Alle inzendingen over fee

Kleine fee slaapt Sssssttt... Kabouters klauteren haar bedje in en zoete dromen nemen traantjes mee Kleine fee slaapt Terwijl tegen het plafond rook van eerste uitgeblazen kaarsje nakringelt Kleine fee slaapt Sssssssttt..... 't fee...st is over en uit…

Vandaag is het een glorierijke dag Ik zeg de M goodbye van Zee de Fee En ook die boze Fee zeg ik tabé Maar pleng geen tranen om haar valse lach Haar Zeepaard doet nu dienst als Sint z'n knol Waarna de Fee diens schimmel zelf verschoont En zich vervolgens duizendmaal beloont In dwangbuisrijm, als boze toverkol Als ongeborene koos Fee…

In de spiegeling zweeft een prachtige fee, in een gewaad van lila en blauw. De fee laat zich drijven op de golven, ze lijkt een met de blauw-getinte zee. Ze zwaait met haar fonkelende staf en wil gaan toveren, maar...…

in het bos van de eenzamen ontwaak ik in een leven niet van mij voorbij schieten de beelden en ik denk aan haar haar gezicht dat ik verlies ik dwaal verloren tussen de bomen op zoek naar de stilte waar ooit de rivieren van verdriet niet meer stromen ik voel mijn tranen kolkend langs mijn wang en ik ben bang zo bang…

zij is de allerzwartste nacht die op jouw witte schoonheid wacht maar jou niet meer laat praten zij voert je zoetjes achter haar jij houdt je kiezen op elkaar en hebt niets in de gaten jij smult en zij smelt met je mee hoe vullend is een droptoffee…

en dan dit – zonder reden lag ik daar in het koren bloedend in het ochtendgloren spontaan een tweespaltig verleden verliezend ten doele een richting -een plotline- te vinden uit alles wat vrouw was en ik ooit beminde stond daar een reiger roerloos in het bloedend verschiet sneed het riet -dramatisch een fluist’rende ode zo zacht en…

en dan ben je weg fee in een flits met tere gazen vleugelijn ik mis je hier want je mocht er zijn (voor Monique)…

Je hebt mijn aandacht, eindeloos, jouw silhouet, zo sierlijk zo broos, in stilte genietend als ik naar je kijk, jij frêle fee uit het dierenrijk…

nog voor ik mijn oor te luister leg op het kussen van mijn dromen zeg ik je gedag, intussen weet ik dat morgen een fee bij mij zal komen dat wil ik nog even delen immers het geschiedt niet elke dag dat een freule uit het toverrijk mijn hart komt vullen met zoete spijs, bij helder daglicht wel te verstaan en dat de smaak heeft van chocolade…

fee zilverwit gekleurd zij vlindert voorbij ik voel haar adem elfje…

boordcomputer doet Raar, of zou het zijn de fee uit de Hoorndermeeden ze zag dat ik te hard heb gereden Ze tovert, doet er iets met de boordcomputer fee is alweer weggevlucht ik geef de banden extra lucht…

Dus, sleur ik een fee tegen mijn gilee dan krijgt de danstent Unesco-poet.…

Dat dwaalt ontzet door deez' bezitting, vrouw of fee, met slappe tred. Vermoedlijk vrouw: een fee heeft andre mooglijkheden. Een fee is vrolijker, en zonder eigendom drukkend op haar. Zo'n park, waarin een kom ièts schoner water, houdt een rustig mens tevreden.…

Je had een gouden stem Fee van de liefde komt Zij komt straks…

En zo kreeg de fee een kleine bébé. De rijkste mag een claim verwachten.…

Naast iedere wieg een fee. Moeder wringt. Vader knarst. De fee zegt: ‘Nou ja, we zien wel. Ik wil mijn voorspelling later graag preciezer formuleren.’ Aan de lianen die het licht ons toewerpt, zwaaien wezentjes van wezenlijk onbegrepen aard: wild, vrolijk, angstaanjagend ook.…

haar nest was in het zomerwoud waar andere vogels huisden een prins kwam daar gereden zijn naam was HARTVANGOUD door zijn blik werd zij prinses de fee heeft hen getrouwd IJZERHARD werd toen verjaagd de liefde overwon een kind werd hen geboren gedoopt als GOEDERTROUW…

