Alle inzendingen over flamingo's

ruimte met je telescoop, straks stoot je het nog tegen ruimte-rots of ko- meet, staat je verstand in brand, of kneus je je wel erg nieuws- gierige hart. nee, blijf op aarde en lijd in stilte en bewonder men- sen als Neil A en Wubbo O. die weten ook, ondanks ruimte-er- varing hoe met beide voeten op de aarde te blijven staan, dus, S.…

Het leuke van een tuin is dat je hem voortdurend snoeien moet, of snoeien, noem het oogsten, of wat je zoal met snijbloemen doet, snijden, in een vaas zetten, de stelen, in knop waar men de bloem in ziet, of bloem, noem het poëzie, of gewoon verhaal, want wie niet waagt die knoeit, wie schrijft die snijdt, wie snijdt die bloeit. ----…

de zonnestraaltjes stoeien over het witte winterse landschap kristallen druppels versmelten zilverend op zwijgende twijgjes onverpoosd zoeken musjes naar kruimeltjes brood met hun vleugelslag sneeuwvlokken zwerven dalen als wittigheid neer in duizendgetal…

Kom maar. Sta daar maar. Dit is uw portret. Desnoods gebonden aan iets uit dat verleden van u, ons verbluffend met dat oranje lint in uw revers, en toch iets afzijdig bij de wagens van die oorlog - omdat het goede uiteindelijk wel wint? Voor mijn part als hier op deze foto in driedelig en met sigaret - zo'n wilde Mei was het - als een waar…

Stel, je bent vergane glorie, een ingezakte taart En je vindt jezelf nog heel wat waard Hautain en arrogant doe je dan mee Aan zo´n dom kookprogramma op tv Een verkapt soort modellenquiz Je moet dan kunnen koken en ook nog eens slim zijn als toekomstige miss Daar doen ook domme blondjes mee Die koken smurrie, gruwelsoep Ontdekken zelfs de spruitenpaté…

Wonderkracht sluimert in het oude fabrieksspoor: staven en bielzen liggen fier, overwoekerd door struikgewas vol bloemen. Dicht opeen bloeien wilgenroos en duizendblad waar het slachthuis stond: wild leven ontluikt geurig na de zakelijke dood. Naast de autoweg ligt een grote tros bloemen, vol gonzend leven, zingend voor mensen vol…

het water schaatst niet meer op een zacht zuiderwindje gelijk de dans als een koorddanser die zichzelf maar moed inspreekt in de blauwe lucht ik weet niet waar ogen rusten liggen vingers verzonken op een bladzijde melktobbe gedachten doen verdwalen voordat ik er erg in had maar adem herstelt (verkwikt) als Dante's prayer nog zonder…

Men zegt dat er niks Wilders is dan Geert, Want hij is als gevaarlijke rechtsbuiten Door niemand in de politiek te stuiten Wanneer hij zijn ideeën ventileert. Maar wat hij zegt daar luister ik niet naar. De man boeit mij alleen maar door zijn haar.…

Omdat alle mensen Homo's zijn, en ik een eigenwijze Homo ben.…

Maar met horten, En zij plengen, druipen, storten, En verkwisten 't kostbre vocht, O, hoe zeldzaam, die terdege 's Levens volle beker legen, Die hem wel genieten mocht! Doch men grijp hem wel en handig. Hou hem vast, en drink hem leeg, Ernstig, matig, en verstandig! Ach, wat is het, dat men kreeg?…

Als 's morgens het licht door de gordijnen dringt smelten je laatste dromen Er klinken geluiden uit de achtertuin een buurman stapelt stenen een rammelende kettingkast Het is vandaag de eerste dag om met iets te beginnen waar niemand aan begon. ------------------------------------- uit: 'Mijn pen krast al even dwaas'.…

ook vogels kunnen faken en hebben zo hun streken als iets Arie niet helemaal zinde viel hij van zijn stok pardoes achterover op het zand in zijn hok op apegapen lag hij dan de kalende kanarieman die toen hij aan de vrouw kwam zijn jeugd met kopveren hernam twee koters kreeg het paar gelukkig zonder kuren Arie floot hun lieve lust…

I Wat voor gewas is dit? Wat zegt Jac. P. ervan? Het is geen schimmel, want Dat is een paard. Dan zou ik denken een Onbedektbladige. Echter zijn oortjes zijn Heel licht behaard. II Nu even doorzetten. Heukels en Oosterom. Hoofdpijnverwekkend maar Wel wijd vermaard. Ik breng hem thuis bij de Twintigzaadlobbigen…

er is niks op tegen op je bek te vallen daar word je groot van zolang er maar iemand is die de boel weer oplapt zonder eeuwige trouw te verlangen…

de wind speelt het eigen spel stormachtig zweept golfslagen doet bomen kreunen tot in de wortel maar stevig is houvast terwijl mijn net gekamde haarbos wappert gaan mijn gedachten naar DNA onbekend van gisteravond tja ik heb zo mijn bedenkingen vroeger werd er veel onder het tapijt geveegd zou het heden ten dag anders zijn ”hoerenjong…

verschijnt mijn muze die me uitput me gebruikt mij bevrijdt die me meeneemt naar de diepte van hooggelegen dalen waarin ik val zachtjes vrij naar beneden glij struikel over de tijd tijd waaraan ik mijn woorden voor hem wijd ah mijn lief mijn muze jij die mij begrijpt…

