Alle inzendingen over familie

het juiste woord kan ik niet vinden zo een dag als vandaag verwacht je niet het leven volgt een omgekeerde weg verdriet en vooral veel vragen afscheid nemen was nog verre toekomstmuziek mama, onze moeder, wou nog met haar kinderen een stuk levensweg bewandelen ze hield van ons een dipje werd met een blik naar een kind weggevaagd vol energie…

Wat deed ik anders aan de rivier dan fuiken uitzetten, luisteren naar oude bloeddoorlopen verhalen, grommende in haar binnendringen en een gouden zoon voor na mij maken? Goed, dat was vroeger. Maar het was deze oever, waar het gebeurde dat ik bij maanlicht, onder het knopen van netten, tegen het bosrijke donker daarginder iets wonderlijks…

de jaren tussen beide in konden de pret niet drukken met gelijke hum en nukken kenden zij elkander vanaf de eerste blik die herkenningsklik bracht telkens rust en vreugde waarop beiden zich verheugden het kind nam aan wat opa gaf en ook omgekeerd was de oude zeer vereerd met wat de kleine bood gezeten op zijn stramme schoot het knuistje…

Jong en oud tegelijk Dat ben jij Een warme aanwezigheid Dat ben jij Zo bijzonder zo zeldzaam Dat ben jij Met veel liefde alles gegeven een heel lang leven Je bent uniek een pracht mens Dat ben jij…

tafel uitschuiftafel oorverdovende piepscharnieren aanschuifstoelen uit alle hoeken en gaten kwamen kinderen aanzetten, aanzitten terwijl de tafel nog nakreunde kruimige aardappels en smakeloze groente je kreeg het niet weg maar toch moest je bord leeg alleen op woensdag en zondag was er jus…

als een rots in de branding zo zag jij mij. jouw onbevangenheid maakte mij altijd zo blij. tot jij mij plots verstoot heel hard en koud: weg is ons leven saam geen glimp nog van jou, helemaal niets. rest mij alleen nog pijn en verdriet. hopen is al wat ik nu kan ooit komt het toch wel goed? jij bent mijn kind mijn vlees en bloed. dag…

onze buurman heeft zijn Dafje weggedaan nu is er een lege plek in de straat vader sprak, hoe zal hij naar het werk gaan? met een fiets komt hij te laat! daar werden wij stil van ook aan tafel zeiden wij niets het idee van onze buurman zomaar naar kantoor op een fiets! later sprak ik over regen en wind en over gevaarlijke natte wegen maar…

Het staat er met zwarte viltstift op het ei in de witte vijzelkom voor grof zeezout als daar geen liefde uitspreekt weet ik het niet meer…

Er is niets tegen sterker nog ik kan het billijken dat generatie a instrumenteel is bij het veroorzaken van generatie b Maar dat zulks de opheffing betekent van a is wat minder ten minste in mijn beleving hendrik…

hoe het ook zij of mij zal vergaan jij blijft het symbool in mijn bestaan van liefde wanhoop trouw en moed maar ook in voor- en tegenspoed denkend aan jou leef ik mijn leven verdriet en pijn zijnde samen verweven ga ik wel mijn gang hoezeer ik ook naar jou verlang.…

als klein kind al mocht ik ervaren pijn verdriet pech-geluk vier jaartjes pas zo klein en onschuldig ging mijn leven al stuk opgesloten op zolder door mijn moeder die zei enge mensen buiten zo gingen we slapen gerust en blij niet wetend dat ons moeder koos voor een ander partij op zoek naar haar man zonder kindjes daar bij zo kreeg…

Kleine mussen die spelen je weet wel... tsjilpen wat hier en daar alles door elkaar... 't zijn mijn zussen die mussen ze krijgen alles voor elkaar ten minste voor 't afgelopen jaar…

geen idee of voorgevoel nooit gedacht of durven dromen dat het met ons zo ver zou komen ruzie strijd haat en nijd verbannen verstoten is wat ik voel weg de glans weg mijn doel geen gezin geen samen zijn leef ik op herinnering blijf ik eeuwig van jou houden en hopen op hereniging…

wiegend in mijn buik ik voel je bewegen elke dag een beetje meer ieder trapje van jou maakt mij blij doet mij stralen geeft mij warmte en het gevoel wij zijn samen zo klein als je bent fragiel en teer schenk je mij vreugde telkens weer verlang ik vol liefde naar de dag van jouw geboorte ons samen zijn je kunnen ruiken zien en voelen…

zilte tranen op mijn wang het is donker ik ben bang ze blijven komen uren lang ik krijg mezelf niet in bedwang steeds weer denken aan jou en mij dat het over is en voorbij verdoofd door pijn de weg nu kwijt vervaagd van de realiteit droog ik triest mijn gelaat kijkend naar de dageraad een nieuwe dag breekt weer aan ik strek mijn…

lieve vanni oma wil zeggen ik hou van jou ook zonder zien denk ik aan jou maandag word jij alweer tien o zo trots is oma op jou altijd ben je in mijn gedachten en ik zal heel geduldig wachten tot ik jou weer mag omarmen en jouw hartje mag verwarmen met mijn liefde zo oprecht ooit komt alles goed terecht…

