8831 resultaten.
EENZAME ZWITSER!
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 197 eenzame Zwitser
gaat dikwijls de bergen in -
zijn echo, zijn vriend…
Een oude kampioen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 1.457 De geschiedenis is een boek van woorden
en herinneringen die blijven maar niet meer winnen
waar hij kijkt en weet
dat de bergen zijn bergen waren
en zijn naam een echo was die altijd terugkwam
tot hij moest stoppen
waar hij nu naar zijn
glorie kijkt en ziet
dat niemand meer wacht of juicht.…
Een Vage Echo
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 67 Pari je wist
er is een stuk
verleden vaag
gehuld in mist
en Pari jij als haar nicht
hoorde een echo
van een niet
beleefd verleden
een brief heeft onverhuld
de waarheid omtrent
jullie beider verleden onthuld
armoede was de schuld
maar toch met geluk
en geduld zijn
alle stukjes van
de legpuzzel ingevuld
helaas is gebleken…
Verloren schat
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 229 De kleine jongen
die de schat opgroef
is van taaie vechter
gaandeweg verworden
tot eenzame weifelaar
die in lange nachten
worstelt met het leven
kleine stapjes
zijn veranderd
in hoge bergen
echo's weerkaatsen
van onzekerheid
alles gefixeerd
op angst en falen
iets lijkt onderweg geknakt
waardoor energie wegstroomt
als zand…
Gorwetsch
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 443 Verheven
pieken,
bergen echo's,
verwrongen,
en de hoeken rauw.…
Raadselachtige landloper
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 183 landloper
in de echo van jouw stem.…
HET AQUAREL
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 338 Met het fijnste penseel
de kleuren neergelegd
ragdun, wazig
de ogen toegeknepen
sterk geconcentreerd
afgevoerd de klanken
de echo heinde ver
weerkaatsend op de berg
teruggekeerd om stil te staan…
Geluk
netgedicht
3.0 met 652 stemmen 60.937 Achter de eenzame
berg
zoekt de eenzame mens zijn ziel
in de schaduw die
hem niet meer vraagt of
hij
wil veranderen in
de droom
die niets meer
verbergt
in de eenzame
stilte
van het geluk
dat eenzaam
maakt…
Nachtelijke horizon
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 265 Nachtverpozing door weemoed
eenzaam in echo van stilte
bijna aanraakbaar
door uitzichtloze horizon
die in het duister
metaforen zoekt
voor het alleen zijn
in de nacht
op het palet van jouw dromen.…
Zoekt
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 125 Een eenzame man zoekt
naar de schaduw
van een hoge berg.
Daarin zoekt hij
het waarom, de stilte
heel diep in zijn ziel.
Om daar het antwoord
te kunnen vinden,
van zijn eenzaamheid.…
Revelatie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 228 Terwijl de talisman echo-lacht in haar oor
ontwaakt ze met een nieuwe besef
dat zij geluk in ’t woud van gouden bergen
niet vinden en verwachten kan,
maar ook verrijkt met de gedachte
dat zij toch iets gevonden had
wat er uiteindelijk op lijkt.…
Zo
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 476 Waar ik zoek wat
jij laat zwijgen
ben ik eenzaam
in de stilte
die wacht
op jouw
stem
en
echo´s
die alles
wakker maken
wat
onze liefde
met ongeduldige
woorden
nog steeds
belooft…
Op een dag
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 2.247 Op een dag zal
achtergelaten speelgoed
het gazon
iets eenzaams verlenen,
de zon zal
het rood van
de driewieler verbleken
en de echo´s
van kinderlachen
zullen àl vager
door het theehuis klinken.
Op een dag
zal ik schrijven:
´Er was eens´.…
dal
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 921 raak me aan
sla me er door
geen kans
geen gehoor
de vlam zwakt af
slaap door de dag
niemand weet waar heen
niemand geeft
laat het maar met rust
genadeloos is de kus
kus van eenzaamheid
niet op voorbereid
bergen verzetten
de geesten gezelschap
geven
geef me een berg
om af te dalen
dalen naar het dal
het dal van eenzaam
verval…
De prinses is gestorven
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 935 Levenloos ligt de zwaan langs de snelweg,
de buizerd dwarrelt in cirkels naar beneden.
In de verte vlucht een ree.
De prinses is gestorven.
Aan de muur, naast de kast waar de verzonnen namen
zijn opgeborgen, hangen keurig ingelijste verwijten.
Herinneringen vergelen als kranten in de zon.
De prinses is gestorven.
Als scherven van beloftes…
De weg terug
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.098 De zomeravond zingt zichzelf in slaap
de demonen dansen als muggen
boven het water waar
ons spiegelbeeld gezonken is.
In de zacht zuigende modder
lig jij lig ik
omarmd door de troostende
ranken van een waterplant.
Opnieuw gooi ik een steen
- zag jij hoe sterk ik was? -
minder verder zinkt hij
doelloos naar de bodem.
De brandnetels…
rust
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 504 de druk
van het bestaan
een helder moment
weet het afglijden
de druk
van de ketel
een helder moment
weet van gaan
de druk
te
en dan verlang je
naar rust
heel bewust…
voor hem
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 265 Ik kan mijn liefde niet uiten,
wat hoort staat in de weg.