Vandaag is Julia jarig Vandaag is het groot feest Vandaag is het Julia's dag Vandaag geniet Julia het meest. Vandaag mag zij zitten Op de mooi versierde stoel Vandaag krijgt Julia kadootjes En waarschijnlijk een heleboel.…

De dag dat zij tot stilstand kwam verdween tussen coulissen was de dag dat zij slechts half werd een schicht van haar gezicht Zij was vader, moeder, God, de duivel mooier dan Delilah lenigde ons lamme weemoed witter dan de witste zwaan Wij waren haar bewonderaars kijkers in haar naakte sponde onze handen bleven schrijven onverknoopte…

Rafels mogen zich niet roeren Ruisen en wapperen in de wind en gelapte grenzen vervagen vinden wij Slierten vermaken beschaving creëren luchtig losbandigheid ontsieren het standaard streepjespak vinden wij Vezels die ooit strepen waren vervlochten zuidelijk vindingrijk democratie met kiesrechte vorm vinden wij Kunst en uitvinding…

Het meisje kan pas lopen strompelt deinend hortend door de tuin naar een struik waaraan één grote roos hangt dat bleke zachte elkaar liefkozende geel en roze... vertrouwde gemengde vla oh! _ heerlijke wenkgeur vol roepende vragen diep snuiven voorzichtig tasten fijne sierlijke frommels die ontvouwen verbieden drie bijen kruipen…

Beide hummels hijsen zich op de vertrouwde knieën van hun oude speelmakker wringen duwen krijgshaftig vernauwen bedelven de begeerde plaats grote stramme handen maken ruimte en vrede twee ordeloze boedha's zitten rustig samen voelen overal warmte die 't waaiende denken roept de stem boven hen bezingt onbekend verleden dreigend…

Vanuit haar wereld der grootogigen kijkt ze je aan met volle ogen je voelt je bijna klein (zie ook link)…

* jarenlang laat mijn gelaat zien dat er karrensporen lopen waarvan het ontstaan duidelijk is duizenden jaren oud vaag ik weg het zijn er amper negenenzestig het wiel is door mij niet uitgevonden ook de genen niet waar oorsprong ligt over de ouderdom van de sporen blijft men nog steeds in het ongewisse dat is het geheim van mijn jonkheid…

zij ruimt de rommel op die niet meer dient: een fotolijst, een hoornen bril, verlovingsjurk van anno dertig, de prullenkraam van een bestaan dat eens vol meesterwerken was. haar mooiste meesterwerk ben ik, haar mausoleum voor een dochter, de hare, die mij baarde en toch stierf, de missing link die ons verbindt, gemis dat vlees werd…

Christus sluit niemand uit; Christenen en Christinnen des te meer, keer op keer weten zij niets te leren van de liefde van Christus want deze overstijgt elke vorm van sexualiteitsbeleving! Deze troostende hartenkreet draag ik op aan allen die afwijken van de religieuze seksnorm, vandaag aangewakkerd door de Opperrabijn Ralbag maar dagelijks…

Als ogen konden spreken dan spraken zij eens van immens geluk. Las ik die luchtigheid en zorgeloosheid in onze ogen maar weer want lees nu nog enkel woorden van "verdriet" en 't doet zo "zeer".... het spijt me maar ik kan echt niet meer. Ik zal voor altijd om jou blijven geven maar gun ook jou een gelukkiger leven. Helaas kan je…

de caleidoscoop gaf kleine drama’s van de afgrond waarin jij dook totaal euforisch verkende jij de hemel brandde in een stervenskoude hel baadde goddelijk in ezelinnenmelk na een aangegaan duel ontweek de scherpe messen die zij naar jou gooiden vastgeprikt op het draaiend rad vocht met tijgerinnen wie het eerste recht op paren…

nog voor ik bij je was hadden wij de laatste roddels uitgebreid al doorgenomen in trein en bus wist iedereen dat ik bij jou zou komen wij lachten samen onze laatste doei terwijl ik jou mijn bloemen gaf en jij al uitgebreid de koffie ingeschonken had hebben foto’s zitten kijken van het leven in de afgelopen weken onderbroken door een aantal…

Al die jeugdige opschepperij Alles beter maken dan het is, mooimakerij ‘Ik heb gister weer met 2 dames geneukeld’ Het is de waarheid maar dan een beetje verkreukeld Zo gezegd aan kop van de tafel als groepspresident We nemen je heus zoals je bent Maar de vraag is: Aanvaard jij jezelf en de rest omtrent Ben jij wie je wil zijn? Als jij…

iedereen maakt zijn entree en neemt zo zichzelf mee met vuurrood haar uitbundig blozen of in het blauwgroen van de ogen het saillante punt van onderscheid is dat niemand ooit een ander blijkt maar ieder wil het schoonheidsideaal laten zich en masse verbouwen lopen in de kudde van getrouwen blijf maar wie je bent de replica’s…