Alle inzendingen over euforie

Waarom uw blik mijn blik niet boeit? Waarom uw lach mijn lach niet wekt? Waarom niet heel mijn hart ontgloeit bij 't schittren van de reinste schatten dat elk gemoed naar 't uwe trekt? Eens zwom mijn ziel, als uwe ziel, in wondre wonne en zonneschijn; maar 't leven kwam, de sluier viel, die 't al met toverwaas omschemert, en naakt bleef…

de woorden gezonden over golven van zand verwaaien zeewaarts in stormen van nachtelijk geweld zinken zij weg de dageraad met wazige vingers schrijft zinnen van opgediepte letters uitgeademd in liefdevol gezang vleugeldragend de hartenklop grasduinend in gevoel raakt me verblijd overspoeld in euforie zwemmend in oceaan van geluk…

zijn opgewektheid heerst in het huis van plezier na de opstanding…

Zoals koorts ook goudkoorts kan heten van wanhoop tot euforie is dat wat het oplevert.…

Door niets belemmerd En toch geremd - Mijn eigen ik - De euforie beteugeld En mijn verdriet getemd…

Ik kijk ernaar met enige reserve maar wil de euforie ook niet bederven. Toch heb ik het idee dat de champagne vanavond rood is, niet oranje.…

Een intense lach bloeit tijdens de dageraad zonder mascara op een fluweel zachte huid gevangen in euforie.…

Als dwarrelend blad fladderend zoals vlinders deelt zij euforie als gekleurde dahlia in een bosrijk omgeving.…

in de ochtend van haar glorie gaapte ze de euforie in wolkjes weg het had bijna iets werelds dat goddelijke happen van een boterham met pindakaas…

Ten bate van hun economie maant de minster van tresorie : "Rook als een tempeest en zuip als een beest, zo breng je Moscou in euforie !"…

Ieder jaar overvalt me weer die euforie als de lente haar loper uitrolt En ze schittert met het mooiste kleurenpalet in perfecte harmonie…

Land van belofte Lieflijke utopie Vol schoonheid en euforie Het “eigen land van God” Doorkruist door de plannen Van het lot…

Ik zing en dans op de puinhopen Hef het glas Zet het aan mijn mond Ik zuip Me klem Wijn stroomt als bloed Morgen Wast de regen alles schoon En ik begin opnieuw Ik, Urs Graf…

Alles wordt donker rondom jouw aanwezigheid -- Blijf in mijn ogen!…

Mijn leven bestaat uit zwijgen Euforie van zwijgen Avonturen vol waanzin Een kooi vol leugens en oneerlijkheid Mijn leven is maar een zwijgplicht!…

een nieuw kind op aard verwekt in volle glorie en zeer vlot gebaard Mina zingt haar melodie ouders blij… in euforie!…

We gaan de finale halen We gaan stunten Bij verlies: balen Bij winst de euforie Brazilië 2 doelpunten Maar wij hebben er 3.…

als lentegroen de atmosfeer doorboort dient men zich in te dekken de prijs voor prima vera is hoog de zomer heeft slechts zielloze hitte de herfst is het best te slijten als platte euforie wie dan nog leeft dan maar ziet…

Geen spoor van euforie op je gezicht. Ik zei: Ik moet verder.…

De euforie verwarmde mij beschermd door legioenen van witte bloedlichaampjes mijn zonnestraal uit vier seizoenen.…

Verende passen en gedachten op een slingerweg in jonge zomerwind blaffen honden verte maar deren niet ik huppel dus groet het groen en lila met vurige harten blaas geel paardebloemmeel een epifanie van pluis langs Pinksteren in de late zon zal ik dansen…

Een eekhoorn eet eeuwig eikels eieren, En eist etend enthousiast eerbied. Een emanatie eindigt eigenlijk, Etherische echo`s excuseren eerlijk Edith...…

De droom was echt, euforie zonder grens… Misschien omkeerbaar…realiteit en de wens Blijft mijn droom de kleurplaat kleuren, terwijl de realiteit het zal verscheuren Ik wil je kwetsen, je boosheid tarten Jou in kwaadheid verlaten, zodat ik kan herstarten Ik wil je omarmen, jouw liefde aanschouwen.…

tussen jouw lach en de speren in mijn hart balancerend met liefde en onmacht om aan beiden gestalte te geven in het schizofrene uren beleven ik dirigeer maar mis de basis om op terug te vallen mijn stok verkort steeds meer bereik zodat chaos over blijft weer bloedt de stekende pijn waar liefde slechts tijdelijk kan zijn de euforie…

om de zachte zoem en trilgeluiden die jij altijd bij je droeg alleen aanwezig luisterde niet altijd voldoende op dus met een stukje muzikaal onthaal van overijverige frequenties kondigde jij je komst verblijf en afscheid aan in een ludieke melodie danste jouw omgeving zijn warmte delend met alle anderen het stukje euforie…

De droom was echt, euforie zonder grens… Misschien omkeerbaar…realiteit en de wens Blijft mijn droom de kleurplaat kleuren, terwijl de realiteit het zal verscheuren Ik wil je kwetsen, je boosheid tarten Jou in kwaadheid verlaten, zodat ik kan herstarten Ik wil je omarmen, jouw liefde aanschouwen.…

regie van de geest sloot langzaam mijn ogen zij maskeerden hun woorden met steriel latijn en vitaal gaas zij roesden mijn emoties naar een vrolijker niveau kende de valkuil die daarin school wist dat ik ooit weer zou landen misschien vloekend en tierend maar altijd in lieve en warme handen wilde later niet ontwaken in heerlijke euforie…

ontheemd dien ik u van repliek want mijn verzen zijn vervreemd van bezigheden die een mens van goede doen niet kan bevatten mijn ingetogen wereld is groter dan de buiging voor trots, het behoud van inborst adelt mijn bloed naar alle kleuren, het land van de wereld ligt aan mijn gedragen voeten wat u zegt heelt mijn hemelrijk in onmin en in euforie…

Met machtsvertoon kon je domineren zelfs een samenspel maakte jou niet klein na dat onbeweeglijk beeld in de greppel kon je nu euforisch als winnares aan de top zijn. Chauvinistisch zag ik jou al op het podium maar met de kennis is nu jouw prestatie bizar. Jouw verhaal in interviews zegt mij al genoeg Marseille was mijn bonus maar…

Kunstenaar schept met de drang van een kind hij kan ‘t niet laten dat maakt een kunstenaar hij zoekt techniek bij de dingen die hij maakt is een werk klaar deelt hij zijn euforie graag zoekt waardering met de drang van een kind…