Alle inzendingen over ervaren

Ervaringen, indrukken, gevoelens alles komt zo hard binnen het kind is te kwetsbaar de eerste barstjes beginnen. Het innerlijk kind trekt zich terug steeds verder in haar eigen duisternis het kind wordt een jonge vrouw ze vergeet steeds meer wie ze eigenlijk is.…

Gelukkig te zijn en wijsheid te ervaren. Een geweldig 2016 iedereen !…

God is van een andere orde ver voorbij aan wat bij ons is en zal bestaan wetende van eindigheid trekken we onze grenzen zinnig praten over God is vanuit je ervaring en als je die Naam noemt moet je weten dat jouw betekenis…

Omringd door jouw betoverende parfum ervaar ik mijn nachtrust in rustig vaarwater die mijn hartslag verbindt tot een harmonie voor een geleidelijke atmosfeer in mijn droom. Omringd door jouw onschuldige glimlach vang ik je detail met mijn gesloten ogen die ik met mijn vingertoppen illustreer wat typeert jouw voldane symptoom.…

Ervaringen van eerder en van gisteren, die me levendig zijn bijgebleven. Wat àf was, werd weer volmaakt gemaakt. Daarna mocht ik weer verder slapen, zoals na iedere slapeloze nacht. Vannacht.…

tijdloze nacht, wat naakt en onbevangen haar droom de mijne onderzocht, te lezen en te schrijven in elke liefdeszucht dat zalft en koost het vuur van ziel, en leed gesmeed, genezen van rug tot aan het kussen en weer terug, in dat gevoel leek ik bevoorrecht, tevens angstwekkend kwetsbaar, wonderbaarlijk eigenlijk dan wel aan de ervaring…

ik zie hoe ze je slopen met ogen zonder handen totaal geen mededogen je huid was gaaf in onschuld en ervaring leek je soms te braaf ze hebben je gepeld de schillen van herinnering in jaarringen ben je geteld maar in de kern bleef je ferm staan innerlijk onaangedaan ze hebben je verwond maar jij bent heel gebleven met sterke wortels…

Wat zoal aan komt waaien als verlangen, blijft maar kort plakken op mijn ervaring hoe betrekkelijk het is Ik kan leven, ik ben vrij van tekorten, ik lijd niet aan pijn, hartstocht of problemen niet aan de chaos van liefde of ambitie, ik wacht niet af wat ik toegeworpen krijg Daar ben ik te goed voor zeggen me ook mijn vrienden Ik…

in de lijn van verwachting vervagen oude contouren nu nieuw beginnend leven in de moederschoot groeit de hoop leeft naast angst in de onzichtbare littekens uit eerder ervaren verlies van vroeger groeiend loot de eerste zachte schopjes wakkeren stil vertrouwen dat het verlangen herwint een moeder te mogen zijn dan baart de vermoeidheid…

wil je spelen in gedachten los van krachten ver voorbij de horizon jij, nee wij, het vliegen verdween met de lucht, niet op de vlucht ergens heen zonder mensen zijn wij wensen lenen tijd en bestaan uit de zee van ons twee de blik is ontmoeten raken wordt maken want aarden is weten en ervaren van veel los van krachten de machten…

als ieder wolkje maakt niet uit hoe klein zo kortzichtig zou zijn en denken o wat ben ik toch alleen dan zou er nooit geen wollig wolkendek meer zijn als ieder mens denkt ik ben alleen ga naar buiten kijk om je heen heb een warm woordje over voor iedereen en vervult dat niet je wens ervaar dan als je kunt de natuur en voel hoe troostend…

De lucht is blauw en koud vandaag alsof de dampkring dunner is en ik de lege ruimte ervaar waaronder de huizen klein en laag zijn zonder enige betekenis vluchtig en inwisselbaar De oude houtfabriek lijkt lek Rechts opzij aan de onderkant stijgt er rook op uit het pand…

als trommels galmt jouw lach mij gul door het hart en hoofd vandaag hoor en zie ik jou weer in de zoete geluiden van de dag vandaag proef en ervaar ik weer de vriendschap die wij bouwden door naast lief ook leed te delen in dagen die ons samen brachten zo stilstaand bij jouw jaardag tuimelen het geluk en het verdriet zoals het weer…

Wat ik voel ervaar en zie is de onzichtbare God of noem het maar zoiets als het Al of Chi…

hij zag het Melkmeisje van Vermeer het begon in hem te schuiven te klossen van de consternatie begon alles te zweven hij vloog als mugje op het schilderij later sprak hij het was alsof ik buiten mezelf trad helegaar niet waar hij wisselde enkel van gedaante tot melkmug…

Op de weg terug eerste dag naar de Waalbrug bij Lent zocht een bejaarde vent op de tast traag zijn weg met een stok vast op koers op zijn rug de Britse vlag Wandelen deed hij nochtans stoer toch dacht ik die man zo alleen weet je wat ik spreek hem aan om als gezel gelijk op te gaan Hij bleek blind uit engeland gentleman van top tot teen…

