3190 resultaten.
SPROOKJE???
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.339 Je zoende mij,
ik werd wakker
je nam mijn hand,
ik de jouwe
Het sprookje eindigde
Het leven begon
Jij vroeg, ik antwoordde
jij nam, ik gaf
Jij moest, ik wou
Jij eiste, ik vroeg
Nu is het genoeg
Ik antwoord niet meer,
geef niets meer,
wil niets meer
Sprookjes bestaan niet
Je deed me zoveel verdriet
Dat ook het echte leven,
voor mij haar…
In joyeuze pas
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 50 zij pakte
de woorden
waarin zij
de open lach
herkende
die samen
in zinnen
een melodie
gingen vinden
die mensen raakte
die hen in
eerdere periodes
glans en grandeur gaf
ook als het juist
slecht met ze ging
dan liftte
de stad in kunst
en cultuur trad ieder
even buiten zijn
schoenen in joyeuze pas…
venus
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 287 je kwam vanuit de zee
ik kwam vanover land
lenig liep je met mij mee
over het zachtglooiend strand
je wou meteen de schelpen kraken
het gaf je een intens genot
ik dacht aan notenkraken
tchaikovsky speelde fagot
een dans van duizend elfen
je voeten vatten vuur
ik strooide venussschelpen
onder een hemel van azuur.…
Het afscheid echt
hartenkreet
3.0 met 41 stemmen 3.055 Je riep ons bijeen
Wetend wat wij nu weten
Ondanks je zwakte
Gaf je kracht
Zonder woorden
Neem je afscheid
De man met de zeis
Lonkend bij de deur
In je ogen je verhaal
Hunkerend om los te laten
Ik lees de pijn
Voor ons, niet voor jezelf
Dan de zin
Gevreesd, altijd te vroeg
‘Wil het bezoek afscheid nemen’
En ditmaal is het afscheid…
HERINNERINGEN
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 416 Stapels foto's uit een ver verleden
Iets tastbaars in het heden
Een foto van een prachtig strand
De kinderen spelend in het zand
Aan de achterkant, de inkt verbleekt,
in zijn vrouw haar prachtige hand,
een beschrijving van het land
Dan een foto van haar graf
Van de vrouw die hem
haar beste krachten gaf
Zacht streelde hij met handen
bedekt…
Game over.........
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 1.796 meer dan twee jaar geleden gaf je mij de bons.....
ik ben er niet meer rouwig om........
ik ben verder gegaan en weet je waarom?
we horen niet meer bij elkaar....
Ik hoor hier............
Jij hoort daar..........
Ieder zijn we onze weg gegaan........
Toch vergeet ik niet wat je mij hebt aangedaan......
Zoveel pijn en verdriet........…
schildersverdriet
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 377 dicht bij het raam
probeert ze het licht te vangen
door de verf te mengen
schaduw van verlangen
hoe helder ook haar oog ontvangt
pigment tot de exacte tint
verwoede poging tot vermengen
natuur lacht zacht en wint
nietige bloem, ragfijne tak
haar kleur onvatbaar teer
gaf haar een naam
schildersverdriet van weleer…
Ik ben, jij was
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.108 Gebroken glas
Bloemknop geknakt
Ik ben, jij was
Je bent niet meer
Ik dertig, jij vier
Toekomst afgepakt
Jij daar, ik hier
Leven doet zeer
Je leven liep dood
Voetstapjes uitgevlakt
Je zusje op mijn schoot
Haalde jouw adem weer
Gaf leven nieuwe zin
Zij is, jij bent
Daar geloof ik in…
in zonnestralen
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 2.143 Naar jou, die altijd voor me klaarstond,
Naar jou, waar ik het meest om gaf,
Naar jou, die er altijd weer voor me was,
Naar jou, verbleekt in schitterend zonneschijn.
