Alle inzendingen over eruptie

Keuzes zonder maat of duur men verdrinkt erin, het zingt je toe in elk vuur, het verslindt zich in een explosie van de tijdelijkheid, een eruptie zonder krater, om daarin te zijn verblind, de weg van eindigheid smeekt weer om nieuwe ideeën, waarin de vrijheid van de voor – genomen handeling ontbreekt.…

Ongeschreven is de zin verscholen in het vers dat als een boreling te drogen ligt eruptie van de geest wellicht de boodschap in ’t verhaal staccato neergekwakt soms langzaam neergevloeid er is met taal geknoeid totdat een beeld geschetst voor elk een ander…

geen uitbarsting van woede berusting bij oude Fuji timide rookpluimen een stille traan van magma de zoon van de keizer moest gaan bij het licht van de rijzende zon naar kolkende krater aan vreemde stroom een strelende voet veroorzaakt eruptie bescheiden glimlach en buiging van rijzende ster…

verbijsterd kijk ik met ogen vol ongeloof naar de journaalbeelden uit Ossetisch Beslan waar vertwijfeld dolende mensen dood en verderf verwerken met rood als hoofdkleur onze mensenwereld blijkt een stevige aardkorst met uiterst zwakke plekken in de beschavingslaag eruptie van mensonterend leed en beschaamd zwijgen…

Geluk, ach geluk, met of zonder maat, de schijn is zuur, en als ik het begrijp, is het in een duur moment voorbij, een vuur wat alle tijd verslind, een eruptie mijn werkelijkheid, de diepe palm van de vergankelijkheid.…

Ach geluk, met of zonder maat, die schijn is zuur, in een duur moment voorbij,een vuur wat tijd en energie verslind, een felle eruptie van de werkelijkheid, maalstroom van vergankelijkheid.…

Doorgaans pal Onder het oppervlak Daarnaast De vulkanische eruptie Zo maar spattend De ruimte in - Schaamte neemt in De plaats van gelatenheid - 't Is weer gebeurd 't Was weer zover Liever de bierkaai Dan maar Dan vechten Tegen de onneembare Onberekenbare Noot: titel is deels ontleend aan M.…

Een krachtsinspanning, explosie van moed en durf, uithoudingsvermogen, nét zo enorm als een eruptie van diezelfde berg. Hij spuugt zijn vernietigende lava kilometers van de berg af naar beneden, dezelfde weg afleggend als die enkeling die het ooit waagde de lange tocht naar boven te ondernemen, een rookpluim achterlatend.…

Hoogverheven kathedraal, muziektempel in aanbidding, je starre kille stilte, doorbroken door stemmen, op golven gedragen vibratie, muzen in zedelijke bekoring, die sopranen hoog'lijk beamen, in harmonie met tenoren, die het gehoor streelt, en snaren van emotie's beroeren, eruptie's mijn ziel doen ontladen, in samenschijn met de nuances…

Schrijf mij vrij, schrijf mij blij ken en herken mijzelf een versleten ontevredenheid geketende geest in alledaags lichaam innerlijke eruptie´s leiden tot inzicht verkeerd begrepen overdracht het lijden door het leiden van onbegrip naar begrip het leren door belering met de handen om te straffen te zegenen en lief te hebben het opgeheven…

zo her en der lijkt aarde tegenvleugs gestoffeerd waar rotsen nog eruptie- warm zijn verschroeit het opkomend gewas baant lava zijn wegen alsof de infrastructuur er al eeuwen ligt is land eonenlang verzonken in de tijd waar rood zand zijn vele woestijnen weet door oases benijd de geosfeer lijkt te spelen met een overvloed…

je ogen vlamden schroeiden mijn huid verschrikt dook ik achteruit wist van je temperament maar deze explosie was voor mij ongekend er waren geen woorden waartussen emoties laveerden slechts de eruptie om te trotseren woede koelde door ijzige blikken en bevroor toen ik probeerde te schikken wij zijn het absolute nulpunt binnen…

Keuzes zonder maat of duur men verdrinkt erin, het zingt ons toe in elk vuur, het verslindt zich in een explosie gevoel soms tijdelijkheid, blijkt de eruptie slechts een krater, om daarin te verdrinken, lijkt de weg van eindigheid maar smeekt weer voor de beleefde associatie in een nieuwe stap de brede delta van gestreden…

Waarna zoete sappen als een eruptie weg spuien. Met blinde kracht, meters hoog om zich heen sissend. Niet nadenkend over eventuele consequenties van zijn daden, gewoon ontladen. De rest komt later. Om na deze ontlading weer eens te meer te worden geschud.…

plaats Te maken voor stadions die niet zijn af gekomen En dakloos maakten de mensen Die er woonden - en nu ook De score waarmee ze verloren Open wonden maakt in ziel en zaligheid Lijkt de slapende vulkaan tot uitbarsting Te komen, drie-en-twintig bussen in brand Gestoken, sociale onrust her en der In het immens grote land - De eruptie…

Ze konden het binnenland niet aanraken die warme zomerdag, nevelwind in de duinpan zonder schuilhut toen hij naast haar zat in dagdromen uitgeput door een gehaaste eruptie van doorwinterde corrupte emoties een vertrekkende zon voorvoelde regen die hen vergezelde toen ze terugreden op roestige paarden door het bos met overal fluitenkruid…

Een zwerfsteen geboren uit eruptie en de zwaartekracht die hem baarde, ontleent z’n vorm aan het slijk der aarde, markeert z’n geslepenheid in ontberingen, verhalen van kristal en mineralen tijdsdruk van werelds wiel, geofferd aan de energie van weerstand, in gepolijst als oneindige beweging, zonder begin en zonder einde legt zichzelf…

Ooit in een ondenkbaar ver infinitum onder gaia's taiga in galactica dwarrelden microscopische nonspecies van darwin en crusoë in de wereldzeeën wortelden zich als outcast vast in miljardenvoudige neuronen in de spermatozoïdenrijke tussenwervelschijven der gigantomammo's, in het mineralenrijk der algen in ongenaakbare toppen der…

Schreeuwende zeevogels lokken me naar de kliffen Het zwarte lavazand steekt schril af Tegen het bijgekleurde blauw van de oceaan In het noorden stoeien fotogenieke watermonsters Terwijl ze flirten met de poolcirkel Op het land ademen of spuiten de fumarolen en solfatoren Hun stinkende adem uit en lavakraters bekomen van hun laatste eruptie…