Grijs komt tot bloei door eigen groei in een wild en onbedorven landschap door de nabijheid van het spiegelmeer afstand speelt een belangrijke rol door fraaie melodieën van liefde in het stilleven van deze wereld er vallen gitzwarte schaduwen over prille liefdesaffaires aan de groene rivieroevers oriëntatie is van levensbelang wie geen…

zijn nu eenmaal herfstbladeren in de winter en pegels van ijs zij maken en breken de spoorwegen elk jaar is het immers weer prijs echt een hobbelvrij leven zonder enig vertragen vervlakken diepere lagen niets is dan nog echt fraai en het is een gegeven de mens moet iets hebben om te klagen zonder zouden er geen dichters wezen om hun ervaringen…

Gedachten die ons helpen leven, in de tegenwoordige tijd van nu, zijn we ons wel bewust. Gedachten zijn als vliegende vissen, die op onze gedachten lijken. Hier heeft vliegen zin. Nu zijn vissen licht. Uitgewerkte gedachten dalen af, naar onpeilbaar diepe oceanen, die onze onbewuste levens zijn. Hier zwemmen ze in het donker, zoals ook…

65 is een gouden jaar zeker in het weten dat eerst met 66 jaar het echte leven begint nog niet eens gestart ben ik dan al bepakt met ervaring van liefde de oogst ook daarvan die rijker maakt dan rijk met wijsheid van ervaring die zich verankerd weet in het opstaan na vallen over de struikelsteentjes die het vindpad plaveien waarop…

lastig verloopt en rij in gedachten verzonken de weg die ik dagelijks rij maar zie de bocht over ‘t hoofd M’n auto die in de slip beland komt in ‘t kanaal tot stilstand het water spuit naar binnen de deur aan mijn kant zit vast en met ’n lijf vol adrenaline duw ik de andere deur open en worstel mij naar boven Klinkt erger dan ik het ervaar…

Geheel onverwacht raakt wind het tenger lichaam waar men ook luistert naar een stem die steeds dichterbij komt, ogen spreken terwijl de eerste scheuren verschijnen Gedicht met nieuwe ervaringen, een aangrijpend moment om nooit meer te vergeten.…

Wanneer ik in de richting, van het Hoge Noorden vaar, verdampen mijn illusies. Mijn ambities worden er lachwekkend. Angsten zie ik oplossen in moed. De schoonheid van de horizon, leert me hoe ik leven moet. Voorbij de illusies van de winter, wanneer tegenslag en pijn regeert, en de zon niet langer schijnt. Voorbij de illusies van de zomer…

Liefde en vertrouwen de belangrijkste dingen in het leven Nog altijd kan ik bij jullie terecht een thuishaven voor deze meid jullie deur staat altijd open iets dat mij heel erg verblijd Jullie leerden me blij te zijn met de kleine dingen eerlijk te zijn en tactisch met ruzies om te springen Nu ben ik groot en al volwassen doch ervaar…

Ervaren, beleven nemen, geven maar niets gaat boven wat in ons leeft in mij, in jou liefde en oprecht gezegd dat ik van je hou.…

Een ervaring rijker, stappen we buiten, in de wereld van de 21e eeuw, maar héél eventjes waren we terug in de tijd....…

Jeruzalem's edelen zitten uitermate safe in superieure handen en ervaren rust over verre einders rennen aardse leugens lallend en slalommend westwaarts alwaar titanen, zegevierend in chaos, heftig tekeer gaan bij avondlijke aanvaringen : revoltes eerlang navigeert over naamloze zenits : indalend charisma, heilzame toerusting…

Ik gluur nog even om het hoekje en geniet van jouw gezicht op je buik ligt nog een boekje met de tekst naar boven gericht Ik heb maar snel het boekje gepakt en ervaar jouw stilte en de rust want je ligt nog exact zoals ik je welterusten heb gekust Ik had nooit verwacht dat het zo een impact had op mij ik mompel grijnzend nog die nacht…

Ik versteen geleidelijk tot vastigheid Langzaam wordt mijn duurzaamheid ervaring Alles wordt geheel veranderd door de tijd Een ook mij bedreigende verjaring Ik zie het zuchten van de grote aarde En bloemen buigen door de zonnestralen Ook hoe een continent gewoon verjaarde Alsof de eeuwen waren als kwartalen Bomen haastigen zich naar verheven…

de gloed die doet me denken en die keer dat het leven me wenkte ik was vrij en alleen mensen, er waren er geen die zachte gloed op al dat groen de bladeren gaf ik een zoen het riet een dikke knuf daar werd ik weer suf ik kwam weer op beide benen te staan maar die ervaring liet me niet meer gaan die mooie lach van de natuur kreeg om…