En ik, nog niet beseffend,
Dat ik als enige die figuur kon zijn……
September
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 637 Mijn gedachten nog bij de zomer
Mijn gevoel nog bij de zon
Mijn hart nog bij de stilte
Wat begon met een zacht warm briesje
Begon te veranderen in harde koude wind
Die mij zenuwachtige rillingen gaf
Lichte mooie zomerdagen
Veranderden in twijfelachtige weken
Want alles stond op scherp
De tijden werden anders
Maar de verlangens naar de…
De Koetsier
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 597 Zwarte koetsen
wachten de koetsier
het was wel even wennen
hij hoefde niet te mennen
we verdragen hier
in eerbied de lucht van
dampende paarden
met ingehouden draf
droegen ze de opgebaarde
die ooit de teugels gaf
tijdens zijn ziekte
gepaard met pijn
wist de koetsier
één ding zeker
dat er ook paarden
in de hemel zijn…
twaalf uur
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 235 de tafel droeg een lepel, bonen en een bord
jouw handen droegen niets
slechts leegte tussen vingers
een verloren woord hing in je ogen
ik droeg jou
en wie je was
gaf mijn weten opdracht
in jouw nood de hand te zijn, die
leven bond
machteloze happen pap
verdwenen
in jouw weggedwaalde mond…
het treurlied van een decemberroos
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 380 het zal zo niet blijven
het donkere oog van winter
dat mij het argeloze ontneemt
en alles doet vervagen
alsof ik je nog nauwelijks ken;
de belofte die je gaf
tussen zwaluwen
en de twee stenen waarop het vervolg
te lezen was, je gedicht onder een bloeiende boom
als een zachte blos op de mijne
op het licht dat neerviel, zonder aarzelen…
ik wist wel dat je langs zou komen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 216 de tafel is gedekt
met fris laken groen
kopjes klein, staan
tussen madelievenzoen
te pronken in krokuskleur
worden door de zuiden wind
gevuld met lentegeur
terwijl de schemering
aan de winternacht
het teken gaf
" wij moeten gaan"
toen ben ik opgestaan
om de lente te begroeten
ik wist wel dat je
langs zou komen
verlangde naar je…
Jij wees me
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 277 Aarzelend kwam ik naar buiten
emotie in mijn handen gedragen
gaf het mee aan de wind,waar
het verwaaide tussen de wolken.
De last van het verleden verdween
mijn hart voelt nu licht en vrij.…
Jij wees me
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 530 Aarzelend kwam ik naar buiten
emotie in mijn handen gedragen
gaf het mee aan de wind,waar
het verwaaide tussen de wolken.
De last van het verleden verdween
mijn hart voelt nu licht en vrij.…
Het roosje en het graf
poëzie
3.0 met 6 stemmen 568 zei het Graf,
De doden, die de Heer mij gaf,
Verander ik in Englen. —…
naamloos
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 121 jouw kleine leven was te vroeg uit
mijn lichaam weggegaan, ik droeg niet meer
maar wel droeg ik jouw namen
overal waar
dichte ogen tegen lege woorden leefden
sprak ik ze niet uit, ze kwamen
en ze vielen weg
maar toen sprak ik een engel, aan een naamloos graf
zij gaf je de kleur van zachte hemels
en aan mij het kerven, in een oude bedelstaf…
Sprookjeshuwelijk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 359 Hij gaf haar te verstaan:
'Nou, je staat me wel aan!'
- En zo werd ze z'n aanstaande vrouw.
Hij trouwde met haar om de seks.
't Was een sprookje: z'n bruid bleek een heks,
wat-ie niet had verwacht.
