Alle inzendingen over felix timmermans

De blaadren rijzen door de stugge nevel er zijn geen klanken meer, er is geen lied slechts in het dorre riet een vroom geprevel… Nu komt de tijd dat men naar binnen ziet. Want wij zijn arm, en knagen aan ’t verleden, en spelen met de kaarten van verdriet. Het schoonste sprookje stelt ons niet tevreden, en door de nevel lokt de toekomst niet…

De kern van alle dingen is stil en eindeloos. Alleen de dingen zingen. Ons lied is kort en broos. En donker zingt mijn bloed, van heimwee zwaar doorwogen. Ik zeil langs regenbogen Gods stilte tegemoet.…

De Herfst blaast op de horen en ’t wierookt in het hout ; de vruchten gloren. De stilten weven gobelijnen van gouddraad over ’t woud, met reeën, die verbaasd verschijnen uit varens en frambozenhout, en sierlijk weer verdwijnen … De schoonheid droomt van boom tot boom, doch alle schoonheid zal verdwijnen, want alle schoonheid is slechts…

Maria zingt in gouden avondstond met blanke kele en rode mond. De rozen staan op hoge stelen, een vogel luistert in het riet. Dan sluimert 't kind in hare schoot, haar ogen zijn van weelde groot en in haar mond verzoemt het wiegelied. De maanschil perelmoert in 't water, maar in de schaduw sluipt de dood. Gelukkiglijk, dat ziet ze niet,…

God rolt de zonnen door Zijn handen zoals de boer het zaad. De ruimte kent geen randen en eindloos staat de sterrentuin te branden. Als dauwdrop aan der aarde bloeme weerspiegel ik het Al. Ik hoor de sferen zoemen. Gans 't sterrendal probeert Uw naam te noemen. 't Geheim blijft tot de nacht behoren, waarin ik ben ontstaan, tot, opgeslorpt…

In de lommerte der bomen, uitgestrekt in 't hoge gras, lag een herder bij zijn kudde schapen, die aan 't grazen was. D'hete zonne, die heur stralen deur de dichte takken stak, blekte grilge gouden rondkens op zijn oud soldatenfrak. Nevens hem zwaar asemhijgend zat zijn zwerte schepershond, met de oren recht omhoog en…

Met U zijn er geen verten meer en alles is nabij. Des levens aanvang glinstert weer, geen gisteren en geen morgen meer, geen tijd meer en geen uren, geen grenzen en geen muren; en alle angst voorbij, verlost van schaduw en van schijn, wordt pijn en smart tot vreugd verheven! Hoe kan het zo eenvoudig zijn! Hoe kan het leven Hemel zijn, met…

Hoe loopt de weg door de woestijn naar Uw Beloofde Landen? Er is veel dorst, er is veel pijn, maar weinig troost voorhanden. Wij kwamen in 't begin der wegen de kloeke druivendragers tegen, en vroegen toen reeds: Is 't nog ver ? Zij wezen met kort duimgebaar, alsof het nog een boogscheut waar, naar d' Avondster. En 't land werd niet gevonden…

Voor een lange voermanswagen, volgeladen met kareel, wordt een hooggebouwde hengst gespannen in zijn sterk gareel. De oude voerknecht trekt geweldig met de toom en schreeuwt het uit. 't Kloeke beest spant al zijn spieren, zet zijn poten achteruit; en het snokt uit al zijn kracht en witte schuim komt op zijn mond, maar de wagen roert niet…

Het is gedaan met al die ijdle dingen! De maan speelt op de zilvren avondfluit; hij zingt nu niet meer mee, dat lied is uit, een schoner stem kon in zijn ziele dringen. Hij zal in d'afgrond van Gods liefde springen, trekt zijn verleden en zijn kleren uit, en in een pij, met zijne ziele als luit gaat hij al beedlend langs de huizen zingen,…

Zoals een koning zijt gij langs het land gegaan, gekroond met 't blauw der lucht, gemanteld met het groen der bomen en beladen met het lied der vooglen, omwierrookt van de geur der nooitgetelde bloemen. Beglansd van zon en maneschijn en sterrenlicht, die aureolen kringden rond uw peinzend hoofd. Bemind van al wat roert in kruid en lucht en water…

De Herfst blaast op de horen en ’t wierookt in het hout; de vruchten gloren. De stilten weven gobelijnen van gouddraad over ’t woud, met reeën, die verbaasd verschijnen uit varens en frambozenhout, en sierlijk weer verdwijnen - De schoonheid droomt van boom tot boom, doch alle schoonheid zal verdwijnen, want alle schoonheid is slechts droom…

Voor een lange voermanswagen, volgeladen met kareel, wordt een hooggebouwde hengst gespannen in zijn sterk gareel. De oude voerknecht trekt geweldig met de toom en schreeuwt het uit. 't Kloeke beest spant al zijn spieren, zet zijn poten achteruit; en het snokt uit al zijn kracht en witte schuim komt op zijn mond, maar de wagen…