.~ Fee Greetje zwaaide met haar toverstaf en vrouwtje Jans stond van verbazing paf, de appels van het type goudrenet die bleken plots in puur goud omgezet. De tweede wens had Jans heel snel bedacht: ze koos voor jonge meid in volle pracht. Fee Greetje zei: ~het komt dik voor elkaar, Pilatus-pas . . .…

in dromen verheven tot de graad van drie en elf overstijgen wij ons hart zijn wij voor even en stromen wij mee tot de fee die danst met wie ze danst de zee van tijd de cirkel bevrijdt…

Lente heeft de winter van zich afgeschud en richt zich op tot een betoverende fee die haar schoonheid weer laat zien in geuren en kleuren en ontluikend groen zo zorgt zij voor lichtheid schoonheid verwondering en ontroering in dit nieuwe seizoen…

In één beeld dans jij als de fee van de nacht in wit gewaad die mijn vertragend beeld verzacht. Een afstand die ons op de rode loper laat schrijden tot de horizon waar jouw silhouet duurzaam kan schijnen.…

Soms denkt zij zich Sneeuwwitje, die na een gretige hap uit een mooie rooie ronde appel een droomloze slaap slaapt waaruit zij dan korte tijd later fris en fruitig zal ontwaken en dat dan alles wat er nog ‘moet' is verdwenen als sneeuw voor de zon en dan - na de kus van het ontwaken staan vóór haar de prins én de goede fee…

gebroken bij pogen licht te bereiken het droomde in voortijdig sterven van blaadjes met groen zag kleuren van zon uit de nevels opklimmen raapte het takje dat nooit meer een dag zou beginnen jij kleine fee uit ons dromen neem nu het takje maar mee…

Zon valt op Gezicht van meisje Goede fee Geveld door toverslag.…

Het groen kijkt mij aan ook beton gegrijsd staat het hout in elkaar gewrocht een toestand met geluid de danspas van een fee narcissen als trompetten schrille tonen weerklinken kaatsend over en weer laat ons nu stilstaan bewonderen betasten alles omvattend…

Door haar is straks de grauwigheid geweken De maartse fee betovert heel ons land Dat doet ze gratis, stil, met zachte hand Haar aanraking is inniger dan spreken Wat groeien kan gaat knoppen, stuk voor stuk En schenkt ons het natuurlijkste geluk…

zo goudblond, zo mooi een duif gaat zitten op haar arm ze wenkt in een ogenblik sta ik voor haar een woord van u, o lieve fee geef mij een leven in uw leven laat ons samen verdergaan het was: Ja…

Buiten spelen tussen sterren op gedroomde witte stenen waar de aarde niet van hier was maar een stipje van de maan een blauwe fee in zwart fluweel die zilverlichtend werd beschenen zoals astronauten zagen lichtjes dansend op hun tenen In een zee die niet van hier was zoveel mijlen hier vandaan en kon verstillen als je wou zo aan de rand…

Welkom herfst-fee Je zet me in vuur en vlam met je mooie kleurentooi het late zingen van de vogels nog zo mooi Het ruisen van de wind door je bijna naakte takken De wazige zon die mij 's morgens wakker kust liefdevol als een minnaar vervuld van verzengende lust…

euforie en jouw contour verlicht in het maanlicht bij de zonsopkomst en de herinnering smult verklein ik mijn wond door de druppel die rolt met stralende blik wat jij zwoel nipt elke dag duurt voor mij weer lang als jij tot mij lacht in blinkend kristal met naast de karaf jouw gebruikte glas mijn ogen worden zwaar als fee…