Alle inzendingen over eenzaam alleen

In onwetend tasten en handelen trager nog dan immer voorheen probeert hij wegen te bewandelen en stoot zich aan dezelfde steen alleen het spel der ingewanden verteert het leven vol van pijn heeft hij in zijn lege handen een zoete drang tot zuinig zijn éénmaal nakend door de nacht eenzaam in zijn zaligheid omdat er niemand op hem wacht…

Ergens in haar droomwereld verloren in een wereld waarin haar minnaars helden zijn in een vergeten oorlog speelt ze ’s nachts viool met ziel en lijf aan de zuidoever van het spiegelmeer luisteren er geen levende mensen naar haar fijnzinnig vioolspel alleen de eenzame horizonvogel verwelkomt haar, keer op keer in zijn mooie vrouwen dromen…

onder het harde, gevoelloze harnas het harnas van pijn en verdriet schuilt zich een persoonlijkheid die de buitenwereld niet ziet iedereen heeft zijn woorden al gezegd niemand denkt na over hoe het voelt maar het meisje onder haar harnas hoopt dat het niet zo wordt bedoeld ze vult haar pijn met eenzaamheid hopend dat ze niet alleen blijft…

Nu jij niet meer bij mij bent wacht de nacht met vreemde stilte ik was jouw stem zo teder gewend omring het duister nu met kilte ben ik alleen, o nacht zo lang hoor ik slechts in tranenzang hoe dwaas ochtend zal aanbreken zonder jou in mijn vizier eenzaam is het wachten hier dat mijn hart niet meer zal hopen ik het hopen zal vergeten…

Wat te doen Verveling slaat toe Muren op me af geel, zwart en groen Stilte alom Niemand om mij heen Helemaal alleen saaiheid slaat stom Red mij van eentonigheid Breek door, breek vrij Verlos mij van mijn eenzaamheid Word wakker uit dit lusteloze bestaan Sta op, beweeg, ga Leef Hee, kom aan…

eenzaamheid vertrouwt het wit papier als chaos vlekt in tekeningen die geen letter zullen lezen zij bouwt op lijnen tussen regels wit fel uitgelicht doorziet gebrek aan zinnen en gevoel diep van binnen is het stil als wanhoop tegen muren krijst alleen-zijn geen respons meer krijgt wit weer ongelezen blijft…

Wit op de straten Grijs eroverheen Probeer ik dit te verlaten Ik, mijzelf, alleen Verspreiden doet het snel Als paren gaan zij door Struikel ik in een kuil Zoals ik hoor Het wit is overal Waar je het ook ziet Maar waar ik het vinden zal Ligt liefde niet in het verschiet Ik schrijf mijn initialen Met grijs op wit Mijn eenzaamheid…

de tijd dat ik mij een illusie aan liet dichten is allang voorbij ik zie geen blauwe lucht wanneer die er niet is voel geen liefde voor een vreemde en begrijp dat eenzaamheid slechts op papier kan staan zonder echt alleen te zijn dus schrijf de vonken van je pen en vul het witte blad vol met al je leugens je bent dood of bent…

daar sta je dan niet meer alleen een plek waar je eindelijk schitteren kan met al die anderen om je heen nooit meer zul je je eenzaam voelen jullie zullen met z’n allen hetzelfde bedoelen een richtpunt in het donker zijn voor hen die zoeken samen voor de ene een lichtpuntje in het donker wezen en jij zult voor altijd bewonderd…

al gaan de dingen soms echt niet zoals je wil al lijkt alles hier aan deze kant zo kil we moeten verder, de zon schijnt aan de overkant en overleven is nog steeds een sterke drang Je bent niet alleen want ik ben bij je ook al lijk ik soms voor jou ver weg ik ben bij je al lijk je eenzaam er is steeds een plaats voor jou langzaam…

Schrik niet ik heb het niet tegen jullie Wel tegen zelfgenoegzame samenzijnders in hun alledaags bubbelisme overtuigd van alleen is eenzaam samen is goed Goed onthouden!…

en alleen En toch bleef hij zo gemeen Ze huilde vaak van pijn, Alleen hiervoor was geen medicijn Haar hart was teder Maar dat maakte hem alleen maar wreder Ze hoopt dat hij haar nooit vergeet Want hij maakte haar compleet Nu moet ze leven zonder hem Hopelijk hoort hij ooit haar stem Die hem vertelt wat hij voor haar was Maar die liefde…

Ik ben eenzaam eenzaam ten twee saam samen vliegen bekwaam Samen vliegen naar zo’n zon magistrale zon defect kanon voorhoofd winterzon Vlieg en vlieg rond cirkels draai me om eenzaam stille afscheidszon eenzaam twee saam als het ooit kon…