Jij bent jong, ik ben oud,
onze sekse is eender.
Ben ook nog getrouwd.
Stil verdriet is nu mijn deel,
en onvervuld verlangen vult mijn dagen.
Ik zocht een warm lichaam,
een stuk vlees voor mijn genot.
Maar ik vond jou,
de mens waarvoor ik sterven zou.…
Niet meer
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.767 Verlaten zoeken in de zee van vragen
en de stenen vinden
die de onschuld verbergen
van de stilte en het bloed dat eenzaam maakt
en nachtmerries steeds laat beginnen
met een echo die een verdwaalde
vraag zou moeten zijn
en geen lippen koud maakt.…
Vergeten
poëzie
4.0 met 18 stemmen 3.924 Het was 't einde van de dag,
Die was aan het bezwijken -
Ik was alleen en lag
Er stil naar te kijken.
Ik voelde mij moe
En krom van 't lopen,
En dromerig keek ik hoe
De miertjes wegkropen.
Ik voelde mij niet arm, niet rijk,
Maar een kind van de aarde,
En aan haar bloemen gelijk,
Waarover ik heenstaarde.
En zo, zonder vreugde…
Stilte die luid klonk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 435 Na de uitleg, van de ondernemer,
werd het eventjes stil, of er nog
mensen wilden spreken?
Ik zei: ja ik wil.
Opnieuw werd het na geschuifel
wederom heel stil.
Ik keek de zaal in, waar drie mensen zaten
slechts drie, die haar wegbrachten.
Opzij kijkend naar de kist,
zei ik: 't geen niemand wist:
ze hunkerde naar aandacht, toen
ze die niet…
Wachtende kou
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 368 Wachten met de echo van de kou die alles
beroert en laat antwoorden in dezelfde eenzaamheid.
Wachten wat ik kan vinden en geloven mag
als ik elke gedachte bevries
en de tijd die mijn schaduwen volgt laat slapen.…
Kouder dan
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 477 Of vlucht met een eenzame echo van verlossingen.
Want hij is het antwoord en de
belofte van de warmte die alles vermengt en haar mond kleurt met een eenzaam verlangen
naar een koud weerzien met de volgzame dood
die haar dromen nog minder
verlossend
maakt.…
Wachtende kou
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 421 De kou die steeds antwoordt met een eenzame echo.
En een stem die geen warm gehoor zal vinden
of het licht van de eenzaamheid zal verwarmen.
Want de vragende tijd is verloren
in beloften die geen kou verdragen.
En geluk begraven waar de kou wacht
als de boodschap die alles bewaart
wat mijn dromen niet meer
kunnen vinden.…
Echo
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 355 dromen
over het dal van Hebron
tot aan Athene
weerklonk haar stem
oogvijvers verzonken
in het smalle waterlint
ook dat bezat een brede bron
van geesten
fluisterend tussen
de rotsoevers door
maar geen blik
op haar porseleinen gelaat
voor altijd sluipt ze
nog achter ons aan
--------------------------------------------------------
Echo…
Donkerrood
netgedicht
1.0 met 9 stemmen 762 Vragend in het naakte licht
fluister ik
naar haar vreemde gezicht
wat de tijd niet antwoordt
en
breekbare woorden
machteloos herhalen
met een stem die
bang
de tijd
vraagt
wat
achterblijft
als de stilte
weer
terugkeert
waar onze liefde
slecht
een eenzame echo
is…
De top
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 554 De top van de berg staat eenzaam op grote hoogte,
een enkeling slaagt erin boven te komen.
Een krachtsinspanning, explosie van moed en durf,
uithoudingsvermogen, nét zo enorm als een eruptie
van diezelfde berg.…
Holland
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.216 Wat zijt gij klein Holland
Met al uw velden en vlakke wegen,
Met uw rampzalige aardappellanden,
En uw vreeslijk droefgeestige regen,
En uw lage goedaardige stranden - -
Maar groot toch is de zee Holland,
Waaraan gij langzaam zijt verschenen,
Waaruit ge als een schelp zijt geboren,
Die zingt door uw hele land henen,
Dat elk in zijn ziel haar…
De glimlach
poëzie
3.0 met 30 stemmen 4.687 Langs de wolken en de vlakte
Ging de eenzame avondwind,
En de heide, en de hemel,
En mijn eigen hart was blind.
Toen ging plots de hemel open -
En een kleine plek van zon
Dreef de wijde heide over,
Als een dof-goud medaillon.…
Misschien
poëzie
3.0 met 20 stemmen 3.309 Soms kijk ik uit mijn leven op,
Of iets voorbij mij gaat -
Of ook mijn harde boerenkop
Iets heerlijks overslaat.
't Kon zijn! - een mens, een vrouw, een vriend -
Een parel, of zo iets, -
Iets dat ik eig'lijk had verdiend -
En toch - ik weet toch niets.
Nee, gaat mijn leven iets voorbij,
Dat 'k zelf niet goed kan zien -
Dan is …