Alle inzendingen over fragiel kind

Fragiel kind Van de rekening Krijt uit nood. Kaskraakt, geradbraakt, Smeekt ongena om uw ja. Stond vandaag in de krant In Nederland.…

Vertel het maar door, want ik ben geworden wat Jezus een kind noemt...…

Zo teer als de vlinder zo ben ik Zo breekbaar als glas zo voel ik Zo fragiel is mijn ziel…

oogt zo fragiel toch tors je met gazen vleugels en bepoederd lijf een leven naar de zon in onnavolgbare vlucht jij prachtvol naar de zijden draad van je kinderen want zij hebben geen schuld…

Zwanger van droomgedachten baart zij fragiele woorden op een stukje wit papier "papa, waarom kom je mij niet redden uit de brandende zee" vraagt het kind met de zilveren lippen.…

Een gedicht is meer dan een rijmende zin er zit vaak één of andere boodschap in, Het is iets anders dan woorden alleen het bereikt een mens vaak dwars door alles heen Het geeft uiting aan wat men voelt het maakt duidelijk wat er eigenlijk wordt bedoeld, Een gedicht kan een medemens opbeuren Zijn sombere blik voorzien van nieuwe heldere kleuren…

fragiel als een enkel ijskristalletje kwetsbaar een klaproos in wervelstorm vlucht ik angstig in ronde hoeken steeds op het nippertje weg van gehaaste voeten die alfabetisch lexicografisch bestuurd door een computerziel mijn voelen in punten vertalen waardoor mijn kwetsbaarheid onder de hardheid van hun zolen zo groot wordt dat…

Lathyrus, mijn moeders bruids-boeket het kindjes’ engelen-boeket zachte geur in tinten licht pastel fijne breekbaarheid toont het vaarwel als de eerste liefde, vol verlangen als ’t engelenkind op aarde, onbevangen Lathyrus, het dierbaar allerliefst boeket bij de allerliefste neergezet.…

nu ik schelpen raap schroomvallig gebogen zacht ruist zijn stem zoeter…

Het leven lijkt een dunne glazen vaas door een spiegelwaas af en toe leeg soms gevuld met bloemen vaak met alledaagsheden maar altijd breekbaar nu de dagen korter worden dromen zij van zomernachten vol met nachtvlinders die een voor een de glazen vaas verlaten beslagen handspiegels schoonfladderen zodat ze de schoonheid weer…

ik leg ze in mijn hand één voor één ook al rollen ze zo snel ze kunnen hun levensduur beperkt evenals de houdbaarheid hun kleuren fragiel de lucht klaart op zo ook mijn hart zie hoe de zon schijnt aan het einde van…

doorzichtig stonden mijn dromen te pronken in een kleine scene uiterst slim belicht wist uit licht de mooiste diamanten te slijpen om toch met kleurbundels ongestoord te kunnen vergelijken omdat het geheel met variabel glas zo ongelooflijk veel genoegen gaf zonder eindigheid een scala van mogelijkheden in soorten glas variaties…

ze legt het huilende kind zacht over haar schouder als ze kalm maar vastberaden langs de rijstvelden loopt het wuivend gewas als fragiele muziek in de wind de hartslag daalt het kind wordt stil geeft zich over aan de tere aanraking van de moeder zij neuriet in harmonie met het rijstveld de wind beroert hun haar een bevrijdende regen…

De nauwkeurigheid waarmee ze vorm gegeven zijn doet niets af aan de korte tijd die zij kunnen schitteren…

Als al mijn gedachten in woorden waren te vangen zielenroerselen zichtbaar zijn emoties tastbaar waren was ik omgeven door aureool van vele fragiele kleuren in alle tinten transparant met open strijdbaar vizier al mijn gedachten wil ik delen en mijn woorden schenk ik u transparant maar niet fragiel standvastig aan mijn standpunt…

Haar maskerade verbergt een fragiel meisje met diepe wonden...…

Tere voorjaarsbloem op haar fragiele stengel laat beton wijken.…

bloemen zo fragiel koesteren felle kleuren bijen ontwaken…

Wiegend aan de rol, gedrukt in zachte laagjes, fragiele vlinders.…

Vluchtig En luchtig, Erg fragiel. Maar niet proberen Het te futiliseren.…

Jij bent een bijzonder mens zegt hij en gaat dichter bij zijn woorden staan in zijn armen wiegt hij mijn geschonden kind dat even later uit zijn handen glipt verder steeds verder weg breekbaar onaantastbaar fragiel als ijskristal in winternacht "maar eens komt het goed" vertrouw ik hem toe 'k sta op en hervind mijn kracht…

lichtvlekken lijken te dansen met de schaduw van de wind alleen ik kan het zien, ik ben een kind.…

fragiel gedicht op vergeeld papier bejaard oud ouder dan jij werd lieve Alice…

Hoe fragiel is het levensdraadje van de ter dood veroordeelde mens, het is het koord van een strop die niemand ontkomt.…

beroerde iemand je kinderhoofd toen het fragiel was toen je het wilde maar het niet vragen kon? beroert iemand je mensenhoofd nu het van steen is nu je het wilt als je het vragen kon?…

Evenwicht o evenwicht dat fragiel levensgewicht soms echt loodzwaar dan toch weer vederlicht…

Ze tollen rond het bolletje Alles op een holletje Staartjes stutten stijfjes Hun fragiele lijfjes Ze zwieren en pikken Vieren en..... schrikken!…

Geluidloos strijkt zij neer kijkt in spiegel van weleer streelt haar fragiele vleugels en vangt een traan Gevangen in emotie…

Hij stopte nooit met praten Geen moment waarop hij zweeg Zijn woorden waren luchtig Zijn stem fragiel en leeg Alsof hij zelf gemaakt was Van blablabladerdeeg.…

de verten lonken in fragiele gedachten gevangen dimensies in magisch bewegen een nieuwe blik die stilte roept en vrede schenkt…