Alle inzendingen over fluit

om daar hun eigen graf te graven het kernwapen gaf in handen van geraffineerd gerechtigheid de macht het valse Godsoordeel is snel verschaft onzichtbaar is de dood in stralen geen cel kan meer zichzelf vertalen in wildgroei komt het einde naderbij de wereld brandt nog niet maar smeult en rookt zichzelf uit totdat de laatste vogel fluit…

De troost die ik vind In de geluiden van de natuur Zijn echte vrienden Vogels die fluiten Bewegingen van wat natuurlijk leeft Daar hou ik van ze maken mijn geluk hun levenslied Ze groeten ‘s morgens vroeg Zijn altijd een beetje genezend De kauwen gaan nu gaan slapen In het bosje Vaak met een eresaluut Zonder deze helden Zou ik veerkommeren…

Ik ben het lot dat wacht aan het einde van de lange laan waar vogels niet meer fluiten, de duistere levensnacht. Aanvaard onbevreesd mijn hand, zie zonder angst mijn doods gelaat, want ik heb ook een gevende hand en meerdere gezichten, een lichte kant.…

Grote stapelwolken Schrijven in de lucht Ze schrijven stop met leven De wind die slaakt een zucht Bakken vol met water Vallen neer op je gemoed De vrieskou dringt tot in je botten Er voelt niets meer goed De vogels die nog fluiten Fluiten zacht en monotoom Je leeft als in een nevel Je vloeit samen met de stroom Maar plots breekt er…

Vraag niet, hoe blij ik werd door al dat stemgeluid als voorspel voor 't concert: viool, trombone, fluit, violoncel, fagot; dit was nog maar 't begin van muzikaal genot. De stemming zat erin. Daar kwam de dirigent! - Een enthousiast publiek. Nu zweeg het instrument. Ik taalde naar muziek. De stilte leek een straf.…

De wind waait door je haren tilt beide wimpers hoog laat jouw ogen lachen blaast gehuilde tranen droog De wind fluit in je oren fluistert op zachte toon stop een keer met knokken geniet nu maar gewoon De wind stormt naar het heden soms stappen met kracht tien twee vooruit en een achteruit verwaait verleden, ongezien De wind brengt…

Het zuivere zingen van de vroege vogels maakt plaats voor het fluiten van kogels. Werkelijkheid neemt de plaats in van dromen. Ik zie mensen angstig naar hun God zoeken, ik hoor Hem, op Zijn troon, luid vloeken. Want de mens geeft Hem alleen maar gedonder. Ratelende machinegeweren in de nacht, kinderen en vrouwen worden verkracht.…

Riet-geknak, kabbel-kroos wind-geruis, water-drup eend-gekwek, vis-geklets reigers-stap, rat-gespat hengel-swiep, sigaar-gezuig roei-gebonk, net-gegooi laars-gesop, fladder-zwaan koffie-slurp, brood-gesmak muggen-zoem, rochel-spuug snotter-snuif, handen-wrijf natte-hoest, molen-ratel aasvoer-worp, hout-gekraak vogel-fluit, muis-gepiep koe-geloei…

station Onbepaald vertraagd Al anderhalf uur aan het wachten "Supportersrellen", blijkt desgevraagd De speaker meldt het oponthoud Alsof de wereld doofstom is Geen besef heeft van realiteit En alsof het oponthoud niet erg genoeg is Een groep zwanen vliegt over Onderweg naar hun bestemming Zij komen tenminste ergens Over een half uur fluit…

II Slingers van wielen Fluit van klaarover, waar huizen in de velden gaan staan. Merels nemen het fluitje over. Analoog lied. Op ritmisch gehei verstild lawaai vliegen de vogels nog tegendraads. De grutto wordt niet meer gehoord.…

En 't zijn de nutteloze dingen die 't kostbaarst in dit leven zijn: een droom, een lach, herinnneringen, je vriendschap en je troost bij pijn, een kinderlied doorheen ons klagen, een vogel die heel helder fluit, een licht dat plotseling gaat dagen en zó gaat weer het duister uit. Uit: Steeds weer exodus…

niet dat Sint wat 'had' met zijn trouwe Pieter knecht nee, 't zijn mannen onder elkaar die vriendschap is gewoon hecht maar nu is Sint verliefd op een wilde grijze tante ze zit constant op zijn schoot en weet kennelijk van wante Pieterman heeft zorgen Sint ziet er opgewonden uit hij heeft niet eens in de gaten dat zijn stoomboot fluit…

ingebed gevleid dat klopt zonder harde hand rij voor rij tot op de regel gezet verdicht en achterop bezien raakt hij ontbloot geleidelijk aan zijn ware aard werkt zich zichtbaar uit de naad bijna schandalig hoe contrastrijk de naaldhakken struikelend de hielen lichten in dit verband overwegend van de bil gaan was indachtig het fluit…

van binnen Om opnieuw te beginnen Overwint steeds de val Want al glij ik uit Ik sta ook weer op Voel de wind voor de kop En ga weer vooruit Omhoog naar die top De ene voet voor de andere Ik zie de zee veranderen En kies het ruime sop Ik sla de zeilen uit Voel me glijden over water Geen zorgen meer voor later Ik laat ze achter en fluit…

