Alle inzendingen over gaafheid

Flarden van vroeger achtervolgen mij als jachthonden waar is de gouden morgen het ongerepte voorjaar waar is de gaafheid die ik de mijne kon noemen mijn bezit, mijn universa ze zijn verwoest…

Ik geloof dat ze je Tulipifera noemen Je verheft je trots aan het eind van de straat Eens droeg ik je bloem op mijn vest In een lang-vergeten jaar Van onschuld, ongeschondenheid, gaafheid Tulipifera, je staat weer in bloei…

Poëzie is wording die blijft steken in de rauwe, gebarsten onhandige gaafheid van het ongenoemde haar voltooiing is toeval, het stokkend ongerepte uit haar krom getrokken pen poëzie polijst niet wat ze zegt, ze schuurt zich uit in haar ontluistering ---------------------------------- uit: 'Als het dichtklapt', 2005.…

het breekt de gaafheid is verdwenen breuklijnen kleuren in toegelaten licht de vorm gaat teloor in vertrouwd decor vernieuwing vonkt uit opgesloten zijn vrijheid heelt de innerlijke pijn van ontsluiten zodat dromen weer in kunst kunnen wonen…

ik droom dat ik een kiezelsteen ben mooi vlakkig maar nog wat hoekig het leven in scherpe kantjes opruwend in glans van diamant waar ochtendnevel zich ontdoet van duisternis geluidloos zich wast in kristal van gaafheid geraakt in de schoonheid van wandeling voortgestuwd in het evenwicht van licht…

nooit zal je lach een gave huid weerspiegelen of de kleine schaduw komt maskerend weer in beeld je eerste oogopslag toont alle vertes in een openheid van kleur die grenzen overschrijdt je weer verlaat als zielsdiep is bereikt waar licht verdonkert en je gaafheid met littekens is verrijkt je hebt geen muren opgetrokken maar je huid…

' Het is mijn aard, dit streven naar omhulde gaafheid. 'Zonder vorm geen [naam vergeten].' 'Wildgroei is gebaat bij strenge beteugeling.' 'Luister naar wat ik u - basso modo - donderend, onhoorbaar, zeg.' ------------------------------------------------- uit: Het beeld van Monsieur Jacques, 2008.…

Nietzsche -------------------------------------------- Onlangs, en ons lichte schertswoord spreidde Vreugdeglans om 't leed, waarvan ik sprak, Was het plots of diep in u iets schreide En de gaafheid onzer stemming brak. 'Hebt gij dan voor mij slechts scherts en lachjes, Niet de weelde van één klacht of traan?'…

Alles klinkt naar klieren, vroege gaafheid ligt in puin. Toelichting: een droom uit december j.l. een nachtmerrie over man met mond en halskanker…

Vlakbij zie ik -mijn ogen worden almaar zwakker- een kat lang uitgestrekt in al haar gaafheid zo liggend of zij nog warm van leven is -de zekerheid van het pas gebeurde- zo ontroerend zo eenzaam als de aanblik van een mens zijn kan neergeworpen op het macadam bijna.…

met ijdele hoop, dat dit heel lang zou duren de geur van kruidig hooi en stoer gedrag nam eerder af dan wel verwacht, die dagen nam de zwaarte van de vork met hooi steeds toe het werd zo vaak gezegd, maar niet door mij gehoord 't veld van nu is voor de jeugd, maar met je kopkracht kun je zo je wilt, een ander veld bespelen beschrijf de gaafheid…