Alle inzendingen over ga

Ga dan maar.…

Kom, neem afscheid, ga nu maar morgen moet het -naar dat schijnt- alweer wat beter gaan.…

Ga nu maar Praten heeft geen zin Alles is voorbij Tranen helpen evenmin Ga nu maar Het is gedaan Maar mijn liefde voor jou Zal nooit overgaan Ga nu maar En laat me hier alleen Het vuur is geblust Onze liefde is gesust Ga nu maar Tot een volgende keer Ooit op een dag Zien we elkaar weer…

Ga door, vecht! Wie je liefhad heeft je toch allang verlaten. Wat je zeggen wilde, is gezegd. Laat anderen maar praten. Ga door, geloof! Nu wat je vasthield wankelt, bleek wie je vertrouwde doof, liefde anders dan het leek. Ga door, weet! Dat je staan zult na vandaag.…

O negen getal van alles zovelen nog wat jaren van lessen en testen we gaan het beleven ooit komt de mens zichzelf keihard tegen loop in de wind of in de regen het is je gegeven wachten op de zon doe ik niet het is het moment zelf waar ik graag voor kies wachten op niks of niemand of toch wel stiekem de negen let``````````````s go…

gauw Ga ja Innanna…

waar de rijn en vliet elkaar ontmoeten waar dromen en sprookjes elkaar begroeten in een leugen vol met angst is een mens op zijn bangst als de waarheid veloren raakt en de hemel nooit de aarde raakt had ik mee moeten lopen naar beneden alleen maar blijven hopen dansen met de gestoorde goden alles maar verlaten achterlaten loslaten…

het uitzicht was nooit voor even open meestal door en door gesloten maar heel soms heel even gaat het gordijn omhoog de vlakte ligt voor je ga ja…

je roept me en ik hol, zoals in oude spelletjes naar het rode doel dat me trouwens altijd onverschillig heeft gelaten het was meer het uitputten onderweg of de dwaze doodsstrijd die de bekende pijn van verlies verlaagde en zo mijn lot aangaf als tijdverdrijf ik lag nooit aan de oppervlakte in welke kleur dan ook maar ik hol…

‘Guido, ga jij dikwijls naar de IKEA?’ ‘IKKEJA’!…

(Gerrit Komrij; 30 maart 1944 - 05 juli 2012) Als echt' liefhebber en kenner Van schrijvers tot po- eten Bekend als fel polemicus Dus geenszins een 'anonymus' Opdat wij niet vergeten 'Ga niet in therapie', zei hij 'Ga lekker schrijven en licht' Lang woonachtig in Portugal Aanwezig op het Boekenbal Altijd weer een nieuw gedicht…

Op reis wou je, naar het land waar geen insect je prikken kan, waar intens de geur van het kortgewiekte gras, dat speelt onder je voeten, ga nu maar snel, mijn kind, het wachten is voorbij.…

Hoe trots ik op je ben Mijn duizendpoot, mijn allerliefste vader De belangrijkste man in mijn leven Ga maar...en rust zacht, want Jij hebt, veel te lang, je strijd gestreden Niemand zal ooit weten... Hoeveel jij hebt geleden... Bedankt lieve Pap, voor alles…

En thuis,thuis bij jou daar wacht nog iemand op je Daar thuis, daar wacht je vrouw Misschien ben ik vervelend, maar realistisch wel onze liefde mag niet groeien Het wordt dan zeker kommer en kwel Dus ga nu maar, ga maar heel snel…

Ik vind de weg niet meer En toch Elke keer weer Ga ik door Door met leven De weg naar jou loopt dood De afstand is te groot Toch ga ik door Ik geef niet op En ga op zoek Naar de top Doorgaan met leven En mijn liefde geven Aan anderen Zullen mijn gevoelens voor jou Niet veranderen Steeds zal ik eraan denken Hoe het was met jou…

Ik ga je nu verlaten, En zal je niet langer tot last zijn, Het valt nu niet meer goed te praten, Ik wil verlost zijn van die pijn! We hoorden bij elkaar... Maar ga nu maar!…

in rust en vertrouwen je weg vervolgen niet bij elke moeilijkheid stil blijven staan vreugd en verdriet durven te accepteren er zelfs iets van leren dat geeft je een kracht die niemand je afneemt…

Ik kus de tranen in je ogen Je laat mij ze doen opdrogen Ik wilde je geen pijn doen In die allesvernietigende zoen Ik kus de tranen in je ogen Je laat mij in liefde dogen Ik wilde niet tegen je liegen Je laat mij eindelijk uitvliegen Ik kus de tranen in je ogen Je laat mij ze doen opdrogen Ik ga nu in liefde bloeien Je hoeft mij niet…

Ik ga je nu verlaten, En zal je niet langer tot last zijn, Het valt nu niet meer goed te praten, Ik wil verlost zijn van die pijn! We hoorden bij elkaar... Maar ga nu maar!…

Ga maar Ga maar gerust straks heb je rust Ik zal de ramen sluiten het licht is vergaan Ga maar Ga maar gerust straks heb je rust.…

Ik ga je nu verlaten, En zal je niet langer tot last zijn, Het valt nu niet meer goed te praten, Ik wil verlost zijn van die pijn! We hoorden bij elkaar... Maar ga nu maar!…

De deur lijkt een muur van mijn gedachten die me dwingen te sluiten wat ik zonder woorden niet begrijp als ze weer droevig kijkt en vraagt waarom ik zo makkelijk zwijg en haar weer zonder een sleutel laat wachten…

Ga maar haar eind is hier begonnen Waarom heeft het zin om verder te praten, als alles wat je zegt toch wordt verzonnen. Wat moet ik nu beginnen ik geloof niet dat dit gemis ooit over gaat. Wie kan me nou nog helpen, wie is degene die mij nu steeds vrolijk maakt.…

GA NU MAAR… Ga nu maar… Ik zal je nooit vergeten Blijf toch hier… Ik hou van je, moet je weten Ga nu maar… Gids de anderen door het leven Blijf toch hier… Ik kan je niets dan liefde geven Ga nu maar… Het is tijd om te bezinnen Blijf toch hier… Wat moet ik zonder jou beginnen?…

in dit licht gedicht hoort men alleen de zwakke echo van gedoofde klokken lopend over grind, dat hoort bij rouwen, graaf ik het graf van vertrouwen ik kwam zag en verloor ik ga maar, stilaan, weer op mijzelf bouwen…

ik ga weer verder op de tast over een weg die jij voorvoelde maar ik nog niet ken ook al draag ik een schemerlast en verlies jij die ik ben…

dan weg, kleine mens hier zijn de groten in omvang onder de kin, jawel en ga eens uit mijn zon…

dus ga nu maar, ga nu maar gauw, mijn laatste traan, huil ik voor jou....…

Verdwijn in de leegte Waar niemand jou zal vinden Verberg je niet in De krochten van mijn geest Maar vertrek, Vertrek uit mijn gedachten Overmand door kristallen tranen Die mijn vrijbrief kunnen betalen…

ga maar fluistert mijn innerlijke stem had je niet meer moeten roepen je bent door de verstreken tijd gekropen aldoor een mengeling ademend van afstoten en hopen mijn handen raken nog even aan jouw huid de ziel ervaart met tegenzin een afwezig geluid ga maar zwijgen mijn lippen * ik heb niet geleerd een…