54 resultaten.
Ets
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 151 Ik heb deze ochtend
in jouw armen gelegd
verwonderd over
zoveel schoonheid lachen
ogen spontaan geluk
achter glas tracht ik
weemoed te vangen
doch het vlies te dun
om zelfs maar broos te zijn
laat zich net niet vastleggen…
ets
hartenkreet
3.3 met 9 stemmen 491 in een kamer
een vreemd bed
je mond zo hard
als een streep
met een scherpe lijn
op papier gezet
je ogen
in een bleek gezicht
zien geen werkelijkheid
maar dromen
een gedicht
lief, de tijd
heelt niet
onze wonden
vervaagt alleen
dat moment
van die ene seconde…
EEN ETS
poëzie
2.9 met 7 stemmen 1.083 Gelijk de droom eens kinds is, dat een dag
Van wandelen en spelen buiten stad
In zwoele zomer-hette heeft gehad:
Een uchtend, dat het landschap zonnig zag;
Een middag, dat de lucht gestapeld lag
Vol donkre donder-wolken, en 't kind mat
En drensend voort moest over 't zandig pad
Met in zijn oogjes stof en spinne-rag;
En in de spoortrein…
Tuin
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 193 T huis bloeit
U it
I ets
N iet veel.…
in verwachting
netgedicht
4.3 met 16 stemmen 574 de roos
knakt op
twee balken
doornen etsen
de geest
de mens hoopt
op herleving
mijn hart
het meest…
henk en ingrid
netgedicht
1.7 met 3 stemmen 193 henk en ingrid
trotseren kernenergiek
de elementen
haiku bij ets van aat veldhoen
nu te zien
op tentoonstelling in amsterdam:
www.stichtingmarlinefritzius.nl
en hieronder…
GEËTSTE PRENTJES.
poëzie
4.7 met 3 stemmen 474 Maar er is ijver nodig om tot ets
Te maken wat een dichter heeft gedroomd
In luiheid, onder warmte en rode wijn.…
Symbolisch
hartenkreet
3.6 met 8 stemmen 430 Er is iets diep in mij
Waardoor ik naar je kijk
Deze ets is het ontwerp
Waarmee ik naar jou reik
Je hebt mij al geraakt
Voor het huidige moment
De pennenstreek die ik maak
Vindt in jou zijn weg fervent
Mijn guts baant éénvoudig
De kunst in het leven
Het open meer ligt voor ons
Dit beeld wil ik je geven
Henk…
allerzielen
netgedicht
2.5 met 4 stemmen 370 in tegenlicht
een bladerloze berk
een levende ets
waar de sapstroom stokt
en takken niet meer wringen
het licht licht
ook de kleinste twijgjes uit
met schitterdruppels
op de vochtige bast
sporen van een late mier…
Mijn horizon
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 503 Ik zie je
jouw schaduw drukt
een ets in mijn
geheugen
de gloed van koper
geeft niet de warmte
die ik zoek
ik tast in lucht
lijnen lijken
samen te stromen
maar mijn horizon
zal jou nooit bereiken…
Krassen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 93 De krassen in mijn ziel
Die mij tot stilstand
Brachten, hebben
Na jaren van zorgvuldig
Wachten hun voor niemand
Zichtbare schuilplaats
Verlaten -
Vannacht hebben ze
Zich met mijn nagels
Als ets-naalden
In mijn gezicht gegrift,
Zijn de verwondingen
Zichtbaar geworden op de wangen
Van mijn bange gezicht…
KOUDE SCHERTS
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 262 Draaiend en krassend
maken de schaatsers etsen
in rossig zonlicht.
Traag verdwijnt de zon:
oranje nevels stijgen
in het kale bos.…
Rembrandt
netgedicht
4.3 met 33 stemmen 550 Pencelen golven in
rivieren van Rijn
landschappelijke levensaderen
ambachtelijk gevoelsterrein
etsen schetsen in
roodkoperen plaat
schilderijen in
achtergalerijen
nachten wachten in
schitterend kaarsenlicht
monumentale lichteffecten
fluweelzacht penceel
engelenrijn
Rembrandt Harmenszoon
van Rijn.…
allerzielen
netgedicht
2.8 met 8 stemmen 372 levende ets
de bladerloze berk
in tegenlicht
waar de sapstroom stopt
en takken niet meer wringen
het licht licht
ook de fijnste twijgjes
schitterend uit
geen spoor meer van een mier
op de natte berkenbast
gaandeweg
ontwaar ik om mij heen
het lijnenspel
meer doorzicht brengt wellicht
de inbraak van de winter…
blinde muur
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 55 met gedempte doofheid
ligt het uitzicht kort op het oog
want hier is niets, geen waarheid
geen eigen gelijk
geen vuil om woorden in te dopen
midden in de kamer
schijnt een middernachtzon
is dit een ets in steenvlees?
misschien een foto van de vader
nergens is verte
buiten spelen kinderen bal op dak…
in het rond van parels
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 421 in tranen
verwatert verdriet
vloeit langs je wangen
naar niemandsgebied
ze schonen gevoel in
het rond van parels
etsen je huid
op weg naar hun doel
ze kennen de wegen
stranden op lippen
in het proeven van zilte
neem ik zacht je hand
je schokschoudert nog
met mijn arm om je heen
je huilt voor ons beiden
weet je bent nimmer alleen…
De blinde weg
netgedicht
4.4 met 5 stemmen 165 gekende weg
mijn innerlijke stem
vult het komend niets
en ik, ja ik ben het
die die dobber
uit de stroming dreg
en deze schraap langs
de wachtende vezels, een voor een
in een taal,
veel later dan t’oude Diets
maar wel degelijk vermaagschapt
en met veel daaruit te leen
zo bouwt mijn schrijven
als het waren
een Escher ets…
Diep geëtst in mij.
