Alle inzendingen over flamboyant

wat vaags wegwuiven in een bijna achteloos gebaar waar je ook ging nooit hing er iets van schaduw rond je verschijnen ogen en lach waren alles in contact dat hart en ziel volledig presenteerden de donkere kant van de balans was nauwelijks zichtbaar in transparante openheid pas de stilte van ontspanning verkleurde het flamboyante…

schuilen om mijn ziel weer te ontwaren Niet dat ik in de vroege mist geheel zal opgaan ook in mij is een terugtrekkende beweging een tocht naar binnen waar in afscherming de dood rijpt naar winterse termen en mijn gedachten doelloos zullen zwermen Een herhalende tred van groeiend sterven ogenschijnlijk een pas op de plaats rust tenware het flamboyante…

De flamboyante islamofoob krijgt in Europa zijn eerste doop. Hij maakte opgeld met Fitna-geweld. Kabouter Bos moet voor hem op de loop.…

als ze schrijlings over me knielt en mijn einder laat verdwijnen in de flamboyante pracht van haar rosse schaamdos ga ik gloeien als een bergmeer dat zich bloedgeil spiegelt in het tintenpalet van de ondergaande zon…

En als een flamboyante dancing queen Zichzelf gaat zoeken, wat zal zij dan zien? 'Abba-hit' of 'dansvloerkoningin'? De woordvoerster vertelt ons van Van Dale En voert ons woordjes: internationale!…

er heerst een oorlog op excellent niveau in de klucht over het lage land de calvinist versus de flamboyant een heer in costuum, de vrouw in oe la la zo zo Holland en België regeren is geen sinecure men worstelt op het terrein van de pedicure…

De flamboyants ontluiken groen en rood; Onder hun lommer zal de markt beginnen. Wijdbeens gaand, balanceren negerinnen De vruchten op haar hoofd en van haar schoot.…

gerust jij bent de gastvrijheid in één persoon welkom groot geschreven, altijd feest wat zijn we vaak in jouw atelier geweest fles wijn altijd binnen handbereik hapjes zonder limiet, oh wat zijn we rijk heerlijke gesprekken en altijd gelach lijd jij of wij allemaal op deze treurige dag kunstenaarschap, vakmanschap met allure levensstijl flamboyant…

een gewone groet of mag het ook een hoofse buiging zijn uit een flamboyant verleden het heden vindt dat vast en zeker overdreven eenvoud is al druk genoeg iets van jezelf laten zien met zwier in warme lichaamstaal lijkt vaak normaal maar de realiteit van dit gebaar krijgt zelden een verrast onthaal het is alleen het schermpje met…

met gulle hand gaf hij de kaart geluk nog in de ogen zijn flamboyante spel had met zijn maten totaal geen mededogen hij heerste over troef en blufte slagen binnen ontmoette toen de schoppenvrouw de kentering kwam snel onthutst ontblote hij de billen zij kaalde hem tot op het vel zwier en grootspraak zijn verdwenen nu aast hij op…

Iedereen die kende haar hier als die flamboyante dame hooggehakt - in mantelpakjes met verzilverde maillot die ze in Wenen ooit gekregen had zo zei ze - van Versace toen ze trouwde met een Fransman daar als huwelijkscadeau Hij was van adel en steenrijk ze woonden tien jaar in Bordeaux Ze woont alleen hier nu in Diemen niemand heeft dat…

hij laat ons de stilte verwonderd leegte met werken gevuld raakbaar eigenwijs ongenaakbaar in scherp formuleren altijd jong erudiet en belezen zijn jeugd zat wat tegen flamboyant in optreden het lichte narcisme was deel van zijn flirt met ons heden in de wereld van mensen gaf hij zich bloot in geschenken waarvan hijzelf het meest…

wij spraken dezelfde taal maar jouw woorden dansten hadden dat lenteachtige vlinderden flamboyant in een charmant eerste ontmoeten door prille kleuren geroepen jouw ogen kaatsten voorjaarsontwaken vol vitaliteit en talloze vragen over onze vroegere levenswijs jij hemelde aarde weer op tot paradijs zoals in het eeuwenoude scheppingsverhaal…

Strandwandelend vertrap ik wat niet werd vermalen tot kalk, zeepaleizen en flamboyante kastelen. ---------------------- uit: 'Gilette', 1998.…

flamboyant en extravagant wandelt, nee schrijdt hij voorbij neemt even zijn hoed af voor grijze vogels op de galerij van het appartementencomplex tot dat donkere straatje waar hij ooit strategisch was neergezet als een tinnen soldaatje men fluistert, beschimpt en kluistert hem op fictieve gronden hij ronselt en raust, hoereert en smoust…

huivert voor de-speciaal-op-jou-spin ontspant bij de doodgewone mijnspin die zelden boven de grond komt maar dan gaan ze er ook voor zo'n beurt duurt de hele dag door je herkent ze aan wat niet kromt mijn zeldzaam flamboyant rechtkakigen tussen alle normaal krommetangkakigen al lijken die nog zo interessant met namen als viool- of hangmatspin…

