Alle inzendingen over eigenwijsheid

Eigenwijs Soms wil ik maar niet luisteren Ik ben zo eigenwijs Laat ik argumenten varen Voor een te hoge prijs Al kost het soms mijn kop De meeropbrengst van alles - Ik zal het stiekem fluisteren - Levert toch meer op…

Ik was laat, het koper Van de nacht roodde nog roder dan mijn bloed doorlopen ogen, ik had mijn hartstocht verloochent aan de stenen in de straat in het inherente bestaan van mijn ik, mijmerde ik dat de regen mij kon drogen en de wind mij kon laten zeilen zonder zeil en mast ik domineerde de spreuken van mijn ziel en weersprak de schoonheid…

Wie zwijgt stemt toe je wilt wel antwoorden maar je weet niet hoe ze drukken je in een hoekje want volgens hen doe je niet alles volgens het boekje ben je eigenwijs stelt hun advies niet op prijs nee, ik doe gewoon wat ik wil ook al geeft dat wel eens een meningsverschil!…

Je mag je gelukkig prijzen, Met jouw eigen eigenwijze. De manier waarop je het doet, Voelt eigen en goed, Jouw ster zal spoedig rijzen. Een meeloper, wordt nooit spekkoper.…

Ik chat al een paar maanden met die man en vind dat ik hem wel ontmoeten kan Dat vind ik juist niet meent mijn partner,die man valt op jou Wees verstandig doe niet zo eigenwijs en luister nou.…

Maar wat ik doe of zeg, tis bij voorbaat al geen prijs, dus zucht ik maar een keer, Mister Eigenwijs....…

Het was de dag van verdriet Omdat mijn schaduw mij verliet Ik werd ontzegd nog te bestaan En gedwongen ten hemel te gaan Maar ik gunde hem niet die pret Bleef aanschouwelijk in mijn bed…

steek je kop maar in 't zand want er is niets aan de hand zet je masker op zolang angst regeert heb je er dan nog niets van geleerd dat je keer op keer vervalt in oude streken tot het je niet meer aan durf zal ontbreken je de angst kunt laten voor wat het is en je bevrijd zult worden uit deze duisternis…

soms wil mijn denken niet passen in de spiegel van andermans beeld senryu…

een gestreept gedicht van een eigenwijs achtereind dat zich maar niet wil keren... de treurnis van de fotograaf die genoegen moet nemen met de keerzijde van de zebra en die dan uiteindelijk toch maar een plaatje schiet…

Morgen doen we het anders, dan zullen we het beter doen Overmorgen zullen we weten of het beter was Maar eigenwijs als ik ben, ik weet het nu al Het zal altijd goed zijn met jou aan mijn zij.…

Wacht niet op de tijd die komen gaat gisteren kwam hij immers ook al niet Pak de wijzers wijs je eigen tijd wees maar tijdelijk te eigenwijs…

Ik was laat, het koper van de nacht roodde nog roder dan mijn bloed doorlopen ogen, ik had mijn hartstocht verloochent aan de stenen in de straat in het inherente bestaan van mijn ik, mijmerde ik dat de regen mij kon drogen en de wind mij kon laten zeilen zonder zeil en mast ik domineerde de spreuken van mijn ziel en weersprak de schoonheid…

buitenstaander kip of ei wellicht allebei buitenstaander ei of kip eigen wijs met stip…

Het is te zwaar, Je gewicht dat op mijn schouders rust Je eigenwijsheid is niet altijd even wijs, Maar je impulsiviteit vleit mij soms, maar niet altijd Je donkere gedachtes over mij zijn vaak niet hoorbaar Zoals sterke tegenwind die je niet hoort waaien Het dondert dan gelijk in je hoofd en je laat Alleen je bliksemschichten zien Die ik niet…

mijn letters zijn als wollige pluisjes die zweven boven het gras ze lijken eigenwijs strelen zachtjes mijn gezicht en het jouwe de wereld is groot voor hen ze komen neer met een plofje dat ik eens zou willen horen…

Doofkloppend eigenwijs, Spartelend tegen de stroming in, De reis naar het onbekende. Omstreden toekomst, Ongrijpbaar als water... Kristalhelder Later, bij terugblik.…

geel en warm licht en helder onmisbaar aanwezig altijd hoog een gouden boog eigenwijs een baan onzichtbaar in de nacht zilveren sporen ochtend gloren geen woorden maar daden gelukkig…

Die schaatsers zijn verrekte eigenwijs, Dat volk begeeft zich constant op glad ijs.…

hij heeft iets pedants een snelle lach in uitgestoken hand het woord van een charmeur buiging in dezelfde kleur maar hij houdt voet bij stuk zijn eigenwijsheid is oprecht toch vechten ze om hem de vleugels van de engel op zijn schouder zijn zo echt…

Het is altijd wel weer wat met dat weer te warm, te koud, te nat, te droog houdt het weer dan nooit op met weer eigenwijs te zijn laat het een voorbeeld nemen aan het klimaat dat wordt tenminste gewoon geleidelijk warmer…

mijns inziens zit deze puzzel heel anders in elkaar wint de eigenwijs het van de overtuiging haal het garen opnieuw uit spin van voren af aan halsstarrig zullen de stukken passen want anders…

Toen zou zij een reis naar de zon niet om het één of het ander maar gewoon omdat zij het kon zij had zich vleugels aangemeten iedereen sprak tot haar dat zij het vooral zelf moest weten zij was eigenwijs en heeft de reis naar haar zon ondernomen niemand heeft ooit meer vernomen van het meisje met haar dromen.…

Niet dat je MKZ hiermee bestrijdt Maar toch moeten de boeren uitentreuren Hun beesten elke maand weer laten keuren, Want Brinkhorst heeft een eigenwijs beleid. Straks moeten zij als speelbal van zijn luimen Ook maandelijks hun vee uit voorzorg ruimen.…

De reden dat met Rutte aan het roer Het liberale scheepje bijna zonk Was blijkbaar dat hij niet de koers-Verdonk Maar eigenwijs de koers-Mark Rutte voer. Dus Rutte is naar Rita haar idee Heel anders dan zijzelf niet recht door zee.…

het doek is te wit voor pastel sneeuw danst en dwarrelt ik krijg de contrasten niet fel een dunner penseel meer water dan sneeuw maar in ontdooien wordt alles te veel het wintert van zacht naar hard ijs ik prilde het groen helaas zonder zon eigenwijs…

Die Douwe Bob is best wel eigenwijs: Ondanks dat er tien tellen wordt gezwegen - In die orkaan van hysterie een zegen - Hoopt hij in Stockholm op de eerste prijs. Vermoedelijk dat hij erop vertrouwt Dat zingen zilver is en zwijgen goud.…

Ongeacht wat men zegt of wat men mij voorlegt zelf nog misschien vertaalt of zo nodig dikwijls herhaalt, het houdt mijn niet tegen de rugzak zal zwaar wegen het lijkt voor mij misschien een zegen ik drijf door mijn eigen zin, het is mijn leven niet horen wat men vertelt of hoe vaak men mij waarschuwend belt mijn eigen idee, krijgt voorrang…

soms wil mijn denken niet passen in de spiegel van andermans beeld…

feestelijke geuren luidruchtig bruist het leven door een open raam gordijnen die in felle kleuren zachtjes meebewegen maar op de natte straat verschuifelt zat publiek ogen steeds ontwijkend voortdurend langs gezichten strijkend leeg en zonder lach handen in de zak niet beschikbaar voor een menselijk contact hun jassen grijs de koppen eigenwijs…