Alle inzendingen over eindloos

’t Wordt laat, en ’t zwijgen zinkt met stille avond neder, En stille, de avond dringt me in ’t eindloos diepe hert, En ’t eindloos herte, moe van ’t wentlen weg en weder, Staakt ’t wentelen en rust in stille zoete smert.…

Hoe eindloos lang die nachten van ellende! Hoe lang nog in 't verschiet de dag die naakt, nu 'k uit de korte koortsdroom half ontwaakt, mij oprichte en de blik naar buiten wende. 't Is dag, maar toch geen dag voor mij, die kende de volle luister, die 't Heelal doorblaakt: zie alles treurt zó mat, zó dor, zó naakt....…

Heilige eindloosheid, Buiten ruimte, buiten tijd, En het weerspel harer glansen Met de maatstaf van Uw dansen Werd inééngereid.…

ik volg de grelle lokstem van uw leden en uw lijf in brutale glooiing op mijn stee ongehinderd door fatsoen en diepte u bent een eindloos lekker wijf…

Waarom verwijt ge mij de paden te verlaten die, van hun eigen blik verlicht, de mensen gaan, De zee die klotst om haar zelf- en, zonder baak of bate, weet in haar slappe kom haar eindloosheid te slaan. Ik heb geen doel, mijn God, dan van uw wil geboden. De zee slaat aan de maan de maat van alle tijd.…

Hier is het, dat zich voedt en gloeit De vlam, die uit mijn dromen bloeit, En lofwerk, wand en koepel wijdt Tot tempel ijl van eindloosheid.…

Duizendtallen oceanen Zijn in 't eindloos wereldmeer Van mijn bittre weemoedstranen Slechts een droppel en niets meer. Honderdduizend eksterogen Doen de zwerver minder smart, Dan het branden van mijn ogen, En het smachten van mijn hart.…

Duizendtallen oceanen Zijn in ’t eindloos wereldmeer Van mijn bittre weemoedstranen Slechts een droppel en niets meer. Honderdduizend eksterogen Doen de zwerver minder smart, Dan het branden van mijn ogen, En het smachten van mijn hart.…

Naar een nieuw bestaan waar licht en sterren mij ontvangen door licht en warmte omarmd voel ik een eindloos vertrouwen.…

Eindloos lange dagen rekken zich uit als onze poes. Vandaag staat de buurman onder de douche. Hopenlijk is het morgen anders. Verlangen naar over 30 jaar. Niet meer te denken of zelf te doen. Zuster geef me eens een zoen. Nee, ik breng u naar de bingo toe. Koffiedrinken met de club. In bed gestopt. Het licht gaat uit.…

Weer is er de koude stilte, na eindloos zwijgen opgelegd, voorbode van de poolkilte en het woordenloze gevecht, dat geen van ons twee kan winnen en tegenstreven evenmin. Geen moed opnieuw te beginnen, want boos en `wat heeft het voor zin'.…

het hooggeheven been dat ik in slank sculptuur zomert al structuur er is geen lente in de steen waarop ik hak en eindloos tuur het in vijlen en schrapen naar meer ontluikende prilheid stuur ontwaken is schoonheid maken is vorm geven maar het voorjaar blijft ontbreken subtiel in bewegen het been fragiel geheven in steen ga jij…

ik joeg je laatste geel door kale takken een herfst te veel najaar toont zijn herfsttapijt roodpolig want de zon geeft ons vandaag respijt we dekken samen zomer toe en oogsten al zijn kleuren de vruchten vallen zijn het hangen moe we winteren in overleven voelen ons met wat de herfst heeft gegeven klaar voor weer een eindloos…

In alle dromen zullen saam we zijn en zul je vast mijn moeë handen houden In alle dromen zullen wij vertrouwden en lieve vrienden en genoten zijn Maar in het leven zal ik langs u gaan met verrë ogen en plechtstatig groeten; En iedre dag zal ik de straf uitboeten van zoeler nachte-gaven eindloos zoeten zalige huiver om herwonnen waan.…

Te vaak, te vlug, te korte metten wordt zicht in korrels afgebroken om te vergelen, eindloos stranden uit aangedane snuisterlanden te pasfoto, -getrouwd, -ontloken. Spontaan door prentenier bestolen van tere wenken evenwicht aan welk het eeuwig licht beloofd. Wie alles klakkeloos geloofd wordt standaard lachend opgelicht.…

je bliksemde zag je ogen dalen in vuur en vlam waar aarde je ontlading nam het gedonder kwam pas later met de tranen toen de bui zich hier in volle hevigheid ontlaadde dollend zijn we weggestroomd door putten en riolen de triviale dromen zijn meegenomen naar de zee in het eindloos open water ben ik weer de prater jij golft luisterend…

