Alle inzendingen over einddoel

Het omringende voelbare heden is een lang kronkelig zandpad wiens fijne gladde kruimels aangenaam je voetzolen strelen scherpe kiezelsteentjes priemen soms pijnlijk zijn dan gauw weer vergeten of _ geven bange voorgevoelens daarnaast geuren velden vol wuivende graspluimen en bloemen luchtige golving noodt suizend vraagt hier te blijven…

Deze weg ga ik alleen; het einddoel is te zoet om te delen.…

Dagelijks einddoel toevlucht, veilig gevoel daar staat de stoel. In dezelfde hoek gevangen als je verlangen die zitplaats te vervangen. Nergens heen de horizon verdween de stoel staat daar alleen. Blikken door het raam buiten, eenzaam de stoel vormt nog je naam. Pijn van wachten in je eigen gedachten kan de stoel niet verzachten.…

De naderende bestemming is nimmer het einddoel. De tekenen ontnemen elke zekerheid haar glans En benoemen de reis tot koning van ons geluk.…

Wanneer de waarde van kapitaal, van middel tot einddoel wordt, wordt ons aller rijkdom armer. Worden rijken sneller rijker. Armen armer dan ze zijn. Verslaven wie rijker zijn. Blijven alle slaven slaaf.…

Het wazige land lijkt aan de einder op te lossen in de avondschemering het aanstormend licht slaat sterren tegen de muur van gebroken kristallen wij bevinden ons daar tussen dwalende lichten met als einddoel elkaar…

Jullie begeleiden me Bij mijn wekelijkse gang Naar bewegingstherapie Op elk raam in de gang Een afbeelding van een Vogel die bevroren is In zijn beweging - En toch blijven jullie Op weg naar een onbestemd Einddoel - zijn net als ik Onderweg naar een doel Dat we nog niet kunnen zien…

In de stilte van mijn denken geniet ik van innerlijke rust In mijn aanvoelend weten voel ik mij gesust In het diepste van mijn wezen streef ik naar mijn einddoel In mijn vrijpostigheid stap ik af van elk schuldgevoel In mijn dagelijks bewustzijn wil ik zijn wie ik ben Om in grenzeloos verlangen te kunnen zeggen....…

Met mijn einddoel in gedachten houd ik vol van dag tot dag. Schat, ik weet dat jíj zult wachten tot ik voor áltijd blijven mag!…

Weggerukt uit de werkelijkheid in verwarring verbaas ik mij over gevoel waarvan ik niet meer wist dat ik het bezat alles was grauw het dal was diep de weg omhoog leek lang en eenzaam het einddoel onbereikbaar het kronkelend pad dat ik nu volg leidt mij langzaam naar de top in het licht van jouw ogen ...…

een vers spoor van banden lijkt nergens heen te gaan alleen een stuur met handen heeft hier toch niet stil gestaan was de rijder het spoor bijster koos hij als eindoel de einder...…

De hemelpoort staat dan wijd open Om alle reizigers vol verlangen En grote blijdschap te ontvangen Dat is het einddoel waarop wij hopen.…

In Uw handen beveel Ik Mijn geest de bekende woorden van berusting waarmee de Heiland aan het kruis stierf veel mensen vinden het een grote eer om eenmaal met dit gezegde het aardse bestaan te voltooien moge dit evenzeer een spreuk zijn op de levensweg in het vooruitzicht waar Gods volgelingen moeizaam langs gaan zich daarbij toevertrouwen…

Het omringende heden is een kronkelig zandpad dat je voetzolen aangenaam streelt kiezelsteentjes priemen soms pijnlijk zijn dan gauw weer vergeten of geven bange voorgevoelens daarnaast geuren wiegende velden graspluimen en bonte bloemen noden hier lui te blijven liggen horzels en muggen snorren dreigend dwingen tot snel doorlopen verder…

Langzaam aan Veranderen de kleuren De stralende De felle Zij maken plaats Voor mat en grijs Het zonlicht taant De regen komt Weldra Begint de laatste reis Die reis Zal echter hoopvol zijn Er kan je niets gebeuren Het einddoel geeft Dat staat wel vast Een palet Vol nieuwe kleuren…

