel lieve mensen om me heen Kwaad op heel…

soms eenzaam en zo verloren sta je daar niemand die het ziet tussen bomen onder bladeren verscholen een echte vlegel kom maar uit ik heb je gezien bijzonder rijk bloeiende * Salomonszegel *…

Mijn vuisten eens gebald hangen nu slap en terneergeslagen klaar voor nieuwe, zo gevreesde, eenzame, verlaten, dagen... Want een weg terug zie ik niet meer.....…

De eenzaamheid neemt hard toe in deze coronatijd. Zoveel mensen alleen, het is niet te bevatten. Hoe langer het duurt, hoe erger dit probleem zal worden. Het is niet te overzien, maar het aantal ligt veel hoger dan wij denken. Toch kunnen we er voor die mensen zijn, ook al is het op enige afstand.…

zij stond alleen en achteraan door de duistere wereld verworpen en helemaal vooraan op de eerste rij geplaatst door Hem die is en was en terug komt op de wolken…