Alle inzendingen over ereprijs

als beloning voor de lange, koude winter de Ereprijs…

De ereprijs die je liet groeien langs de weg zet mij in de wereld…

vluchtig in schaduwen op de grond de hoge vogel en jij door de knieën voor de ereprijs in het gras…

door weer en wind geen zondagskind vier weken in de schaduw tussen maretak en bladerdak, geen droomhuis voor de zwaluw maar noch door zwart of groen of grijs laat jij je camoufleren, fier tussen ijs en ereprijs staan je klokjes te flaneren…

is wat zwak, biedt nog buien een dak laat de zon in zijn schil wanneer hij dat zo wil, wel wolken ten spijt sluit je hun sneeuwwit habijt; spreidt een grasgroen tapijt voor nieuw leven en niet even breng je de merel van de wijs ontneem je wei de ereprijs, want tussen paas- en pinksterbloem botert het al steelsgewijs…

Vergeet-mij-niet en ereprijs. ---------------------------------------------------------- Uit: 'Dwangbuis van Houdini', 1998.…

De wind beukt huizen in de golven breekt koppen schuim in grijs striemt geselend langs de bomen mijn onrust lijkt zijn ereprijs Hij braakt op mijn angstgevoelens parafraseert zijn eigen elegie raakt mijn wezen tot in iedere vezel verpulvert mijn kracht en strategie De wind puurt mijn bedwongen tranen rooft de kommer die ik niet tonen wil…

Mama, je haren worden grijs ze krullen golvend in een dans bekronen met hun zilv’ren krans je lief gezicht als een ereprijs Je ogen kijken door beslagen ijs doch het staren krijgt geen kans het vuur te doven in hun glans dus schitteren ze zichtbaar wijs je vele rimpels worden oud ze plooien zich in diepe rust moe van wat je hebt aanschouwd…

ik ben een man van tienen en énen en aard niet in de middelmaat gedoemd tot een solitair leven verkies ik de veldweg en laat ik de straat Een kruid gedijend bij noorderwind en malse regen in het ochtendgrijs ver van de meute, weg van de massa's tref je mij tussen paardebloem en ereprijs "Hij die de slaap vindt wint de morgen Geen man…

Er is iets, dat Iets is aards, ik voel het, flarden -- geheimzinnigheid.…

Met kalmte van een nuttig mens keek ik naar wolken en vertrapte haast de stralend blauwe pol, de ereprijs waar je die niet vermoedt, tegen het stenen trapje aan de voet van een nog kale winderige dijk. Ik mocht je zo, de zin die ik aan mijn verleden geef hangt af van energie en van toevalligs dat ik zie.…

lijkt rond en ver weg Gebombardeerde steden als verlaten honingraten soldaten delen prachtige pakketten rond iemand blaast op de allerlangste hoorn en krijgt daarvoor de ereprijs Dan herkennen beide ogen het zout ze beginnen te tranen op een gezicht dat zich aarzelend naar de aarde keert.…

Fantastisch is de meimaand toch van nu en eerder rest mij nog herinnering aan zoete dingen van vogels en van lentedingen de bloemen en het zwierig kruid het roomwit wolkend Fluitenkruid de merels in de Hydrangea herhalen `t ouderschap in Dea het lieflijk blauwe Ereprijs kijkt met twee oogjes o zo wijs alsof het wijze woorden las vanuit…

We zijn een optocht van ons allemaal samen -- ieder, één voor één.…

Een lange minuut daalt grote dankbaarheid neer -- Hemelse streling.…