Alle inzendingen over eer

hemels verdriet het landgoed van een onterecht onteerde dictator Met 'n woeste verblinding voert de smeulende winterzon vervallen Gallisch geweld het podium af Atonale senaat smeekt uitgezwermde parasieten om hun afgeleefde pels weer te doen glanzen Ondertussen vult 't antwoord de leegte met kletterende stilte Overgebleven eer…

het moet op vrijdag zijn geweest of anders zaterdag misschien op een of ander singlesfeest had hem nooit eerder daar gezien voor mij was het de derde keer dat ik op jacht ging naar een man ik proefde eerst bewust de sfeer en smeedde daarna pas mijn plan ik kreeg aandacht van twee heren bedankte vriendelijk voor hun eer vol goede moed opnieuw…

spiraal naar lucht - buiten ligt de akker braak en woekeren papavers gelaten wacht zij tot de trage wurger haar te na komt en met de beker in de hand steekt zij hem de loef af het dorpskoor zingt: de steppe zal bloeien lachen en juichen - hoog in de Vogezen heerst groene droefheid zij zweeg waar Job sprak: waarom ben ik niet gestikt eer…

Zelfs hier, wil men ons een- maal beroven van geld en eer. Pas bij het nedervlijen hoort men dan het hart werkelijk razen en steken gedachten weer als muggen in het hoofd. Pas dan, en veel te laat, voelt men de wond die open bleef...…

Wie in zijn jeugd op gladde baan Te lang aan moeders handje stapt: Geen strobreed hoeft ter zij te gaan, Of op een steentje trapt, Wijl hij zich nimmer voorwaarts waagt, Eer 't pad voor hem is schoon gevaagd - Hij heeft het zeker kalm en goed, Maar blijft, bij 't minst verlet, een bloed.…

Doen wij háár de kluisters aan, Eer ze onszélv' in kluisters slaan.…

licht als een veertje voel ik me weer als ik in je koele golven verkeer Toch moet ik bekennen, met alle eerbied, ben je in 't begin echt de makkelijkste niet want om een stuk vooruit te komen lijk jij mij te willen dwarsbomen Ik mag je dan al jaren kennen, aan je weerstand moet ik altijd weer wennen en voeren mijn slagen een ware strijd eer…

Doch eer 'k Uw leed Voor 't mijn' vergeet, Vergeet ik ons verleden; Ons heeft de volle Dag bekoord, Ons-saam ontving het stralend oord Van schoonheid en van vrede! Geen glinster nu Verwerft gij u, Of 'k deel in uw behagen; En 'k gis uw raad bij 's levens last: - Wij moeten de' ongewenste gast Verdringen of verdragen!…

eet mee wat de pot schaft schuif mee aan mijn tafel, doe haar alle eer aan. ik heb tomatenroomsoep met balletjes, konijn met pruimen uit de tuin en zelfgerolde kroketjes en als toetje rijstpap ,niet met gouden lepeltjes, maar met bruine suiker! jongen , tast toe, het is je gegund! ik ben zo content dat je er weer bent!…

Ik eer jou als koning van het bier, terwijl jij mij eert als de koning van de poëzie. We zitten er beiden wat naast, maar we zijn zeer content. Jouw bier voedt mijn poëzie en mijn poëzie voedt jouw bier. Koninklijker kan het niet.…

ik herinnerde me dat ik zat te wachten in een klein restaurant op de grens met Laos…..het meisje dat bediende keek even naar mij haar gezicht maakte me om de een of andere reden blij…het was lief, jong en straalde rust uit… een man kwam me zeggen dat het niet erg lang meer zou duren eer ik de grens over kon haar man ?…

Ach, moet dit langer duren, Zo geef ik ’t hagje op, Al zou ik bij mijn buren Gaan lenen bast, balk en strop; Want ik wil, bij Sint Felten, Eer derven als een man, Dan zo door u te smelten, Als boter in de pan.…

EER UW MEERDERE. 't Is de man, Van wie bevordring komen kan. 6. NIET DOODSLAAN. Ook niet, tot uw schâ In 't leven houden voor en na. 7. GEEN ECHTBREUK (foei!) GEEN OVERSPEL. 't Bekomt de minste mensen wèl.   8. NIET STELEN. 't Is een hals, die 't doet. Beetnemen werkt wel eens zo goed.   9.…

Benoorden de Moerdijk Daar moet het fel schokken, eer uit hun droom Wat koppen zich heffen, voorzichtig, en kijken De kat uit de boom. Benoorden den Moerdijk Daar vreest men zich te branden Aan koud water. Geestdrift is duur.…

Stof in verre hoeken draagt de kleur van eer en leed. Het knarst in zijn gewrichten, ademt enkel op het trage ritme van wie hier niet is. Het verliest zijn lenigheid, swingt niet meer in al zijn voegen. Verkalking is het nieuwe zeer. Kom in, mijnheer, ik stel u voor aan moeder. Hier wonen soms de kinderen.…

