Alle inzendingen over eind van de reis

De schok was alom voelbaar Van Seedorf schuddend op haar grondvesten De heer Kamp maakte een misbaar Het einde van een tijdperk ten lange leste…

Aan het eind van ´t verhaal Bleek hij een Kannibaal, Die haar fijn afkloof ´tot-op-het-bot´!…

Wat is het leven met je auto over de snelweg of met je fiets over een hobbelig pad een gatenkaas een lekkere reep chocolade het einde van de wereld wat je leven ook is je mag er trots op zijn…

De wijn wijst me de weg Schreeuwt me zachtjes toe Dat het er niet toe doet Het gaat je goed Het gaat je slecht Slechts het einde dat is echt…

Ondergang van de planeet Bol vol zwarte aarde na het schieten van een atoomraket moleculaire splitsing vingergedrukt einde wie is het die als laatste mag, aan zet..…

Bij de start, of bij de aanvang, de geboorte of begin weet je nooit wat op je pad komt soms te groot alsook te min Maar wat er ook gebeuren mag, Er is altijd een einde.…

een herdershond in hart en ziel stukje geschiedenis gaat verloren alle herinneringen komen naar voren wachten tot het einde zalig viel…

er zouden niet zoveel letters moeten zijn want die leiden tot een brei van woorden die op hun beurt verworden tot zinnen zonder tal als die dan ook nog moeten rijmen is het einde zoek…

Troosteloos of ben ik boos Emoties die stromen Alleen gelaten in eenzaamheid Het einde van mijn dromen Het is zoals het is niet minder en niet meer De werkelijkheid is realiteit En doet me meer dan zeer......…

Maakt 't einde van het verlof u sloom? Dan helpt de EU: heb dus geen schroom! En dus krijg je vast weer dagenlang last van je slepend vermoeidheidssyndroom ...…

Het doel dat men wil bereiken, Is duidelijk te laten blijken, Het is einde verhaal. Kort en krachtig Is meestal prachtig.…

Weg met die knellende Windvlaaggevoelige Mijter en eind'lijk Verlost van dat paard!…

Of je moet pillen of moet spuiten, Of de patiënt op moet sluiten, Als het einde valt te vrezen. Ik vind het al fijn, Als behandelaars heel kundig zijn.…

Vaak is het bezit van de zaak het eind van het vermaak!…

Waar ben je wat doe je Hoe kan ik je zien ben je daarboven misschien Ik weet niet ik voel niet Ik ben je kwijt Alles is anders nu voor altijd Weet tot mijn einde dat ik je mis Want er is niks meer dat is wat het is love you…

Die aan het eind van de rit Bij een Chinees op tafel zit Als gelakte afkluifeend. Een vreemde eend Om in te bijten.…

Het moest 'het einde' betekenen hij keek er niet naar uit maar ging er wel op in Wim Brands zoende de nacht en de nacht vergreep zich aan hem want niet de mens zelf maar de dood moordt!…

maar er komt een eind aan dat ongelijk want de wereld wordt steeds warmer!…

bij alles wat ik zeg wat er uit mijn pen komt weet ik dat ik de essentie niet vangen kan bij alles wat ik niet zeg wat mijn pen ongeschreven laat weet ik dat alleen in het zicht van het einde alles van zelf spreken zal…

De kleren op de kleerhanger kleuren klaaglijk en klein afgeleefd en weggedaan maar het eind mag niet komen het verlangen naar enkel draad te zijn enkel stof` .…

Toen ik de laatste scherven Van mijn uit elkaar gespatte Beeld van jou Bij elkaar geveegd had Zag ik dat lijmen Geen zin had. Daarom heb ik dit keer Alles in de vuilnisbak gemikt…

Alleen verder wandel voort, kijk vooruit zoals het hoort, want als je ooit naar boven kijkt, en dan uiteindelijk het punt bereikt, waar zon en aarde elkaar tegenkomen, zijn al jouw dromen eindelijk uitgekomen…

Als je als yankee loodvrij staat te tanken En dan opeens wordt volgepompt met lood, Wat zou dan toch de zin zijn van je dood En wat moet je dan van zo'n schutter denken? Wie weet beschermt die man ook het milieu En is hij alle autorijders beu.…

Blauwe zeeën zonder einde Groene velden met olijven Woestijnen met duizenden korrels zand Bergtoppen op hun hoogste stand Sneeuwvalleien in diepe dalen Dit alles is ooit geschapen…

regenboog Zon en regen samen in balans Gestaag de bloedstroom Volwassen door ervaring Tatoemb, tatoemb, tatoemb De spiegel laat de waarheid zien Rimpels in het water De toekomst het geheugen van nu Wat was het toen mooi Tatoemb, tatoemb De zwarte zeis dalend De vlieger van de ziel dwarrelt In de verte pulseert het licht Pijnlijk wit, het einde…

Het licht Schijnt sober Op de grijze muren Van mijn luchtkasteel Verwarmt mij niet Doch omhelst mij In het vale licht Van een verlaten tombe Mijn ziel in duizend stukjes Groeit hier langzaam aaneen Maar laat niet na Mij telkens weer te steken Ik kan niet helen Het heeft geen zin Vooralsnog Is er geen hoop op een nieuw begin…

De kou trad binnen In mijn Uitgebluste lichaam Beetje bij beetje Bevroor Mijn innerlijke ik Ik vocht niet meer Maar liet Mijn angst langzaam gaan Vallend in een dieper gat Wist ik Dat er geen begin of einde meer was Doch ergens in al die pijn Zag ik De scherven van mijn ziel Zoekend naar elkaar Om mij Een nieuwe kans te bieden…

De Zuid-Portugese kurkomzet wordt binnenkort aanzienlijk ontvet. Straks knallen kronen met metalen tonen. Omzeilt men zo niet de wapenwet ?…

Verstrengeld in warmte vertederd door armen het kriebelen van woorden zo waar ze raken mij diep van binnen. De neiging ontstaat om mijn geluk weg te geven - ik vind wel weer nieuw - weerstaat zonder twijfel de roep van verbondenheid waarbij ik speels een lach bezorg in de glinstering van jouw ogen.…

Hoe kom je internetjes aan je eind? Voor dit soort vragen kun je nu altijd terecht op onze nieuwe suï-site.…