Alle inzendingen over eeuwigdurend moment

moment…

ik zie je wenken dan je rug je glimlach draait het beeld weer terug van langzaam nader komen we hadden alle tijd minuten opgevrijd tot eeuwigdurende momenten van stil genieten met elkaar je zong het kabbelen van golven bruiste branding in de volle maan, liet je gaan op de getijden ik kwam je nader in het gele licht dat…

Bij elkaar in elkaar en toch zover weg in verschillende werelden Maar toch die gedachten ons samenbrengend terwijl het niet kan liefde welke dimensies overbrugt Die ene mooie keer een moment dat een leven lang blijft bestaan in onze herinnering.…

In de zolder van de ziel, keurig in doosjes geborgen, liggen de momenten opgesloten. momenten als in een foto vastgelegd, welke de herinnering ontwikkeld, en een leven weergeven, inmiddels al meegemaakt. Waarheden, leugens, lach en tranen, niet bedacht,meegemaakt en door het leven gebracht.…

Rust omsluit je geeft je lichaam glans Bleek in het donker dat niet schijnt en toch onthult Dit is alles wat je bent uitgespreid in naakte stilte Een eeuwigdurend kort moment vervuld voor altijd van jouw droom.…

ik zag nog nooit een kiezel eender aan een andere er ontbreekt altijd wel een moment aan eeuwigdurend mijn geheugen valt uit een foto kleurt de hemel als silicaathoudend gesteente in beton gegoten tot men ingrijpt van staatswege…

Gevangen achter waterval van tranen Ze zouden altijd moeten stromen maar dat doen ze niet … Gevangen in eeuwigdurend verdriet Gedruppel ontsnapt soms een lach Gevangen in gelukkige momenten Vastgeketend door besef droevige realiteit…

En zij stroomt verder, laat mij achter, in een eeuwigdurende herinnering van liefde.…

tijd beweegt zich met ontelbaar mooie momenten naar eeuwigdurende verwerkelijking heb ik beseft toen ik tot de ochtend ben blijven kijken naar vol liefde trillende sterren om dan met obsessie toe te neigen naar het dansend licht dat zich in ochtend rood naar boven drift met kloppend hart sneller dan gedacht tot bloei kon komen…

Alles was mogelijk door altijd in het moment te blijven. Aangeslagen scheen jij het in het raam te willen schrijven. ------------------------------------- uit: 'De adem van de zaal', 1997.…

Na de bevrijding deed de meizon denken aan eeuwigdurend licht…

ik wil - als het zover is met zijn tweeën in één kist dan is het net als nu in bed samen eeuwigdurend pret…

de zon weerkaatst op schaduwen van gedoofde vuren in een geblakerd bos momenten met gelijmde kluwen geen draad te pakken, geen uiteinde los…

In dat eeuwigdurend lijkende stil-punt-moment is dan nog slechts vredige rust mijn deel !…

Zal het leven de dood hier overstijgen of is het de liefde die eeuwigdurend de harp zijn snaar besneert en de wereld doet verstillen?…

Wie maar blijft bewaren voert een oorlog in feite een ondergrondse een guerrilla een eeuwigdurende een onoverwinnelijke Maar eindelijk tot bedaren door het milieupark in feite!…

en doorzichtig, als een kort moment tussen gesloten wolken die altijd onderweg zijn het is nog te helder voor schemer, deze plek heet afstand, onthou de geur van zee en versgemaaid gras, drink de nevel, adem naar een behouden thuiskomst…

verlangende hartstocht vreedzaam zinkend oplichtende woorden vertedert intens wijnrode kleuren doordringen maagdelijkheid eeuwigdurend verlies verzachtende nachten…

In de verte, op mijn muur, hogerop, zie ik iemand zoals mij, onbegrepen, daar wil ik heen, in niet meer alleen, samen sterker als eeuwigdurende klimop.…

Herkenbaarheid is de basis van emotie van een lach met soms een onderliggende traan Maar onontkoombaar blijft de gedachte aan de eeuwigdurende onoverbrugbaarheid van de sexen maar ook de gemeende felheid van de exen!…

Door het duister struin ik in de dieptes van mijn ziel om mijzelf te vinden in een altijd draaiend wiel één met oneindige verhalen hier is waarheid vergezocht en ik loop maar wat te dralen op mijn eeuwigdurende tocht…

In de eeuwigdurende kringloop van ons bestaan klinken de stemmen van onze voorouders door die als seizoenen komen en gaan Zij gaven ons hun genen de kwade maar ook de goede om telkens weer te leven in hun spoor…

De golfslag van het leven kabbelt maar door eeuwigdurend trekt ze haar spoor In wilde ontboezemingen en zachte stromingen Koester de mooiste die je hart steeds raken en altijd weer gelukkig maken...…

Zwijg gij zinloze U laat het boek gesloten Onwetend is u eeuwigdurend nacht U versaagt het immers te ontwaken Heilzaam is hij die het tot zich neemt Alleen het schrift zal ons immer leren…

Er komt een moment dat ik van hier afscheid neem.…

hechten aan het beton en de ijzeren omhelzing van het spoor bijster tussen de klinkerkeien aan de medeklinkers grond verdichtend het houten ijveren en een tuinbeeld verkleed -ik wou dat ik het in mij had- die eeuwigdurende groene koppigheid…

De componist Ten Holt is heengegaan Zijn stukken hadden haast dat transcendente Te midden van de nieuwsbombardementen Deed zijn memoriam bescheiden aan Muziek als eeuwigdurende hypnose Behoeft dan ook geen schim van glamourpose…

De oorlog wordt niet meer verklaard, maar voortgezet. Het ongehoorde is alledaags geworden. De held blijft uit de gevechten weg. De zwakke is naar de vuurlinies opgerukt. Het uniform van de dag is het geduld, het ereteken de armzalige ster van de hoop boven het hart. Het wordt verleend als er niets meer gebeurt, als het trommelvuur verstomt…

Achterlijk jong was ik voor ziekte Poly- cythemia Vera Gelukkig veel te jong om er vroeg aan te sterven De tijd die heeft, zielsgelukkig, anders beslist Die tijd besloot een ander leven voor mij Een leven dat gelukkig meer dan de moeite waard is Tijd van vóór en tijd nadien de tijd van vóór heb ik gehad De tijd nadien is naar…

Op het moment dat wind vermoeidheid en vergeetachtig begint te waaien zullen zijn rillingen zich hechten aan een jeugdige hartstocht tegelijk voel ik stijve vingers waar verkrampte ideeën vloeien uit Losse puzzelstukjes van dromen en wensen zwerven ergens hier ver vandaan rond.…