Alle inzendingen over gard

De tijd is bijna daar, niet bang meer zijn Je helm weerkaatst de scherpe zonnestralen Als een heraut vertel je de verhalen Van heldendaden en familielijn Dit is niet het moment voor schone schijn Of om te vluchten in het theatrale Je maakt jezelf gereed voor de finale Want middenin de strijd voel je geen pijn Het slagveld is je werkelijk…

weer wordt de strijd aangegaan tussen geliefden het minnen aan de kant geschoven, tranen ook minstens blauwe plekken en stof om in te bijten na het vertrappelen dan het verzorgen, dekens vol troost op gehavende schouders en zoete woordjes schuren in gescheurde oren die vinger die nog wijst uit het oog, uit het hart de dolk die daar niet…

sloeg hij steeds zijn vrouw met de garde.…

Ban dus vrij de vrees van 't hart, 'k Wed, er ligt geen enkle gard!…

Onze Chef legde nog maar net zijn garde neer en daar was U al lieve Gast Komt U verder wij zijn er klaar voor Uw eetfeest kan Beginnen…

Arret, garde, passé, Assaut, parade, touché. Degen, sabel en floret Worden ingezet En … het schietgebed. Ken je veel moeilijke termen, Dan kun je daar volop mee schermen.…

Goedheiligman, ik heb met u te doen een pepernoot die denkt in wit óf zwart verdient geen koek, alleen nog maar de gard.…

Er waren mooie beelden op de buis Om de te vroeg gestorven Jos te eren De jonge garde kan er wat van leren Voor zulke televisie bleef je thuis Voor mij mag je die integraal herhalen En wedden dat de kijkcijfers niet dalen?…

Een moslim, die nog zijn geaardheid schuwt Wil graag een plek waar ze niet op hem letten Om daar de bloemetjes buiten te zetten Voor even kinderloos en ongehuwd Dus Secret Garden zorgt dat hij gedijt Zo wordt het thuisfront om de tuin geleid…

En garde! ------------------------------ uit: "Lichtspraak", 2008.…

De Russische revolutie in de kunst kleurde een vierkant Zwart Nog jong - Avant-garde - maakte ik er kennis mee Heel apart Ik zag het van dichtbij na een val We hadden thuis zwart-witte tegels in de hal…

Wat heb je vanochtend me laten genieten Van twee tortelende lichtgroene parkieten Je tuin is een zonnehof, garden of eden Lavendelgeurminnende lustige lieden, Azalealusthof voor rustige lieden Een kuuroord voor kruiden, een zonflorafeest Voor lieveheersbeestjes misschien nog het meest…

Hij mag geen knecht meer heten ook niet zwart De Sint krijgt in zijn allernieuwste liedjes Een hele boot vol bont gekleurde Pietjes Gestyled, ontkroesd en zonder roe of gard Benieuwd of men hier ook nog iets op vindt; 'Hij komt, hij komt, die goede lieve Sint.'…

Arpaillarques 28-05-'08 (le pain les cerises et le palmier) een stilleven maar wel één met een vleugje van hier zoals je het eigenlijk verwacht in het zuiden Lejo van Kuijeren…

zeer strategisch roept de "voorhoede" van het krachtige leger zwart /wit tot orde een werkelijk kleine selecte hechte groep, klasse vult de sfeervolle omgeving. Een kleine troep, avantgardisten bijzonder gekwalificeerde soldaten speelt het originele en lankmoedige bordspel met een haast geheime militaire strategie. Elke zet doordacht…