En eindloos blijft ons zoeken naar 't antwoord op de vraag: waarom, waartoe, hoe verder? Laat ons dan danken maar.…

Die hangt nu boven in de lucht met wereldvlucht, de wereld is groot, eindloos groot maar zij is dood.…

De ruimte kent geen randen en eindloos staat de sterrentuin te branden. Als dauwdrop aan der aarde bloeme weerspiegel ik het Al. Ik hoor de sferen zoemen. Gans 't sterrendal probeert Uw naam te noemen.…

De ruimte kent geen randen en eindloos staat de sterrentuin te branden. Als dauwdrop aan der aarde bloeme’ weerspiegel ik het al. Ik hoor de sferen zoemen Gans 't sterrendal probeert Uw naam te noemen.…

Hij wou wel hoog en hoger, In ’t eindloos ruim der lucht, Het draadje houdt hem tegen, En stuit zijn vrije vlucht. Aldus heeft de gedachte Steeds maar omhoog gestreefd, De geest zoekt ander voedsel Dan wat de wereld geeft. Maar zo van ’t bovenaardse Hij soms al iets verrast, Toch houdt ’t onzichtbaar touwtje Hem hierbeneden vast.…

Ik heb genoeg aan de natuur, Altijd grootmoedig, En aan de stille of stormende oceaan, Eindloos voorspoedig. Een vluchtig avontuur Houdt me even opgetogen: Meeuw, door een golf bewogen, Veilig bevleugeld, toebehorend aan ’t Onmeetlijk, onuitputtelijk azuur.…

Je stierf oude jaren geleden toen waren onze vingers jong ze roken naar lavendel en prille tederheid we vulden onze longen met dromen in het rood morsten lentedagen in ‘t licht zo eindloos lief wat ik zag was het begin vogels daalden en verzamelden op je schouder de zomer verbleekte in je korte, bruine haar plots lag…

jouw geluk in al jouw ongeluk, in al jouw blijdschap in al jouw verdriet, vanuit de liefde in mijn hart want groot is mijn smart vreugdevol en droevig in al jouw geluk in al jouw ongeluk, in al jouw blijdschap in al jouw verdriet waar de liefde geniet van het pure één zijn van de schoonheid van de droefheid van de mildheid van de eindloosheid…

Hoor ik je stem in zwoele warmte boven loeiende wind bulderende golven lach door koppende duin eindloos ruisende velden van liefde. Ga mee door ruisende velden saam weerstaan loeiende wind bulderende golven schuim waar lach klinkt achter koppende duin.…

Wat staat ons nog te wachten Dan mist en hagel hier, En koude, korte dagen, En nachten eindloos schier. De zwaluw is gaan vluchten, De blaadren vielen toen, En gij zijt heengevlogen, Zo als de vogels doen.…

verstrijkt gaan die enkel sneller komen Schelden, dat doen ze steeds Dat doet geen pijn, zeggen zij Doch almaar begint het reeds als ik nog vroeg in bed schrei Snikken voor het spiegelglas als ik mij de lange haren kam Strakjes zit ik weer in de klas dan is 't hek weer van de dam Pesten tot ik ’t maar opgeef continu en ook elke dag weer Eindloos…

in stilte fluistert de wind dartel vogeltjes gefluit melodieën kwetterend bloesem bloeit lente vandaag ingeluid in 't eindloos ik geniet van zonneschijn vragende gedachten mijmering kleine preveling stralend zonnelicht onzekere, donkere nachten onzekerheid op het nu gericht houdt de crisis mij op afstand vrijheden ingekaderd ieders…

niet ontgonnen is ik modelleer je naar mijn hand in strakke jonge vormen je gezicht oogt al markant je tepels spitsen vingers kunnen ze niet ronden borsten lichtjes aangezet zijn in mijn ogen goed bevonden ik heuvel venus plooi je door mijn kerven polijs haar schoonheid die een andere man gaat erven ik rank je benen tot een eindloos…

Op de heide drijft een herder Langs het vochtig morgenspoor Vroeg-vergaarde kudde verder In des ochtends gouden gloor; Tot hij voor de bleke schijn der Westerkimme in 't bos verdwijnt En opnieuw de ledige einder Eindlozer dan eindloos schijnt.…