Enen crème gesausd uur zonder spat of gal; zondag: een geglaceerde pudding. In mij sluimert geluier, gelach met de pet af, lichtlinnen gespin. Onder ons goed gezind natafelend. Aan dit fiberfill moment ben ik gehecht, het is een familiestuk. -------------------------------------- uit: 'Ochtendrood en co.', 2002.…

Lieve oma, U bent nu 9 jaar dood. Maar ik weet het nog als de dag van gisteren. Samen naar de treinen met auto´s kijken. En elke mooie auto wou u hebben. Elke keer als ik bij u was, moest ik Bambi kijken. Ik denk dat ik hem wel 100x gezien heb. Ik had ook een speelgoedkeuken van u gekregen. Daar was ik zo blij mee. Zelfs zo blij dat ik voor…

lieve milan bijna al ben jij twee jaar veel te kort mocht ik jou kennen maar je zit voor altijd in mijn hart al zal het jaren nog duren hoopvol blijf ik op je wachten je dan te omarmen en met oma liefde verwarmen geduldig en trouw zeg ik dagelijks in gedachten lieve milan oma houdt van jou.…

Veel van mijn schaduwen blijven achter in het zwart van het besef eigentijds en voorbij de polder is eenvoud de vrijbrief van mijn bestaan niets verontrustends moeder laat mijn hand nu maar los want jij kent de dood zoals geen ander geleefd heb jij zeker al was je afscheid voor mij een feest maar nu weet ik wel beter zonder jou was ik…

Visserslatijn. Mijn vader, nu wel stokoud, heeft mij zondag nog verleid in zijn bootje van verweerd hout te stappen, waarin hij me onhandig leidt, langs elke bekende rietkraag. Waar behalve kabbelend water, en het geruis van het riet, en na elke windvlaag, de stilte heerst. Je hoort er zelfs de vogels niet. “Deze stek”, zegt…

als een op hol geslagen antiloop liep ik weg voor verdriet stuurde ik vol valse hoop mezelf met een kluitje in het riet stak ik liever mijn kop in het zand en blijven beweren niets aan de hand besef ik nu dat lost niets op maar kost je wel zelf de kop recht ik nu schouders en rug wil ik al kijkend voor uit beginnen aan de weg terug…

het lot en zijn gezin hebben hem benoemd tot pappa een geslachtloze verzorger met als hoofdfuncties die van hulpverlener alsmede verstrekker van onderhouds- en zakgelden hij is nu doende zijn geheime driften te sublimeren…

puin in mijn hoofd puin in mijn hart puin is wat mijn leven verwart puin ontsproten aan veel pijn wat langzaam wegnam mijzelf te zijn met pijn en moeite vecht ik terug tot zolang ben ik nog wat stug hoelang mijn weg ook zal zijn steeds bij het opstaan iedere morgen hoop ik dat het weer wat minder zal zijn zowel de puin als de pijn…

bijna al weer april waar ik liever nog niet aan denken wil die maand schonk ik jou het leven maar dat is jou nu om het even zo gelukkig ik was zit ik alleen nog in zak en as zie jij mijn liefde als onecht bestempel jij mij als heel slecht digitaal moest iedereen lezen dat ik geen moeder was en niet kan wezen ontspoord ik radeloos…

Mijn grootvader zijn tijd vooruit brak in Maarheeze met gevoel een lans voor de bij de pomp dansende gans die bleef gakken bij vals gefluit Mijn vader pinkte steeds een traan bij het idee dat men gevleugelden slacht met kerst werd het van hemzelf verwacht moeder wilde een vette haan Op weg toen naar het hoenderhok halste hij al bij het…

verloren verdrietig een tijdje ontroostbaar eigen keus het was klaar ons samen zijn is nu verleden ondanks alles doet het pijn zal jij voor altijd mijn 'ware' zijn cultuurconflicten hielden aan dus liet ik je los met brandend hart vrij om te gaan. alle sporen zal ik wissen ter bescherming mij niet weer te vergissen.…

verzopen katjes in druilerige domstad warme zussendag Scorel, Brunamuseum visjes met een wit wijntje Tanka…

Geef mij de stem van die ene mens, geef mij de stem van mijn vader in mijn oren tot mijn verre ogen hem ontwaren tussen de tenoren tot ik weer zijn handen voel waarmee ik die van mij ging meten, welpenhandjes met de vuisten van een vent. En dat dan de stem van mijn zoon mij roept met de stem van mij met de stem waarom ik roep. --------…

Lief klein ventje, dat zo graag groot wil zijn, geniet nog even lekker mijn stoere zonneschijn Wees nog even klein, speel en ben niet bang groot zijn kun je nog zo lang Lief klein ventje, dat zo graag groot wil zijn, geniet nog even lekker mijn stoere zonneschijn Wees nog even klein, Geniet nog even lekker kleine vent nu je nog…