Berlijn ziet onze polder, duin en riet Per heden als hoogrisicogebied Een vaccinatie-/test-/ herstelbewijs Geldt als een vrijgeleide voor een reis bewuste passagier uit Gelderland En omstreken, tenzij een Alpenland Z'n einddoel is of Dolomietenland Vanaf zes jaar - tenzij uit Dromenland…

Nu dan stroomschokken met als einddoel het activeren van de boevenstoel?…

jij leidde mij in een vergeten wereld herleefde elke kiezelsteen kwam op bekend terrein bewandelde nieuwe wegen ik wilde verder reizen maar jij bepaalde het einddoel liet mij achter met al mijn bagage een gestrande reiziger, wereldvreemd zweeg in alle talen de aders op mijn hand als een landkaart een wereldreiziger zonder jou zonder…

Ik droom mijn liefde wijder, dat niet mijn einddoel zij ’t erbarmen van een man en dat ik met mijn vrouwenhanden wat wereld-ellende omvatten kan.…

we klinken op alle kostbare tranen ook al is het voor jou slechts en enkel bij deze dans of door de wijn die nu eenmaal je hart weer wat losweekt en rust in mijn vrouw-zijn als in vruchtbare grond maar als jij nu voor mij die sluis toch weer opdraait en de doortocht een feit is voor ons veilig schip dan is er misschien wel een einddoel…

naaktheid van mijn wezen herkennen even meedogenloos ontbloot tot wanhoop geborgen tussen sterven de zwarte bladeren die stilte krioelend benaderen met wormen de draden een rottende humus die langzaam verteert hier wacht ik op de zon wijl de broeierige hitte in de grond rondom mij kiemend doet ontwaken tot de aarde scheurt het licht mijn einddoel…

zijn gestrooid toont de wereld mooier dan ooit dat zij eens voor geluk is geboren hoe vredig kunnen landerijen zijn als alles in ochtendlicht is overgoten aan iedere tak een fonkelende robijn smaragdgroen van tere jonge loten maar over de wegen raast verkeer in niets ontziende haast en geweld mensen kennen de schepping niet meer het einddoel…

Die nimmer ontspoord een einddoel kent; voor de verdwaasde ziel die niet met zijn reisdoel instemt.…

Grappig hoe het lot alles bepaalt Hoe Karma zorgt dat je je einddoel haalt Hoe mooi als paden elkaar overlappen Beide levens worden uitgedaagd Hoe jammer als je daaraan wilt ontsnappen Je geluk samen dan vervaagt Mooi dat al ons samen in de sterren staat De touwtjes heb je niet in de hand Grip hebben op wat zo zijn gangetje gaat…

is Er niemand voor, achter, Of naast mij - ik ben alleen En hoef alleen maar mijzelf Te verantwoorden zonder eeuwige Inmenging van hen die niets Voor mij betekenen en ook nooit Betekend hebben, niemand die Mij nog in de wielen rijdt, Werkelijke vrede, innerlijk zowel Als uiterlijk met rust gelaten, En bereik ik vandaag mijn Einddoel…

De grote kudde zal dikwijls beven bij beproeving, kan moed bijeen schrapen door gewassen van het Woord te rapen; dit kauwend zich naar het Einddoel begeven. Het hart van deze gewillige dieren mag ook in zijn binnenste geitenaard fel en daadkrachtig hoogtij doen vieren.…

van verre ten hemel rijzend het einddoel van de pelgrim die onder in de stille reus schamele heilige resten aanbad engelen van de kerk daarboven die met hun zachte glimlach de oude mystiek beschermden tegen barbaarse granaatscherven in de hoge gewelven is de schemer speelt het orgel een tere fantasie daaronder fluisteren kleine mensen…

Eind der wereld is mij niet te ver zolang U het einddoel bent dan trek ik geleid door de ster naar oorden die niemand kent. Waar ik verdwaal door duisternis gaat U mij voor in zuil van licht zelfs door de dichtste wildernis houd ik mijn oog op U gericht.…

Ooit kan ik misschien met een gerust gevoel terug keren naar het einddoel.…

Ook zwervend langs wat licht, wat duisternis klinkt kloppend bij de deur dat andere door: wat als nu blijkt dat Christus einddoel is ?…