Vivaldi is het lied van de nachtegaal Verderop speelt het winterkoninkje authentiek met heldere zang Onder goedkeurend oog van de dertigjarige ooievaar Spechten houden het bij luid geroffel De koekoek herhaalt het elk uur een lijster brengt het in strofen met gevoel voor verscheidenheid elke vogel brengt zijn eigen lied blijheid en angst fluiten…

Het deugt dus voor geen fluit. Ik vraag excuus, omdat het niet verrast en blaas maar niet: 't gaat als een nachtkaars uit. 2 (limerick) Was dit vers tot mislukken gedoemd, het orkest wordt in 't loofbos beroemd en het heeft door die faam een gelegenheidsnaam, want 'De Bladblazers' wordt het genoemd.…

Zachtjes loop ik nu naar buiten, De sneeuw dwarrelend op mijn haar, Enkele vogeltjes die fluiten, Alsof ze denken, kijk die daar... Omhoog kijkend, de sneeuw in mijn gezicht, De kou die me doet sidderen, Wat prachtig zo, met al dat licht. Wederom begin ik te bibberen. Wat kan mij gebeuren?…

Serge Prokovieff fluit en regent mij lachende doch vastberaden tegen. Nu zetten onder mij hardrubber banden remmend in de steenweg hun tanden en tolt een wijzer mij wat franken kwijt; dan ik al weer verder en ik drijf pijlsnel in een hobokoncert langs witte meren fluitekruid met eilanden van eeuwenoude stammen.…

Mensen huppelen vrolijk over straat en fluiten liedjes als nooit tevoren. En de zon, die straalt haar warme zonnestralen op de juiste plekjes. Langzaam maar zeker ervaar ik de nog onvoorspelbare lentekriebels die zojuist onbedachtzaam mijn lichaam zijn binnengekropen. Alles lijkt zoveel mooier, te mooi om waar te zijn.…

koppen van de golven Kan ik mijn gedachten ruimen Maar raak door wind bedolven De harde wind en prachtige regen Doen me beseffen dat ik leef Ik kom een paar mooie ogen tegen En ’t is geluk wat ik beleef Langzaam voel ik zand tussen mijn tenen We kloppen onze schoenen uit Met opgerolde broek en blote benen Zoek ik een zin terwijl ik fluit…

De blokken vormen kleurentreden naar boven en beneden zoals een fluit ook doet. Ga ik omlaag dan hoor je boos en donker klim ik omhoog weerklinkt het lichte geel.…

Stemmen fluiten vloeiend, soms met hoge stoot, noden de zoekers naar fijne bladspijzen, te slapen onder varens, een dag lang.…

de wind brengt geluiden over van land tot land altijd in dezelfde taal ook als ze fluistert,fluit of flakkert als een vreugdevuur brengt gedachtengolven over in stilte als een voorjaarswind in avonduren wie gilde daar in het nauw een mens die zijn letters verloor en niet had leren zingen die dingen komen voor als hindernis g.h.z.z.…

Hoe zit de huisman breed en goed Op zijnen stoel en welgemoed Keert hij de rug naar buiten En tegen kou en overlast Noodt hij de vrolijkheid te gast Met neuriën en fluiten.…

Het wordt al wat lichter en de vogels, die fluiten De dagen weer langer en de zon lacht bescheiden En wij, lieve mensen, komen aarzelend buiten Om naar school toe gaan en naar werk toe te rijden ‘een nieuwe lente, een nieuw geluid’… Om een begin aan een leven te geven; Verschoot Gorter zo zijn dichterskruid; Een geboorte doet zijn “lente” leven…

Een storm fluit langs draden van staal. Terwijl meeuwen bij elkaar kruipen, loop ik in gedachten en zie de hemel breken. Banen van licht drijven door de wind gedragen naar de slapende stad. Deze middag ligt zij als laat middeleeuws donker en kil voor mijn voeten. Straten en stegen zijn nagenoeg leeg.…

Ach, noch wat psoriasis erbij daar word ik ook niet vrolijk van of blij soms zit het mee en soms zit het tegen ik wou alleen dat ik nooit reuma had gekregen mensen reageren soms gewoon een beetje dom maar je handen staan toch niet krom en je ziet er zo goed uit hoe ik functioneer dat interesseert ze geen fluit.…

In dit zwart meer, o liefelijk geluid en Wat uit zwart donkre spiegel òp komt fluiten, Licht-lieve volk in wat àl duister zag, Gij komt òp-duikend in lucht' legerscharen, Licht-glans-gewapend in dees donkre wereld, O lieve, o onverwachte, o lichte paren, U stortend willend golfje in zee bepareld.…

Hoor ik al een paar vogeltjes fluiten bij het ontwaken. Ik geniet van de eerste zonnestraaltjes op mijn hoofd. En ik word stil bij het zien van de bloeiende krokus. De fragiele paarse blaadjes die een bloem vormen. Voor mij het symbool voor nieuwe energie en kracht.…

Maar wie het wil hoort zelfs de vogels nu een feestlied fluiten. Wat komen nu veel mensen buiten en werken in de tuin en roepen naar mekaar wat vrolijks. Helemaal wat iedereen verheugt en doet besluiten tot nieuwe hoop en vriendelijkheid.…