Hij ging drinken en dacht:
' 'k Ben getrouwd met m'n aanstaande ex.'…
Het filigrein van lijnen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 164 zag mijn eerste ijsbloem groeien
de onderkant hard transparant
bloeiend in een teer kristallen bovenkant
de ochtendzon gaf kleurig licht
dat speelde door het filigrein van lijnen
in het langzaamaan verdwijnen van het glas
waar buiten nog berijpte webben
witte druppels toonden in de kou
smolt mijn ijsbloem tegen het opkomend blauw…
Nooit keer ik weer
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 329 de hand
Draait hij zich om en zegt
Zijn moeder dat dit de laatste
Kop koffie was die hij bij
Haar gedronken heeft -
Je moet er niet op rekenen
Dat je me ooit nog weer
Eens ziet - zo is het, moeder,
Mooier is het niet -
Melaats is hij niet
En zwerver evenmin
Maar nu de laatste
Kans zich voordoet om
Haar die hem het leven gaf…
Opmerking
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 voldoende druppels druipen af, terwijl
men acht gewoon te leven
verwachten wij teveel van wat men
is, en van het leven
aldoende dat wat men ons gaf, namelijk
zielsblindheid en een ogenblik
bindt men de woorden aan elkaar
verondersteld dat het
zo is
weet men steeds de sleur te
breken, tot een gat dat
langzaam smelt
en smeedt men langzaam…
Onze laatste magisch realist
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 261 een markante kop
het lichaam iets gebogen
ogen gecharmeerd van licht
de hand op schilderstok
het vaste ritueel
in lange vingers het penseel
een vlotte streek
op het grote doek
realiteiten doen het goed
maar uit het wit
van extra licht gaf hij
zijn vormen perspectief
hij schaduwde
dimensies uit de mist was
onze laatste magisch…
Luchtstroom, adem, wind
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 176 In een tijd waarin
De tijd nog niet bestond
En alleen het tij
Nog ritme gaf aan
Wat er zoal op een dag
Gebeurde, zon en maan
Dag en nacht markeerden,
Kon ik nog ongehinderd
Ademhalen, prikkelden wind
En lucht mijn geest,
Leefde ik mijn leven
Zoals het bedoeld was,
En viel ik alleen maar stil
Als de wind het af liet weten…
Kleedde schaduw aan
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 221 zag de ogen
samensmelten
in een blik
die aansprak
mij te helpen
alle kleuren
zijn geweest
het was hun geest
die overbrugde
wat onneembaar leek
dimensies gaf
aan wat begraven lag
geen leven had gekend
bij geboorte al
was dood gewenst
kleedde schaduw aan
met opgestane licht
bracht zicht op dagelijks
bestaan ik ben herrezen om…
Stevig kabeltje
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 435 Het zuchten omgeslagen
in een schuchtere lach,
berichtje wat de dokter gaf,
was een soort van positief!
Niks gevonden was zijn commentaar,
we lieten de lucht ontsnappen naar:
dat was geen echt ongerief!
Niet helemaal verschoond
van een vervolg traject
misschien wel logisch ook,
is dit een last minder,
van beide schouders!…
Verpakt in lederzwart
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 289 hun lengte
nog verpakt
in lederzwart
met een
gracieus gebaar
kwamen je vingers bloot
een voor een
artistiek en creatief
de nagels donkerrood
jij liet mij
de lijnen lezen
in de palm van je hand
hun lengte reikte
naar de pols vertakte
daar tot brede band
zelden zag ik levensloop
zo gaaf gelukkig eindigde
jouw liefdelijn nog…
In Zijn Koningsmantel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 174 Ontmanteld was hij
na zijn CVA,
een warme mantel
werd hem omgeslagen,
zij gaf hem al haar liefde,
voelde zich gedragen
door wat ze op hun trouwdag
aan Hem had beloofd.
Hij zou haar bijstaan wist ze,
al hun levensdagen,
ze hield niet op
Hem in hun nood te vragen.…
De vijfde dag
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 97 Het heeft te maken met
hoe snel we draaien,
alles is bijna rond,
in 24 uur voorbij,
en nietszeggend, slechts
een naam die iemand gaf.
Toch heb ik het liefst
deze dag, waarop ik vrijen
mag.…
Humaniteit
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 118 Jaren van nu
schamen ze zich
dood,
iedereen keek toe
en niemand die er
iets om gaf.…