Alle inzendingen over emoties

ik hoor wat scheuren in jouw theater stem die overigens warm het luistervolk omarmt ik zie je woorden spelen de aandacht van de zaal haal na haal naar je toe bewegen ik zie de krop in de keel bij menigeen verschijnen en ik slik zelf emoties door ik hoor ook het ritselen van dorre bladeren die je vertellen dat hun bruine nerven…

In een stroom vol woestheid Als een waterval op dreef Krijgen mijn emoties ruimte Weg te glijden in de diepte Vol kracht en met overgave Laat ik al mijn verdriet los In duizenden druppels gevat Vol weemoed, pijn en woedde Weg heel erg ver weg van mij Verdronken dromen opgeslokt In de koelte van het stille water Onvindbaar met de stroom…

De blauwe lucht is al beschreven evenals de dauw en dageraad De zon is reeds de hemel ingeprezen en zelfs de maan pleegd' op de nacht verraad Cupido verschoot sinds lang z'n pijlen en de sirenen lonkten in een grijs verleden Verveling staat al op wat wit papier en ook emoties als plezier Waar moet ik dan in godsnaam…

Mijn dochtertje zingt in een musical hoe ‘k me voelde, weet ik nog goed van emotie was ik tot tranen geroerd, ik zag opeens: het bandje is vol Camera neemt de beelden op Camera zuigt mijn emoties weg Nooit meer spontane ontroering Concentratie staat nu voorop…

het wordt niks ik voel dat woorden blijven zweven ze willen niet weergeven wat ik ermee bedoel heb ze geschild van emoties ontdaan ze kijken me kaal aan zinnen hergroeperen werd een wanhopig allerlaatst proberen heb in armoe het werk weggedaan helaas bleef alles staan in het herlezen begon het langzaam vorm te krijgen…

een tijdkompas als stijgende champagnebubbeltjes vanaf de bodem in kristallen glas liedjes doen je belanden in even tijd terug herinnering van liefde verdriet verstopte emoties nu lukt het even niet wat tranen een glimlach maar alles gekoppeld aan melodieën liedjes… en hun woorden in muziek.…

voel je warmte door mijn lichaam heen, en na vannacht, zeer intensief, kwamen emoties veel overeen... Wees maar trots, wat je hebt verricht, mijn zonnestraal in het avondrood, jij bracht mijn hart in evenwicht, en continue in ademnood... Bedankt...!…

door emoties overspoeld maar niet weggespoeld ik heb kunnen blijven staan heb het door me heen laten gaan van binnen niet langer geblokkeerd heb ik me vrouwmoedig geweerd in staat om mijn verdriet te uiten dat proces is niet meer te stuiten door bij mijzelf te blijven en in mijn ziel te kijken heb ik me helemaal opengesteld me heel…

net als haar lach niet te traceren was schaduwden haar handen twee kanten in constant bezig zijn zij spraken het scala van ontmoeten en uitgebreid bedanken in de openheid van transparante harten toch dirigeerden zij gaven richting aan in de common sense van emoties om met elkaar het pad te gaan haar warmte en lach reikten…

Er is een rechtmatig wenen in de rechtspraak der onrust door zonverloren dromen van tegengestelde emoties en aan elkaar grenzende illusies is niets meer hetzelfde een leidraad voorbij een lengte een tunnel lijdzaam door de engte geen helder licht aan het eind zonder horizon, deze soldatenmars naar doden en vernietigen vijanden erger…

hij verbijt emoties als het kan maar op een schouder schuilen is dat verkeerd dan? waarom een kruis blijven dragen? geen smart te delen tot het einde van zijn dagen zullen nooit wonden helen is hij te beklagen oprechte tranen bevrijden diep geworteld verdriet verzachten emotioneel lijden echte mannen huilen niet? jawel hoor meiden!…

het was geen luchtkasteel daarvoor waren wij er met te veel in samen stukjes werkelijkheid vervlechten begrepen wij elkaar maakten tastbaar waarom wij anders vol emoties zouden vechten het breken hebben wij gelukkig achter ons gelaten gezond verstand verlengt de dagen waarin wij toch met onze schamele zaken af en toe de hemel willen…

Gedachten en emoties laat ik ontspannen meevoeren op een zoetestroom. Maar het moment fonkeld in mij als een juweel en mijn lichaam is als een kind vol enthousiasme en energie.…

De dichte mist trekt eindelijk op nu tekenen beelden zich af flarden van het verhaal blijven hangen hierdoor kan ik verder redeneren nu maken ook emoties zich los het is nabootsing van mijn handelen dat nu weloverwogen geuit kan worden het is nu toch op het juiste moment waarop ik het wilde en plande jij past nu helemaal in het plaatje ik…

gekoesterd zijn zij opgegroeid tot in de volle wei blij en zorgeloos tot zij later weer in borders zijn geplaatst geselecteerd op groei totdat hun bloei volwassen is geworden een tuin met generaties die voorspelbaar waren tot achter de geraniums daar krioelt het van jong goed zij groeien tegen wind en weder ook al worden hun emoties…

