Alle inzendingen over frunniken

In de wachtkamer is er maar één geluid: ik – frunnik aan mijn rits.…

frunnikend haar vingertjes bevoelen dagelijks het fabelland. open ter blik wipt het neusje vrij en voluit, de lippen uiten het haar omringende en niets drukt haar pret. de adem warmt zich aan betterfood koeken, het haarfluweel wrijft op het silan-hemd elsève-crème open. mevrouwen zien beaat hun dochter schrijden in prinsessentred.…

Hij kijkt zo’n frunnik-film voor senioren die gretig aftrek vindt bij deze oude heer. Maar alles doet het niet meer als weleer: er is slechts sprake van wat rode oren. Ik krijg, denkt hij verdrietig en ontdaan, wat jong geleerd is, oud niet meer gedaan……

Ik denk, ik weet te voelen wat van me verwacht wordt mezelf gespreid, verkracht door wat ik wil , niet ben het duister werken aan een wazig plan frunnikend, standvastig duim voor duim geloof, een vaag verlangen opgezweept door grimmige voorouders uitgehouwen, vastberaden absorberend van godendeemstering tot kunstlicht steeds meer heb…

En de radio iets te hard Jij wat hangend in de leesmap Kijk ik stiekem naar wat dart Pijnlijk is mijn stoppelbaardje Prikkend in jouw slobbertrui Mijn haar wat vettig in een staartje Erotiek maakt mensen lui Het kraakt wat op de oude bank Oude chips geeft dat geluid De kattebak maakt toch veel stank Mijn sokken doe ik echt niet uit Ik frunnik…

Frunniken aan kleding Fatsoeneren aan je haar Het is een heel ding En toch ook weer niet zo raar. De mens verandert niet Spiegelt zich aan de onbekende Of het een kerel is, of griet Een ieder draagt, zijn of haar ellende We gluren en we volgen Met onze ogen de ander En geen enkel mens is Daarin veranderlijker.…

schoot Trek een neutraal gezicht Probeer de kriebels in mijn maag En de zwakte in mijn knieën te onderdrukken Mezelf toesprekend van binnen Maar ja het is wel een heel aantrekkelijke man Die tuinman…..ik geloof dat ik verliefd ben “Ik wilde je vragen of je met me uit zou willen” Het bloed gonst me in de oren Verlegen hakkel ik Ja graag…..frunnik…