Alle inzendingen over erfgoed

Het culturele erfgoed van die Fransen gaat bij voorkeur stijlvol door de maag. Ook paté van lever eet men graag van vetgemeste eenden en van ganzen. Niet enkel La Bardot, die ervan gruwt, krijgt nu dat erfgoed door de strot geduwd.…

wij zijn gezien en herkend niemand vroeg ons naar een legitimatie of ander document wij horen hoe bomen een zacht welkom ruizelen bladeren ritselen snel paadjes vrij blij ons te zien in groene doorkijkjes tonen kleine bosrijkjes hun erfgoed in een pluizig stralende zon wij voelen ons voor het eerst deel van dit tafereel…

Zien zonder te denken, kunnen zien wat ik werkelijk zie, in de eenvoud van het erfgoed van een paardebloem die geduldig wacht totdat een zekere bries z'n zaad zal dragen naar een hem voorbestemd gebied.…

Ongehinderd ongehavend mezelf van geslacht tot geslacht bekleed en ongekleed zaaiende het permanent karakter voer voor psychologen kwetsbaar erfgoed alleen ik zelf weet waarom.…

Windekind vermaant Johannes hangt aan zijn lip Erfgoed me dierbaar.…

oeroude mossen gehecht aan zwarte aarde eeuwig groen erfgoed…

Ons erfgoed is dat wat men ons nalaat, de erfenis van de oorlog een gebeuren wat men haat. Doden ontelbare doden hebben die oorlog tot gevolg gehad, doden die we herdenken. Dat is ons erfgoed en geven we onze kinderen mee. Diezelfde kinderen die geen notie hebben van oorlog en verminkingen.…

vanaf de hoogste top, kraait de gouden haan, bejubeld door gegoten klokken, de boodschap van de Heer, het kunstwerk aldaar vertelt zijn verhaal in alle stilte en eenvoud, daar kan men schuilen, en praten, zonder meer lichte wolken als witte vlokken verbinden beiden ieder geeft op zijn wijze beschutting weer…

woorden liet ik achter zacht en scherp een erfgoed van mijn gang als onderdeel nu zijn er zinnen een geheel vervat ik van gevoelens de aanvang als een bron schrijvend ging ik over en begon…

Men is in staat bij een demente muis Geheugencelletjes te repareren Maar zou je ze ook kunnen demonteren Want bij mij boven is het lang niet pluis Sinds gisteren wil ik persé vergeten Dat wórstenbroodjes 'Erfgoed' zijn gaan heten!…

stroomopwaarts zwemmen zalmen hun ondergang tegemoet levensdrang geldt het nageslacht te ankeren in het zoet stroomafwaarts drijft mijn boot de ondergang tegemoet erfgoed geldt het nageslacht verankerd in het bloed…

Ik geef het toe: ik dacht er nooit echt aan Maar dat de schapenherder nog bestond Was toch een stukje erfgoed dat ons bond Dus achteraf gezien ben ik ontdaan Nu valt er in ons leven een hiaat Waartegen geen massaal geblaat meer baat…

Hij had een droom als Martin Luther King. Maar plots werd hij als Kennedy vermoord. Zijn uitvaart als van Di was ongehoord. Ons wacht nog slechts een enkel ding: Wacht maar tot ik dra mijn zakken vul Met popmuziek in “PIM, THE MUSICAL”.…

in alle rust slaat hij de deuren open, laat het weer zachtjes binnenkomen zit verstild aan het erfgoed van de dichter van beeld en kleur om alledaagse zaken te verwerken een luchtige plaats te geven…

mijn straat de oude gevels opgelapt waarachter onbekende ogen het ouderlijke huis vol generatiekloven nu te koop een mengeling van klank en geur blijft hangen als versteend elke belegering van leegte wordt erfgoed van hernieuwde hoop…

Bezield gaat hij tekeer: ons erfgoed wordt vernield –…

wij hebben alles gedeeld ook uit de beginjaren van de schepping de evolutie en het ontstaan van de mens het altruïstisch erfgoed is overgeleverd op tal van manieren waarbij de chronologie van het gebeuren speelt in de verhaaltrant zich het eenvoudigst laat begrijpen en lezen door de eeuwen heen jij bent geschiedenis je ogen…

