Alle inzendingen over eenzaamheid

De maan weerspiegelt een betraand masker in de rivier en ik sta aan de verkeerde oever Alleen Ik hoor mensen lachen Hun echo's breken het wateroppervlak aan mijn oever Alleen Ik proef jonge liefdes hunkerend naar elkaar objectief oppervlakkig Hun lichamen één met de rivier en de zoete oevers Alleen ik smaak bitter…

Soms voel ik me eenzaam voel ik me alleen Wil ik graag jouw armen weer stevig om me heen Dan voel ik weer die warmte die ik nu zo mis Hoeveel ik om je geef Als je dat eens wist…

Ik aarzel, ril, en nestel me in de vertrouwde armen van de eenzaamheid.…

Versteende agressie stoeptegel grijs gebroken straten onbereikbaar onbegaanbaar gebroken eenzaam…

Ik vertelde dat we op de camping zaten en dat hij ongewild mijn aandacht trok, omdat hij zo eenzaam en verlaten leek en hij lachte tegen mij, leunend op zijn stok. Heel levendig begon hij te vertellen over zijn leven in het Drentse land, dat hij hier zijn liefde had gevonden en op deze plek had gevraagd om haar hand.…

Ik voel me eenzaam… Ik ben alleen… Het is heel stil… Heel stil om me heen… Waarom voel ik me zo… Ik vind het niet leuk… Iedereen is blij… Alleen ik niet… Ik voel me eenzaam… En heel erg alleen… Ik ben blij met mijn vrienden… Maar waar is iedereen… Ik zoek troost… Maar bij wie… Er is niemand… En huilen durf ik niet… Ik ben alleen…

verlegt vaak grenzen zo is er buurvrouw die ‘t weer doet met buurman en niet omdat ‘t moet kwestie van de weet ‘k kreeg hartekreet aangezien 'k alledag van haar mee eet werkend aan ‘n verslag - m’n gemoed is er zoet mee…

Ik schreeuw……. luister hoor geen enkel geluid Slechts een stil gefluister borrelt zacht mijn ziel uit…

Daar leeft de eenzame, Verborgen in zijn wankele burcht. Somber? … Stil? … Laat hem zijn dromen! De ogen van zijn hart, Vertroebeld door smachtende blikken, Verlangens uit niet vergeten tijden, Glijden de spiegels van zijn geluk. Niets kan hem hier deren, Slechts de muziek van zijn verdriet Dringt onbevangen door het panster.…

In eenzaamheid, gedenk ik aan mijn Vader, Mijns Vaders eenzaamheid, Sinds Moeder is ter rust geleid, En hem een dienstmaagd blijft, en niemand nader. Veel kindren heeft hij, maar die op hun beurt Reeds vaders zijn en moeders. Nog eens verenen zich de broeders En zusters om die doodbaar, zo betreurd. Dan gaan ze uiteen.…

Dans in het licht Laat jou de eenzaamheid verdrijven. Zodat zelfs op de mistigste vlaktes, de zon me nog kan halen. Dans in het licht. Laat jou de woede sussen. De woede over de eenzaamheid die de dood heeft gebracht.…

nachten gehuld in tranen stil verdriet ontwaakt liefdeloos verlaten huilt hij zich in slaap vindt zijn troost in dromen lacht de sterren toe verscholen in het duister verdwijnt de eenzaamheid…

Moeder en dochter eenzaam en verlaten door man en vader vermist…

Een eenzame dame uit Genne Kan niet aan haar medemens wennen Men ziet haar niet staan Dat trekt ze zich aan Maar zij laat zich zeker niet kennen…

Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid verdragen? Het leven als een vreemde in eigen huis? Hoelang zal een mens in zijn pogingen slagen zijn hart niet horen dat schreeuwt om een 'thuis'.…

feestjes, parties enzovoort Maar eenmaal thuis na afloop van Is er niemand die haar hoort Ze wast de lach van haar gezicht En laat haar schouders hangen Duikt dan alleen in 't kille bed Met haar onvervuld verlangen De onrust in haar slaat dan toe De nacht lijkt op een eeuwigheid De mensen zien haar altijd vrolijk Maar kennen niet haar eenzaamheid…