God rolt de zonnen door zijn handen zoals de boer het zaad. De ruimte kent geen randen en eindloos staat de sterrentuin te branden. Als dauwdrop aan der aarde bloeme’ weerspiegel ik het al. Ik hoor de sferen zoemen Gans 't sterrendal probeert Uw naam te noemen. 't Geheim blijft tot de nacht behoren, waarin ik ben ontstaan, tot, opgeslorpt…

Ik, die mij somtijds klein voel in dit grote Leven dier duizend zonnen, boven dees mijn doodgaand hoofd, en moedloos dwaal omdat ik hier als mens moet leven en mij geen hoger doel van wezen schijnt beloofd.... - Kan plotseling zoals een vuur omhoge klimmen wanneer ik voel en weet, dat in mijn hert getroond, standvastig en steeds levend…

Felix ligt lekker lui op de vensterbank is zijn vacht centraal aan het verwarmen als hij doortrapt zin in kroelpartijtje heeft springt hij aanhalig de baas in zijn armen en spint als een tevreden huiselijke kat hij laat zich het getroetel overkomen van de baas die denkt echt baas te zijn maar dat is hij slechts in zijn dromen als Felix het…

De nacht is vroeg gekomen. Vrienden laten me alleen. Het leven is niet langer licht. Angst grijpt om me heen. Er is niemand meer gebleven, dan een stille stem die zegt, dat leven geen zin meer heeft. Een ketting heeft me vastgelegd. Dag Pallieter, kleine man, ik zie je lopen door de regen, door de mist van ons bestaan, langs grijze, natte…

kijk goed, je hoort de pijpen van het orgel schuren en knarsen in een doffe hel van terughoudende grijze, vaal bruine tinten de angst in de ogen van de prooi voor de jager versplinterd vertrouwen het voortbestaan als vraagteken ergens blaffen de honden hij schreeuwt het uit het besef van de overvallen prooi een oceanische leegte…

Hij grijpt Europa’s allerlaatste kans op eenwording, met ónze Timmermans.…

Hup Frans, druk ze die wet maar door de strot. Je kunt het man, je zit daar vol ambitie op de Olympus in je machtspositie. Je bent geen Paus meer maar de Oppergod. Tweeduizendvijftig: Frans wordt achtentachtig Ruim één biljoen verknald: Godallemachtig…

Congratulazioni Timmermans. Europa gaat met hem niet naar de kloten. En zeker niet als hij gaat promoveren. De keizer kiest alvast zijn nieuwe kleren.…

Frans Timmermans laat weer eens van zich horen. Hij schreef zijn grote vriend een afscheidsbrief. Je bent altijd weer welkom hartendief. Ik voel me hier zo eenzaam en verloren. Maar Boris denkt: de man is zwaar gestoord die moralist wil weer het laatste woord.…

Frans Timmermans lijkt sterk op een profeet Hij predikt grif zijn groen klimaatpakket En zegt dat hij de wereld daarmee redt Geen oorlog straks en ook wat minder heet Want doen we niets dan gaan we naar de kloten Dus hout verbranden en dan boompjes poten…

de bibliotheekkast ongeordend maar voor kenners die de weg weten met gesloten ogen liggen de boeken voor het grijpen 'ik ben alles' wat ik lees schijnt de jonge vrouw op het schilderij van Felix Valloton te willen uitdrukken... en zo lees ik het schilderij ook met eigen poëtische ogen…

Frans Timmermans uit het goede hout gesneden: vurenhout en Frans zelf een vurig type uit het mooiste hout gesneden!…

'Je bent een slet, een hoerentrien,' zo zag-ie tot een weerwoord kans, 'want met het oog des timmermans kan ik dat aan je wipneus zien.'…

Een timmerman uit Galilea vertrok met z'n vrouw naar Judea. Zij baarde een kind en hij dacht: 'waar vind ik in hemelsnaam hier een Ikea?'…

Rutte of Timmermans Clownspiet of wegkijkstaat Volvo V40 of BMW3 Iedere dag wel een Ietsvanhetjaaruitslag Dat wijst bij mij Op toptienallergie…

Woorden schieten soms te kort, woorden doen soms veel omdat je het gevoel hebt dat iemand met je deelt. Woorden zetten soms kracht bij en soms daden. Woorden kunnen zwijgend zijn maar soms ook beladen. Woorden schieten soms te kort om het leed te verzachten maar plots gebeurde iets waarop de hele natie wachtte.. Woorden die meer zeiden…

Een hoer en een timmerman zaten hun vakdeformaties te haten. Wat 'r echt niet om loog, was z'n timmermansoog, maar d'r wipneus liep ook in de gaten.…