Tergend langzaam glijdt de nacht voorbij, voel me eenzaam en alleen... wanneer keert voor mij dan toch het tij, en wordt het nét weer als voorheen? Net zo eenzaam zijn mijn dagen, ben jij de enige die die me niet wilt horen, zie mij ontmoedigt zitten met al mijn vragen, die jij waarschijnlijk nooit zult beantwoorden...…

Alleen in een greppel met bloed om hem heen. Hij denkt aan thuis, waar hij wil zijn. Al zijn kameraden zijn dood, gewond of slecht ter been. De eenzaamheid in gedachten treedt in. In deze modderige kuil in een ander land, ligt hij dan. Ingewanden en bloed, van zijn tenen tot zijn kin.…

enkel groter eenzaamheid Ik voelde mij als nooit tevoren zwak ik was alleen voor eeuwig en altijd Toen het duister rondom mij gleed zong mijn hart naargeestig zijn lied Ik weet dat het jou geheel niet speet liefde bleek ’t achteraf..immers niet…

niet beheren hij bracht mij louter en alleen ’t zwart Hij geselde mij.…

Eenenvijftig jaar baande ik mezelf nuchter een weg tussen liefdesbrieven van eenzame vrouwen boodschappenlijstjes voor de slijterij en de dierenwinkel minnaars en minnaressen die de dood vonden in mijn hart zonder weerschijn of klatergoud dikwijls alleen in wildernis waar eenzaamheid een kleinood bleek voor mij toevertrouwde…

De wereld daarbuiten kon mij nooit raken En ik eenzaam en alleen daarbinnen. Mijn leven één groot toneelstuk Ik de hoofdrolspeler en regisseur. Emoties binnengehouden, gevoelens weggestopt Niemand die mij raakte, niemand die mij kende. Toen kwam jij mijn leven binnen Sloopte binnen korte tijd de muur.…

dag tot dag rijdt hij van huis naar school groot en kleine kinderen dagelijks vervoert hij de mannen en vrouwen van en naar hun werk bij het in- of uitstappen steunt hij de ouderen naar familie op weg van luilak tot student voor wie zich verslaapt neemt hij gas terug voor wie niet lekker is haltert hij bij de deur van arts of ziekenhuis…

Mijn lief, ik miste je weer niet vandaag, het lijkt alleen maar zo maak je geen zorgen lieveling, ik red het wel alleen.…

Daarom, op deze nacht denk ik terug aan mijn beste vriend, ineen gezakt als een hoopje stof, voel ik mij eenzaam en alleen gelaten.…

Wil je me even vasthouden stevig, maar toch heel zacht laat me wegdromen in je armen in deze donkere kille nacht 'k Ben zo moe van de dagen die niet brengen wat ik wil alleen het geluid van mijn adem maakt al het andere zo stil De dagen duren weer zo lang en ik voel me eenzaam en alleen dus hou me even heel stevig vast en sla zacht je…

Gestolen van de woede die niet is Nietig in eenzaam leeggelopen gat De ziel lekt levensdrift van dit lotgeval Woorden schieten tekort voor dit verdriet Alleen het gevoel van ontsteltenis blijft Dat het volgend leven geleefd mag worden…

Er biggelt een traan over zijn wang, een eenzame traan net als die eenzame man, die zijn achterkleinzoon niet meer zien mag, hoe droevig is dat dan? Wat doen we onszelf in al het egoïsme aan en wat doen we aan die eenzame oude man?…

Leven geeft je diverse wegen en kansen om niet alleen te sterven eenzaamheid hoeft je laatste jas niet te zijn als je een zijweg durft in te slaan. Broosheid , je botten, kaalheid zijn niet erg je hoeft geen momenten meer te wachten nieuwe familieleden ook zonder bloedband mogen je ook verwarmen en omarmen.…

Koud en eenzaam donker en zacht. Stil en verloren, alleen en zo bang. De nacht is zo donker, de nacht duurt zo lang. Ga nu maar slapen, veilig warm thuis. Beschermd door liefde, beschermd in je huis. De sterren, de maan verlichten de kust. Dromen verlichten de nachtelijke rust.…

de stroop die mijn lippen zoet ontaard in een verstrengeling van geluk, extreme verlangens zij zijn zoet als bezegeling de vraag die je hart je stelt waar bevrediging toch blijft eenzaamheid verkropt stilte je lichaam waar leven in verstijfd bitter, zoals alleen gal dat kan vormt zich een wereld vol smaak met die eerste vriendschap met…

Maar je stiekem eenzaam voelen, zo verschrikkelijk alleen.…

Omdat zij eenzaam zijn en onbereikbaar als woorden. ------------------------------ uit: 'Taal en teken', 1956.…