Op een stoel dicht bij het raam Zit een man ineengedoken Een nare stilte om hem heen Hij wordt nooit aangesproken De eenzaamheid dat is de prijs die hij nu moet betalen Het wachten op z'n laatste reis Wie zal hem komen halen Dit heeft hij toch niet verdiend Geknokt en lamgestreden De dood zal komen als zijn vriend Verlost hem uit dit heden…

eenzaam en alleen kijk ik om me heen zie vogels vliegen mensen liegen een kind dat huppelt de regenpijp druppelt een late zonnestraal alles in pracht en praal kinderhandjes graaien naar bladeren die waaien veel gedachten kan je kwijt in een beetje eenzaamheid…

Nu weet ik uit ervaring, hoe eenzaam, eenzaam is!…

In zijn monotone eenzaamheid heeft hij een hondje bevrijd uit het asiel gehaald en ervoor betaald. Nu wordt hij bij elke thuiskomst beloond, elke keer als hij nu binnenkomt wordt hij begroet met kwispelende staart en sprekende ogen. Zijn eenzaamheid is vervlogen voortaan zijn al zijn eenzame monologen spraakzame dialogen.…

Je betreedt thuis, de stille trappen Waar slechts je schaduw wacht van je eigen gemaakte stappen Niemand met je in de nacht Een lege stoel met lege kleren Geen ander spoor dan dat van jouw Het alleen zijn al die keren worgt jou als met onbreekbaar touw…

eenzaamheid!…

Eenzaamheid......... Eenzaamheid zit diep van binnen zie je niet aan de buitenkant Eenzaamheid......... wie of wat zal er winnen? Krijgt eenzaamheid de overhand? Of deel ik met jou mijn eenzaamheid en laat jij me niet alleen; dan zijn wij tot in de eeuwigheid voor altijd samen één.…

Een oude grijsaard bekeek de wereld lachend maar stierf van verdriet…

wanneer de dag ten einde is en verandert in de nacht dan weet ik dat ik je weer mis jij die zoveel vreugde bracht telkens als ik denk aan jou en de eenzaamheid me kwelt wordt mijn wereld grijs en grauw ben ik alleen en uitgeteld vaak droom ik dat de lange wegen die liggen tussen jou en mij onder luid geweld van regen verdwijnen…

verveel je te pletter schrijf dan eens een letter aan een eenzaam mens met de grote wens niet alleen te zijn je hoeft niet ver te zoeken alle telefoonboeken bevatten voor negentig procent mensen die niemand kent…

Mijn liefde is vervlogen zachtjes uitgeblust Geen hand meer in de mijne Geen mond meer die me kust Geen lachjes uit de verte Geen hand meer door mijn haar Niet meer samen zitten kijken naar elkaar Er vallen nu geen woorden, er is geen ergernis Maar nu weet ik uit ervaring hoe eenzaam, eenzaam is…

Harde woorden over en weer een gevoel van eenzaamheid overspoelen de gedachten aan wat eens is geweest…

eenzaam voel ik mij tot op het bot alleen ben ik niet een aantal mensen nabij het eenzaam gevoel is niet uit te drukken niemand kan er iets aan doen het is in mij, is wat ik bedoel dat gevoel van eenzaamheid is niet mijn schuld is mij gezegd en herhaal ik zelf zodat ik misschien minder lijd eenzaam voel ik mij altijd en nu nog…

Snakken naar een zoen Of iets van genegenheid Mijn hart is beklemd, Soms ben ik mijzelf kwijt Op jouw manier, hou je van mij, je wilt niemand anders aan je zij. Toch, kun je niet geven, waar ik naar verlang. De vraag, of je echt van mij houdt, maakt me bang. Liefde geven, komt van binnen uit De ander aan willen raken en behandelen…