De stier moet op de werelderfgoedlijst Nou… niet de stier maar eigenlijk het vechten Cultuurgoed waar de Spanjaarden aan hechten Maar dan is er direct de vraag die rijst Dat ‘immaterieel’..daar raak ik door verward Is dat nu vóór of ná de doodsteek in zijn hart?…

Hij bond de strijd aan met de Saracenen De koene koning uit het Roelandslied Wie van hem afstamt zegt de sage niet Hij liet een harem delen in zijn genen De Christen-koning werd gekroond tot keizer Door zijn minuskel werd Europa wijzer…

wij voelen pijn en bloeden in verbonden zijn het transparante is gebroken vrijheid ligt open de scherven steken in wonden van nooit vergeten zij snijden diep lijden in onze maatschappij aanslagen pareren repareren waar moet beschaving is erfgoed…

de bovenkruier naast een reiger aan de sloot staat stil te wachten de bovenkruier pas in het nieuw gestoken staat stil te wachten de bovenkruier zo zonder wind of meel meer staat stil te wachten de bovenkruier stoomgemaal overlevend staat stil te wachten de bovenkruier op tekening en foto staat stil te wachten…

Weg de grote oude zere bezem opgeruimd staat de herinnering inkoop antieke zilveren juwelen wie doet het erfgoed weg dat ging?…

ik ben geïmponeerd door de immense muren de vele stenen gevoegd met stukjes leven uit een lang vervlogen tijd handen hebben gesjouwd en gebouwd samen gevouwen in gebed de hoop op een spoedige voltooiing is al te vaak voorzegd nog spreken de stenen over de cultuur van eeuwen met hun naam in de groeven is het monumentale erfgoed door…

Weg van het momentane geraas, toch in het hart van het dorp, verheft zich uit de Kolkkuil de oude pastorie. Was zij beschermend huis en warme thuis voor hen die eeuwenlang hier woonden? Werd binnen deze muren de kromstaf gehanteerd of overwon de taal van ’t kruis? Stond deze poort wijd open voor schapen die een herder zochten…

De Notre-Dame is best wel oud: al zal ze heel misschien Parijs nog eens begraven, dat haar geboorte heeft gezien; maar na eeuwen zal de Tijd zoals een wolf dreigt bij een stier toch haar zware lijf terug doen deinzen, elke stalen spier en pees verdraaien, met een stompe tand helaas gaan knauwen aan de oude stenen botten en er tergend traag op kauwen…

(De mens is een wees van zijn eigen erfgoed) Ik schilder letters alsof ik sterren aan de hemel plak Ik werp kometen alsof ik de wereld vertak in kunstmatige wetten Ik verplaats het hemelgewelf alsof ik planeten uit mijn schoot werp En droom werelden alsof ik de kosmos nog naar iets nieuws herschep…

vrouwen en mannen draaien en draaien klappen snel in de handen onder het bezwerende ritme van de drums vrouwen beantwoorden de liefdesliederen van de mannen zittend in de kring met zwaaiende rode zakdoeken in de hand de haren los het rijke erfgoed van Afghanistan van wie we zijn achtergelaten verlaten Afghanistan…

oogt strak, doch de lijnen zijn star en het grauw verandert de ijzige stilte in een mortuarium waar de doden opgestapeld blijven hangen in de kou van zekerheid het zwijgen van de wind krijt het landschap in een zonderlinge rust, de getijdenstroom doorbreekt de nuances slechts tijdelijk en laat een blatende horde achter op het culturele erfgoed…

de zuiverheid van eeuwen bloed doet mensen buigen rond hun erfgoed, maar verzet omvat veel meer het weigert elke keer om weer zijn gram te proeven…

waarheid glansde in de hoogste boom onbereikbaar net als appel en de troon toch gistte hoogmoed in het donkere loof reptielde sissend macht naar het verhitte hoofd een wankel ogenblik brak de morele toren zo werd de eerste leugen in het paradijs geboren ons erfgoed is verrijkt door een niet aflatende strijd om de ander te evenaren…