Alle inzendingen over gang

Een oppermol kroop uit zijn hol en sprak een groots gespeelde rol: ‘We zijn haast zwart, maar leven netjes door ronde gangen met loketjes voor veiligheid in eigen grond. Maar nu maakt iemand het te bont. Een dickpic, een van forse snit, ging rond (een echt familie-lid)!…

je ogen vangen het strak blauw van een zee vol witte zeilen ik kan de vrouw in jou, slechts met de grootste moeite peilen je haar pluist in de wind en waait een eigen leven je huid is stilte-wit, waar zijn je rondingen gebleven de tijd vertelt je lijf de gang van de seizoenen maar lente is je niet gegund en zomer moet zich herfst noemen…

De Maas blijft doorstromen, het water gaat haar eigen gang keert een laag zelfbeeld om naar herwonnen kracht.. Ik zie trotse schippers en hun historische boten In de oude haven liggen, masten vol scheepstouw dragen een collectief lichtsnoer doen het erfgoed belichten, verenigd Rotterdam..…

dachten wij meer en beter dan andere zielen te zijn hebben de raakvlakken door de eeuwen heen laten vervagen tot alleen het basale bestaan nog door kon gaan zonder direct contact nog zijn er mensen die dieren begrijpen voelen hoe zij mensen ervaren en hongeren naar spiritueel raken alleen wij zijn vergeten hoe dat moet en weer op gang…

Ontwikkeling is te bespeuren; zij is in gang gezet door hen die om broedermoord, om wreedheid en geweld niet bleven treuren of op vergelding zonnen, maar energiek en met elan aan de ontwikkeling van eigen zielsterrein begonnen.…

Ik loop voor de laatste keer door de gang, ik ga je missen, zeg ik zacht.…

Hij werd wat oud en ook wat stijf, Zijn gang werd heel veel trager. Wat schonkig voelde ook zijn lijf, Want Karel werd wat mager. Vanmorgen vroeg is het gebeurd, Karel is uit geklust Zijn kattengeest is opgebeurd Naar het land van altijd rust.…

Een gang zo lang en zwart met kille koude muren waar handen tastend voelen en ogen in het donker turen. De geuren van de schimmel indringend worden opgesnoven vrijheid die ik zoek in uitgang ergens boven. Angst knijpt mijn keel dicht misselijk maken mij de geuren op zoek ben ik naar licht op zoek naar open deuren.…

Langzaam, met door reuma aangestaste passen, loopt ze de gang door, kamer 210. Haar man. haar steun, haar rots in de branding. Ze komt de kamer binnen, went aan de muffe verdorde geur. Daar zit hij dan, haar man, haar steun, haar rots in de branding, Nu niet meer dan een plant, een herinnering die hij zelf vergeten is...…

het dan gelijktijdig zich terugtrekkend water toevallend op het strand, ondergaand, een geweldige ruis ontstaat waarvan men niet opkijkt en waaraan men zijn stap niet aanpast gelopen als ik, anderen, hun wandeling even eenvoudig maar heel uitzonderlijk toch anders beschreven: hoe zowel zij als ik omkeken naar de voetafdrukken, de snelle gang…

Vannacht sluipt zij de trap op de treden kraken onder haar gewicht De deur van de logeerkamer staat open zij hoort zijn ademhaling, diep en licht vanaf de gang die naar hem leidt Voor de eerste keer onder haar dak met de instemming van haar moeder drogend wasgoed aan de lijnen Op een uitklapbaar bed, in het schijnsel van een bleke maan ligt…

Je opende de deur En liet me binnen komen Ik voelde me jong en vrij Toen je me kuste in de gang Je zei me: “het is de laatste keer” Er zal geen keer meer komen Ik luisterde naar je stem Maar ik wilde het niet horen Uren waren we bij elkaar Kusten, streelden, praatten Toen opeens was het voorbij Toch voelde we ons beiden blij Met…

En zo simpel is de gang Om tot dit moeilijk inzicht te geraken: Dat ik geen kind meer ben; dat ik verlang Naar iemand die nooit kon bestaan: Een jongetje dat alles goed zou maken - de tijd die stilstond en hem liet begaan. --------------------------------------------------------------- Uit: Citroen, Citroen ('Loof de Heer' is kampioen)…

De weg naar huis was lang toch fietste ik een snelle gang een diepe zucht Donkere wolken kwamen bijeen waarachter de zon steeds verdween onweer in de lucht De eerste druppels vallen neer droog aankomen, lukt niet meer ik kijk omhoog In de verte hoor ik gedonder het regent, de zon schijnt een wonder een regenboog Ben nu thuis, fiets in…

als ik nader voegen zonnebadende hazen zich daarbij een enkele kievit alarmeert twee keer voor hij door soortgenoten tot zwijgen wordt gemaand kraaien vergeten zelfs gebruikelijk te krassen het vroege ochtendland verwacht een warme zomerdag de reigers vluchten vertraagd meerkoetveren drijven doelloos op het slootwater ik matig mijn gang…