Jouw menselijke ziel in versteende emoties innerlijk bezworen, samengekomen tijdloos in herinneringen beschreven in brieven als in boeken vergeten voor nazaten achter horizon en ochtendlente naast het sterfbed van verlangen in een oeverloos denken zonder heimwee of dromen vergezeld door witte rozen jouw laatste reis naar doodse stilte…

Veel mensen die vastlopen En minstens tien jaar op Bijstandsniveau moeten leven, Die het idee hebben dat de Politiek nadrukkelijk heeft Gefaald, worden gevoelig Voor de wens zondebokken Aan te wijzen, gaan zich Wenden tot partijen die Inspelen op emoties - Daar waar in Nederland toch Ooit de verzorgingsstaat Zorgvuldig werd opgebouwd…

Lang geleden dat ik schreef Ik nachten vol gedachten bleef Letters stroomden uit mijn keel Woorden emoties veel te veel Lang geleden dat tranen vloeiden Rozen in mijn broze hart opbloeiden Vlinders dwaalden door mijn ziel Ik steeds dieper en dieper viel Lang geleden dat ik je voelde Dat ik altijd wist wat jij bedoelde Nu sta ik op…

openheid van zaken door een mens van goede wil de spil van het gevoel mag zelfs niet veronderstellen ook al zou het zeker weten zijn doch nog ligt de gebeurtenis verscholen onder tafel en is ieder woord te veel als een sneeuwbal dikt het effect over zijn hoofd van emoties en troost omvang van de tragedie wij zijn er nog niet mee klaar…

Foto's zijn te downloaden uit de beelden in je hoofd, en emoties zijn te lezen in een gemoedsrapport. Als je hart stopt met kloppen of cellen zijn aangedaan worden die gewoon vervangen, en over 201 jaar vliegt de aarde uit haar baan.…

soms is er een opening waar woorden zinnen gaan ontstijgen een eigen intonatie krijgen beelden laten spreken die een eerst bedoelen zijn ontstegen en nu een eigen leven leiden in ontsnappen uit de context die hen begeleidt en diep in de emoties van de lezer snijdt is dat chemie waar schrijvers steeds om vragen hun woorden die door…

er een boot met een ziel door de woestijn vaart en langzaam raakt de persoonlijke accu leeg er ligt een grasland omgeploegd in mijn werkelijkheid alsof de kust van een ver land mijn stem zal ontvangen uit zilte oceaanwind en spoedig verwelkomt mijn hart een nieuwe geest er zwaaien bomen naar een onbekende hartstocht en alle emoties…

zoemend draaide 3d je lach in alle dimensies maar vergat waar jouw ziel haar zetel had mooi om te zien in de roze rode kleuren maar het stralend tonen bleef het gewone proberen om van binnen uit in huid emoties gevoelvol te etaleren als extra steun werd geluid synchroon bijgevoegd maar beeld en audio vielen zo net buiten…

De vloeiende hartstocht op de route naar jou omarmt jouw emoties verwarmt mij bij winterkou. Mijn vacht compleet doordrenkt omringd door een vetlaag wat absorbeert voorspoed in jouw tissue vandaag. Mijn Valentijn verdoofd door rozengeuren bedekt door rozenbladeren opent deze dag deuren.…

Laat je emoties varen over het woeste baren. Blijf je krachten sparen, want het wordt nog veel zwaarder. Nu voel je de pijn, geluk komt met de jaren. Er zitten zeeën van tijd tussen de weeën verspreid. Ik steun je, we voeren met z'n tweeën de strijd. Denk aan onze liefde, sterk en eindeloos.…

er is geen dood als leven groen weer takken voelt in een nog ongeboren loot zacht keer je terug naar de schoot waaruit we allen eens ter wereld kwamen daar komen de herinneringen samen er is geen tijd meer waar je bent, emoties zijn er ongekend alleen je as zal blijvend zijn wordt opgenomen door leven dat geven in zijn…

je adert in marmer jouw lijnen verfijnen is eeuwenoud kunst en maakt de polijster niet armer ze breken je leven uit steen halen kleur uit je groei en het bloed dat je eens hebt gegeven ze schuren je ziel en lossen emoties verkwanselen je geest voor hun eigen negoties maar ik voel je huid op de dorische zuil zie het verloop van…

geen beweging horen als geluiden zichzelf ruimen maakt stilte eindelijk een kans te vaak wordt zij overstemd krijgt zelden de mogelijkheid zichzelf eens kenbaar te maken jij hebt met jouw lach die ruimte gecreëerd in het zenden van warmte en kracht die stilte genereert verbazing en verwondering om dit fenomeen waarin emoties…

zomaar wat woorden neergesmeten op het papier zomaar wat kleuren gegooid op het schildersdoek zomaar wat emoties neergesmeten op de grond zomaar wat gevoelens gegooid tegen de muur gewacht op de opluchting die verborgen bleef verborgen in de ziel van de mens die niet kan zeggen wat in hem leeft niet op papier niet op het doek…

leer mij weer even kijken door de ogen van een kind verwonderd nieuwsgierig en vol verlangen laat mij weer kijken door de ogen van een kind dat z’n vreugde en verdriet slechts in een ogenblik vindt en ogenschijnlijk niet in emoties blijft hangen leer mij het leven weer ervaren als een nog onbezoedeld kind kwetsbaar lieflijk onschuldig…