hartenkreet
4.2 met 4 stemmen 1.104 Je omhelst me stevig
‘dit gaat even pijn doen’
en schroeit met salpeterzuur
jouw hart in het mijne
zorgvuldig, teder, zacht
leid je diepe groeven
door de grauwe korst
van neergeslagen jaren
waar ook m’n ziel lijdt
onder de verzengende warmte
waarmee het dieprode wordt ontzet
en een vergezellend temperament
geëtst, om jou, op gepaste…
Gravure
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 224 Zoals veel dagen in December
schraal en verbleekt
metalen geluid door de kruinen
opeen gedreven koperen staken
gekraste karakters
in de ogen van blinde passanten
door dit gestaalde woud
waagt geen wind zich
kilte klimt langzaam
in mijn winterkraag
ik slaap in huiveringen
wacht op de mist van het vergeten
ik scheur mijn mantel
in niet…
Aqua-forti
poëzie
4.0 met 2 stemmen 475 Weet gij wat etsen is ? — Het is flaneren
Op 't koper; 't is in 't zomerschemeruur
Met malse vedelsnaren fantaseren.…
de etser
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 69 de lange schaduw van een monnik
de schone was die buiten hangt
het dak vol gaten na de wervelstorm
verweerde muurtjes naast een
verlaten boerderij in de zon
sporen slechts van
menselijke aanwezigheid
kijk traag aandachtig naar
die verstilde langzame leegte…
verstilde schoonheid
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 81 een uil rust op
een knoestige tak
zijn vleugels
licht gespreid
laag aan de hemel
verlicht de maansikkel
het donkere tafereel
de wassende maan
en de kale tak
verhalen over het
einde van de herfst
de aankomst van de
winterkoning is nabij…
Avondschemer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 94 Gelijk een grijs geweven deken
valt de avondschemer naar benee
Zwarte boomtakken als haarvaten
vormen netwerken
die ook in ons lichaam terug te vinden zijn
Ganzen vliegen aan de horizon
op weg naar verre oorden
Al vloeit de inkt wat ongelijk
een beeldrijk oneffen patroon onstaat
en laat zo de hemel van marmer lijken
Deze ets zal worden verfraaid…
Rollins
netgedicht
4.6 met 13 stemmen 269 Ik hoor verdomd een muzikale ets van Escher:
ladders op en ladders af, niet van deze wereld.
Van het ene been op het andere:
calypso, blues, een polonaise van een eeuw.
De sax, de baard, de ogen stralen.
De colosale man staat eenzaam in het witte licht.…
puinkegels
netgedicht
2.2 met 5 stemmen 81 puinkegels van ontgoocheling
etsen lijnen in de wanhoop
van het desolate braakland
tussen de oevers van de horizon
merktekens
op de weg
van nergens naar nergens
in elk brandpunt
doen bundels divergente banen
een poging parallel te blijven
en zelfs te snijden
maar elk kruispunt vormt
een nieuwe puinhoop
alleen het nulpunt op oneindig…
Ja, nu Ari-schemer
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 108 Later zal deze stemming-ets
met hagelwit passe-partout,
in een glimmend-gouden lijst
ons grijs en mauve in de ogen kijken...…
gom mijn barsten
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 381 Mijn toren kucht langzaam brokkels uit
en de ruiten worden als vaders ogen troebel
ik verlang naar de zachte aanraking
die het gif stilletjes opzuigt en uitspuwt
uw lach en uw ogen gommen de barsten
van onze tekening die nu nog een ets is
maar weldra zal krioelen van de kleuren
aan mijn voet steken bloemen het hoofd op
onder uw vruchtbare…
Is niet meer
netgedicht
3.3 met 7 stemmen 168 'Laat niet over je lopen'
sarren de verwonde wolken
Dwingen kleuren op
aan het zeezieke meer
etsen hun schaduw in de ondiepte
Het licht dicht geen leed
het scheurt en sleurt
het blauw in smalle gele repen
vurig en angstig
naar het verdronken onderwaterhuis
Tussen tijden en dijken gevangen
rolt het water over mijn sokkel
met branie…
Herfstpad
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 164 Waar witte wol
op blauwe velden weidde
zeilde door zachte bries
gekleed met gouden tressen
en vlammende zomen
boven rood en gele ets
hier en daar zilveren aderen
omzoomd met wuivende halm
langs rimpelend glazen vlak
doorkruist met banen goud
loop ik huiswaarts
over klimmend pad
met eindigend leven
dat voor toekomst borg staat
als…
Goudvink
netgedicht
2.9 met 9 stemmen 619 Haar vleugels zwegen
terwijl zij de vlucht
naar vrijheid proefde
werd het zweven haar
haast onmogelijk gemaakt
vlinderend van kleur
naar kleur penseelde
zij reeds gevlogen
dagen in haar zelf
gekozen eenzaamheid
ver voorbij de laatste
ets pende zij haar weg
terug knipoogde bekoorlijk
naar de regenboog die
kleurrijk haar toekomst…