Alle inzendingen over emmer

nooit eerder was er zoveel naaktheid je wast mijn lijf met enkel water schept twee handen uit een overvolle emmer vraagt of alles schoner voelt wel leger zeg ik en zicht op een bodem waar blote voeten raken…

verdriet en pijn  Weet je wat ik neem een heel grote blauwe emmer mee En dat is dan in mijn beleving geen emmer meer Maar mijn en onze eigen ZEE…

Als ik nog zoute tranen overheb, tegen alle ziltheid van de tijd, die uitmondt in een belegen zee, schep ik ongenoegen in een emmer, waaruit de bodem is geslagen en de dromen ongestraft blijven komen, in het zog van zelfgenoegzaamheid, tegen ingedekte stromen in, dein ik blind in de wals der sterren mee, verkoos mijzelf te overschatten…

Als ik nog zoute tranen overheb, tegen alle ziltheid van deze tijd, leegloop uit de oerzee, stroomt het ongenoegen uit de emmer, waaruit de bodem is geslagen en de stop nog niet gevonden is, in het zog van zelfgenoegzaamheid, tegen ingedekte stromen in, dein ik blind in de wals der tegenstellingen mee, verkoos mijzelf te overschatten…

Volgens de onderzoekers van NASA gaat het om een hoeveelheid van ongeveer twaalf emmers……

Motivatie en hard werk, hand in hand samen sterk het doel een brand een passie de brandstof de motivatie een emmer hard werk het water dit niet in harmonie, hoe ik het aantrof. De brand, geblust door water de brandstof, in de emmer nu een harmonie, hoe ik het aantrof.…

Margrieten staan te pronken in blikken emmers ik kik er van op…

Vul de emmer van twijfel met causaliteit...…

brandganzen vliegen in V-vorm naar de bliksem emmers doorgevend…

Emmers lopen vol omgeworpen poel verderf verdampende nijd…

Nog even volhouden Is wat we horen Ik kan niet meer Wij kunnen niet meer Ik snap het Wij snappen het Onze emmer stroomt over Dit kan niet verder…

en opnieuw beginnen De maan leidt mij Ze leegt de emmers zodat ik niets meer heb te verliezen heb en spring -- over mijn zorgen heen…

ze zijn de stralen van een getergde zon en goddeloze geloften al tijden moe, papieren regels rotten in het hout, een leger van houtwormen splijt de wereld open en dekt de zee met maskers toe, in de vlijt van alle gestorvenen treft alleen de hoop geen verwijt, de nachten woelt de twijfel bloot,er vallen zure vruchten in de lekke emmers…

stralen van een getergde zon en goddeloze geloften al tijden moe, papieren regels rotten in het hout, een leger van houtwormen splijt de wereld open, dekt de aarde met hun maskers toe, in de vlijt van alle gestorvenen treft alleen de hoop geen verwijt, de nachten woelen twijfels bloot, er lekken zure vruchten door de gaten van de emmers…

Wanneer haar tranen gemeten zouden worden, zou er in haar leven, een emmer worden gevuld, echter: de ongeschreide tranen, zijn die stromende beek! Dus als je dat water stromen ziet, denk dan even aan haar stille, ongetoonde verdriet!…

ik loop de bekende weg van vijftig jaar geleden langs de kerk naar school nu is daar V&D nog steeds de vrijdagmarkt waar ik vroeger schooide om kaantjes bij de viskraam zo vet en o zo zout de markt is er nog steeds met vertrouwde waar bij een kleinzoon van de visboer koop ik een kibbeling…

Ze heeft haar leven lang de emmer achter d'oren naar water moeten boren. Omdat men 't haar niet langer vraagt is zij nu in eenzaamheid vervaagt.…

Er was eens een melkboer te Lemmer die loosde zijn zaad in een emmer. Zijn enige koe keek verontwaardigd toe. Ze dacht: het lijkt wel een spammer!…

Onderin een zilverkleurige emmer lagen twee schitterend gekleurde bloemblaadjes in een mengkleur van rood en oranje te verwelken als uitgevlogen vlindervleugels.…

emmer liep over jij verdween als water voor de zon…

Je neemt gewassen handen en een kruk, plaatst de emmer en begint. Je zwijgt. Neemt leven in ontvangst. Je buigt voorover bij wijze van dank. Je leegt de emmer in collectiviteit. Duikt onder in de dorspkroeg. Je stoot met ballen over tafel drinkt een glas, je proost. Op de radio klinkt Elvis Presley. Iemand spreekt van Vietnam.…

In de rij met emmers die nog leeg waren Om poep van olifanten op te halen. Te gebruiken als mest in de tuin Ik stond daar niet bij, en ‘k zeg even waarom? ‘k heb er geen plaats voor op mijn balkon.…

Emmer en schep in mijn bed sleep gejut uitgeput blootsvoets en gedwee heel veel water naar de zee.…

het maakt niet uit hoe hard ik boen het vat wordt nooit minder vol daar mijn tranen de emmer blijven vullen tot aan het randje van wat mogelijk is mijn hart gebroken in stukken om me heen en ik, ik blijf maar boenen…

Voor mij heeft hij de boel te lang bedot, Hij is een paling in een emmer snot!…

Het lijkt wellicht wat triviaal ge-emmer, een pop die wordt bestempeld als iets fouts. Men had in Rusland echter al vanouds een afkeer van Amerikaanse glamour. Onlangs onthulde mij een diplomaat dat KGB voor “Koop Geen Barbie” staat.…

Want staande op de kop (zelfs met een kater) Hang ik hem zo nog in een emmer water.…

Wanneer een druppel, slechts een leven is, ‘n kopje vol een aantal, ‘n emmer vol, een dorp en ‘n vijver een stad, enig idee hoeveel levens een zee of oceaan er had?…

Een daad van woorden, schepjes en emmers vol aan de vloedlijn met het komen en gaan van de tijd. Aanwinst en afslag en de daad van het woord bij de daad.…

mijn man wast zijn auto daarna klopt hij kleedjes ik kijk naar hem roep lachend: "klap eens in je handjes" hij mikt een natte spons snel spring ik op zij met: "lekker mis" over een volle emmer of tuinslang heb ik het nu niet…