Soms raakt Ivo de Wijs ietwat van slag Verslikt zich in het ritme en cadans Slaat dan een flater en raakt uit balans Dan maak ik daar dus dankbaar van gewag: De Sint kwam bij ons op visite Met heel veel koek en weinig gard Hij kwam tezamen met twee pieten Voor vijfenzestig euro, zwart Ach, ook een duizendpoot draaft wel eens…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Jij bent alle ogen die naar mij kijken handen die mijne vasthouden alle haren die ik mag kammen Alle monden die ik zoen alle appels uit de eeuwige garden die ik mag proeven Jij bent alle brave vrouwen die van mij houden het zalige jonge lijden van mij en mijn alles blijf jij !…

en steeds weer je naam te horen vallen brengt in mij de wee die met pijn de poorten heeft gesloten in een amendement van het heeft zo moeten zijn doch wie de vrucht werpt en zelf met beide handen vangt is in mijn hart een avant-garde waarmee ik poëzie bedrijf in naakte edelkunst jouw aderen gevuld met zuiver kristallen bloed is mijn…

ik spiegelvecht vaak in mijn witte vest floretteer met een houw kop toucheer mijn beeld en jij hangt in de strop sabel als een maître dans in maliënkolder naar overwinningen in tweestrijd op mijn eigen zolder daar waar de spiegel stert in raken stap ik weer achteruit en ga en garde want jij jij daagt mij steeds weer uit…

ik hoorde in het geroezemoes de testosteronen omhoog komen wist aan de tonen wie er binnen was zag de ogen blinken en in het rood van de gezichten las je al het broedsel van nieuwe gedichten ze animeerde het positieve op ieder gebied had altijd vertrouwen in cultuur en avant-garde muziek zij bezat de lach die beweging bracht…

hoe te zeggen wat ik voel vrij te geven mijn gevoel zonder een ander pijn te doen juist dààr wringt bij mij de schoen ik hou van hun maar ook van hem loop ik dus met al mijn liefde klem vertik ik het te moeten kiezen maar wil geen van hen verliezen volg ik naar eigen wil mijn hart krijg ik anderzijds roe en gard dit alles doet mij zoveel pijn…

Vandaag ben ik er weer en zie gisteren en alle voorgaande gebeurtenissen met wie ik was op de dijk, meeglinsteren alsof een garde de herinneringen mixt met heden één brij details aanvankelijk de kleurtjes zichtbaar maar dan als massa luchtig in een bakvorm gegoten in de oven, en terwijl ik mijn yoga doe met muziek hoe de geur uit de…

afgemeten alsof het gaan structureel verbonden was met ons bestaan voor zwierigheid kul en vreemde strapatzen bleek er geen ruimte te zijn hun vertoon schermde schimmig en incidenteel ontsproten aan losbandige geesten die keten belangrijker vonden dan orde en rust in ons al zo saaie burgermansleven het was niet alleen de avant garde…

we kruisten wapens na een eerst touché gingen we en garde wisten van het groeten in elkaar ontmoeten en toch was het raak stak dieper dan ik dacht jij riposteerde in verdediging met alle macht en niet alleen met brute kracht verwondde je vlak langs je helm door een open vest verbond je zonder klagen de striemen op mijn rug…

Ik heb weer veel lekkers, maar ook nog de roe, want wie maar blijft zeuren, die krijgt met de gard, ik laat me niet kleuren, blijf lekker mooi zwart!…

scherp blikt het staal nog warm uit het foedraal als jij me groet het snijdt de wind aan flarden je masker op als wij en garde gaan jouw eerst touche in onbeschermde flank ik riposteerde op de kling raakte onverhoeds je hand je zwaaide groot in alle houwen de striemen door mijn vest koesterde ik in vol vertrouwen in rood gaf…

Wij zullen openen een rusthuis voor uitgebluste dichters wij zullen zorgen voor: trijpen pantoffels lauwe radiatorbuizen en elke zaterdag een glaasje wijn Men zal van ons niet kunnen zeggen dat wij de poëzie een onverschillig hart betoonden Wij zullen eens per maand de oude dichters tracteren op wat gaande is: moord & doodslag en…

Hierbinnen is het leven hard geen zilverstukken noch goud, Gods' liefde spaart geen gard.…

riten Generaties in voortdurend gevecht De verhouding verhardde Verlies van gezag De pers incluis muskieten Voorlopig de wacht aangezegd Positie die benarde Een wrange lach Bereid tot bloed vergieten Onoverbrugbare kloof in recht De oude verwarde Jongere die zag Scherpte in het schieten Stille strijd werd beslecht De nieuwe garde…