Overal waar je kijkt in de wereld komen er allerlei acties op gang ik durf bijna niet meer te kijken en stort mijn geld, maar ben zo bang.....…

haar is blijven hangen lichtte je blik op straalde iedereen aan in een intens voelbaar sferisch gaan spanning vonkte in elkaar raken door het licht fysiek knetteren en kraken maar opende ook lagen van een inactieve geest die veel te lang niet aan bod zijn geweest waar hun inertie te lang rustbepalend werd en door licht weer aan gang…

Omdat ik stenen met een zin en met cement elk voegwoord vergelijk, de gangen met mezelf en daar dan in verdwalen. Ramen, trappen, deuren, in en uit van kinderen die bij hun moeders blijven zwijgen, in de tuin een schrikbewind van kruid.…

zij spreidde haar handen hield hun blikken gevangen goochelde snel ieders verlangen het waren niet haar vlugge vingers of afleidingstrucs pure magie bracht ieder van stuk in verbazing en niet begrijpend zag je hun vlugge kijkers haar gangen minutieus volgen zij wierp haar licht op donkere wegen waar hun aandacht dan even…

naar jou te staren proberen te begrijpen hoe regelmaat zoiets beeldschoons zo fraai kan belijnen op de achtergrond speelde magie met licht en donker tekende mystiek de stippellijnen tussen waan en werkelijkheid van ziel en realiteit haar vluchtige lichtvoetigheid was een verademing om te zien tussen de structureel zware gang…

Op de vloer schaduwen van spijlen en tsjilpend een mus tot hinken gereed Wij worden op de proef gesteld zegt de man en ik tuimel de stilte in Ik stap met bonzend hart het vierkant af - in mijn beenderen is geen vrede Als de maan de ronde erker raakt begint de ondervraging traag en hoffelijk Hij gaat mijn gangen na mijn…

Je cellen gaan reageren, een proces is in gang gezet, je ziet het gebeuren, als je er goed op let. Wacht rustig af, blijf het zeker weten, er wordt geluisterd, jouw wens wordt niet vergeten. Elke vraag kan de kosmos in, heb geduld, als het tijd is, wordt je wens vervuld.…

Voortaan staan er geen ongeschuurde eiken klompen in de gang. De laarzen gaan hoog gepoetst op de plank naast de halflage bergschoenen. Rijpe bloedblaren barsten in het afvoerputje van het gebladderde spoelhok. De loonslaaf ploegt blootsvoets de tuin, spoelt de warme aarde van zich af. Hij zeult het smeulend goud de trap omhoog.…

Staar mij niet zo plagend aan Jij mooie man daar op het bed Raak mij toch niet steeds zo diep Wàt heb jij in gang gezet ? Jouw ogen boren zich tot in mijn ziel Zetten mijn lijf totaal in brand Hijgend vraag ik mezelf af Wàt is er met mij aan de hand ?…

Terstond lag de knaap in de gang na een duw op de grond, maar hij krabbelde op en z'n tong stak-ie uit en de meester, die rood werd, verweet 'm toen luid: 'Je bent weer op de been om je leraar te stangen en blijft in de weer om de beest uit te hangen!'…

Zomaar omdat het gewoon zomaar in me opkomt dan zomaar op papier komt te staan terwijl mijn vingers zomaar over het toetsenbord dansen er zomaar woorden dansen in mijn hoofd ik me voor de zoveelste keer afvraag, waarom ik zomaar die dansende vingers hun gang laat gaan… Het leven is te kort te fragiel om zomaar om welke…

Hij stond in de gang met twee verschillende touwen in zijn handen en vroeg: 'Welke is het stevigst?' Ik koos het touw in zijn rechterhand. Vanmorgen kreeg ik het telefoontje van de moeder van K. Zo overstuur. ----------------------------------------- uit: 'Oedipoes werpt jongen', 1996.…

rechten krommen naar luim doorsteken lussen en knopen dansend op de momentane wind als een ongeschonden kind zo blij geniet de potsenmakerij der ongedirigeerde lijnen als die van vrijgelaten veulens vrolijk biggend springend onbeteugeld op de open hei geef vandaag je denken vrij en lach eens om je zorgen pas morgen is de dag dat jij de gang…

die ploegt en zwoegt steeds verder weg van vreugde en vrijheid jaargetijden worden terzijde geschoven kantoren kennen slechts één klimaat Buiten verkleedt de natuur zich alles raakt losser de wind krimpt en ruimt naar hartenlust ik beweeg mee en laat de bries mijn gang bepalen.…

Het kwartje valt om te begrijpen in ons land weten van geluk en trammelant pak het beet mijn hand pak het beet hoe men heet niet van belang men weet aan het einde van de gang men weet van landen zoals dit zoals jij ik wie niemandsland kom en geef kom beleef doe neem geef het licht door you and me and so much more under…