ik heb je stilte uitgepakt een lach en wat verdwaasde blikken een haardos zonder grote klitten ledematen die hun onbalans bewijzen door de grote ruimte die ze bewegend eisen de tierelantijntjes zijn verdwenen het extravagante heeft zijn langste tijd gehad net als het sterk gekleurde flamboyante dat jij nu afspoelt in het groot koudwaterbad…

het flamboyante strijkorkest dat binnenskamers hoge noten scoort deelt bij node mee dat de curve die twee lijnen tot cirkel musiceerde het houvast aan de dagelijks patroon zal moeten onderbreken de dirigent wat klein van stuk kan het maatwerk niet langer inzoomen naar de behoefte van deze tijd een culturele dood die zwijgt in tegenspraak…

Laat het gras en meer toch groeien: flamboyant en met veel dank. Ter tijd en stond kan je dan met een zeis geuren schilderen. Het steeds millimetreren is het wezen ervan decimeren.…

ik zou zo graag een echte schilder willen zijn met een oud en stoffig atelier hier en daar wat flessen wijn een paar gebroken glazen van een bacchanaal in eerdere dagen een flamboyant figuur met grote zware laarzen die pillen slikkend zijn kunstbroeders steeds doet verbazen de baret en zwarte cape die ik mij aanmeet suggereren…

lieve lach op een druilend dag die zich zeldzaam tegen grijzen druist als schrijdend stel dat statig huist eeuwig stil mijn pad flaneren mag elke ronding ontwaakt een wild gelag deinen innig aan mijn part gekuist want geen heinde verte spinde loos snuisterij, imposant en grandioos Als herkenning kiest dan reint zij juist op pracht uw flamboyant…

gedachten doorkruisen bijna kozend flamboyant de heldere feeërieke maannacht in een milde licht-gele straling die je adem vervoert rijp en volwassen schrijf ik cirkels door gelenigd licht zonder woorden langs meander-gang jouw schoot rondom de kelk van zoetheid zacht waaiig roei jij in mijn ether zweef ik over beelden die tot bloei…

de oude sfeer leunt zich loom aan de singels, langs de tafeltjes valt het licht tijdloos uiteen verbrast haar verbeelding op flamboyante wijze aan advocaten en vermeende kunstenaars zonder aanspraken in de nalatenschap van toen.…

is het omdat er takken Flamboyant stervend buigen in kristallen kelken gedoemd om geknakt te verwelken levend geplukt door ‘n wrede hand is ‘t het bloed dat aan de hemel rouwt om de zon die stralend ondergaat in een pracht die de verbeelding slaat waardoor de adem zijn snik inhoudt Hoe heet het verdriet dat in je schuilt dat je trekt in…

zij spande haar web laag bij de grond waar het krioelde van ambulant leven neuzelde en peuzelde flikte en vlooide een lieve lust in bedenkelijk emplooi maar prooide in ongeremd gaan een kwaliteit die zij liever liet staan zij koos voor meer stijl in hogere regionen een flamboyante stek het web werd kleiner luxueuzer gesponnen…

Een danseres was Det, een flamboyante met benen als Dalí zijn olifanten, reflexen als die van de waakste dieren De Beus, een reus in ’t rijtje der giganten, met haar werd hockeyklasse een constante: in Nederland valt vaak een feest te vieren…

Het is geen stijl wanneer je er flamboyant bij loopt zegt men, maar dat is niks vergeleken bij wat men hier verkoopt vind ik want je laat je kind niet achter in de hete zon, al slaapt ie nog zo lief dus ik open mijn mond en zeg, wat jij doet is zo fout gaat mijn verstand te boven.…

Je flamboyante levensstijl eist nu zijn tol en leef je een teruggetrokken bestaan De wereld wordt steeds kleiner om je heen Je verleden sluiert in nevelen, heel langzaam Vandaag hoor ik je prachtige donkere stem op een verzamel cd waarop je oude nummers zingt Je woorden raken mij en ik omarm je gevoel Een heerlijke melodie die zó harmonieus…

schiet me te binnen dat zegt dat de blokkade weldra opgeheven wordt mijn hoofd voelt angstwekkend geesteloos en kil laat zich door geen geluid, geen stem van buitenaf verleiden om slechts één vleugje inspiratie naar binnen te doen glijden het blijft daarboven dan ook oorverdovend stil de held in mijn verhaal lijkt vastgelopen in de tijd zijn flamboyante…

die als grauwe voile aan een schaarse hemel, ontstegen aan de mediterane rouw en de tijd, Caroteen zich clustert in bladders, naast het blauw op oude gevels en in de felheid van ‘gitane blikken‘, die ik in ieders ogen las, pathetisch spel, in het ontembare passionele tempo van het bestaan, in de strikte danspassen van een geliefde, flamboyante…