weet u nog dat ik met bungelbeentjes
aan de formicatafel, waar wij samen
kopjes thee dronken voor het warme fornuis
u was zo moeder in uw boezelaar
ik zag u zo gaarne het beslag kneden
met uw sterke rode armen
u hield van mij meer hè, mama
meer dan van die walm drank en tabak
die dan wankel verscheen
die alles verpeste en waarmee
u naar…
de romantiek van
zo'n formicatafeltje
op drie poten
getekend door de tijd
zorgt het en passant nog
voor een vleugje melancholie
in kringloopwinkels kom je
ze af en toe wel eens tegen
tafeltjes afgedankt door
de één en wellicht nog
geliefd bij de ander…