Een wedstrijd van vernuft stemt in met mijn verlangen; 'k Belove aan wie 't mij brengt ene onvergank'lijke eer: Drie waterleidingen, - drie onderaardse gangen, - Drie putten, wat men kieze, - ach! wist ik al wanneer! - Zij zullen in mijn schild de kruisentrits vervangen! 1841.…

o Vrijdag, goede Vrijdag, eens zag Brugge uw zonne dagen, door listen en door lagen van slavernij en vreemd geweld benauwd, gekrenkt, omneergeveld; maar eer zij was volrezen, vrij, Brugge, mocht gij wezen!…

Soms ben je boom of fraaie bloem ook werk van eer krolse kater, kievit voor een keer meibloem of trouwe hond iets hooggeducht kan het ook wezen zoals 'n mensenmond.…

Maar eer ik mezelf serieus neem, is de klimaatcrisis opgelost, en ach, we gaan er toch aan. Mijn dromen schrijf ik op. Die ene, waarin ik een gevierd dichter ben, zat er tot op heden niet bij. Teveel samenhang, denk ik. Maar die zijn we al kwijt sinds de oerknal. Jaja, de oerknal.…

de middernachtmis wordt opgeluisterd met grote namen die de eer aan het kerstkind en zijn geboortefeest beamen met een handdruk wordt de vrede aan allen doorgegeven moge in iedere mens Zijn licht en Zijn vrede verder leven!…

vind’ in U mijn hart de ruste, eer ’t weder duister om mij word’! Heer! zoek’ by U mijn ziel de toevlucht, eer haar de branding overstort’! Te koen, te ruimschoots dorst ik hopen! o! Dat ik, needriger te moê, in U alleen de sterkte zoekend van ’t zelfbetrouwen afstand doe! 1851.…

Wij zijn jouw oorsprong en bestemming, onze levenslust stuwt je voort; lach, dans, zing, speel en heb lief want wij eisen geen offers of ascese, ons eer je met een blij en liefdevol hart.…

En krabt een oud man zich de oren van 't hoofd eer hij dat heeft uitgevorst. Als heel de wereld biefstuk was En stroop heel de oceaan En nergens groeide er aan een tak Dan louter koek en pruimtabak Hoe woudt ge uw dorst verslaan? Dit is genoeg voor een oud (knap) man om achter zijn oren te krabben en aan 't suffen te gaan.…

verfrommeld / in de lappenmand de blauwen slapen / en de haan kraait als het spel / is afgelopen na het verlies - / is het rustig op straat / het gaat regenen het regent tranen / van vreugde op de koppen / van de verliezers vleugellam gemaakt / vliegt de voetbal nergens heen / dan het eigen net koppen gezocht - / om te rollen voor de eer…

spartelen vanaf de waterkant ooit droeg zij een hoed met een ziltrode rand als bindmiddel tussen risée en verstand Reeds voor ze die hoed droeg liep zij vergezeld door een heerschap in pak, eervol, welgesteld ach had hij haar nou maar wat eerder verteld dat liefde soms slechts tot een thema versmelt Dan had zij nooit gezocht naar de status, de eer…

O kleine schaar, in eer de engelen gelijk Wel haaste wordt gij groot in 't zoete hemelrijk; Want kinders hebben daar het recht van oudste zonen. __________________________________________________ genettet - netjes schoon gewassen (van het kwaad) Christi - (bloed) van Christus wrevelige - zondige kranke - zwakke, zondige snevelen - struikelen…

VI "Vergeef mij," huivert de dichter, "'t Is onbescheiden misschien, Maar mag ik ook vragen, wat dame de eer heb vóór mij te zien?" - En de schoone glimlacht: "Wel zeker!…

Mijn hert gelijkt de sterre, die verschiet, en aan de hoge wanden des hemels ene sparke strijkt, die, eer ‘k heraêm, houdt op van branden! Mijn herte slacht de regenboog, die, hoog gebouwd door al de hemelen, welhaast gedaan heeft rood en blauw en groen en geluwe en peers te schemelen!…

Eer ik je vragen ging, stapte ik in mijn plaats, Mijn woning, mijn schuren, mijn stal nog eens om, Vast peinzend: tot alles is zij wellekom. Wit van de hagel, maar warm trots de kou, Haalde ik de klink op: jij zat bij de schouw; Ik lichtte mijn mantel; jij wierp op het vier Een mutserd, en 'k dacht: zij ziet gaarne mij hier.…

Het werd nooit mij verteld Wie het hem heeft gemeld, Maar hij kwam eer de schemering daalde; En ’t mag stervend zijn geest Nog ten troost zijn geweest, Dat hij ’t zo voor de weduw betaalde. Want voor arm en voor rijk Is het doodsbed gelijk: Aller laatste is een bede om ontferming.…