89 resultaten.
Je gebeente
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.279 het wroegen beklijft zo
aan mijn fysiek en verder dan
diepe rimpels kan ik duiden
vanuit mijn kruin tot in
mijn geluidloos kermen
getrokken groeven
van spierloos eigen vuist
weer en weer
en weerom…
Mijn oneindigheid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 417 Mijn geluidsloze vlerken
Brengen mij verder dan enige kim
Ik ben mijn eigen schim
Opblauwend in nakende dageraad
Moment, dat ik sterfelijkheid verlaat
Parelend gedroppel aan menige halm
Reden voor mijn stervensgetalm
Mooie woorden bij het graf
Omgeven door kattenstaart en hondsdraf
Afscheid van de goegemeente
Hier ligt voor altijd mijn gebeente…
Tot in het diepste rilt
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.244 Tot in het diepste rilt
Mijn merg, mijn gebeente, als Gij u
Als stip vertoont slechts, Poëzie.
En bleek verwacht ik u in stilt.…
Normandië
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 549 wee haar gebeente
ijzer in verhemelte -
gaten vullen nu haar huid -
haar barstensvolle gezicht
trotseert de eeuwen
--------------------------------------
© Jan Bontje 1998/2003…
ijskoud
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 809 Mijn gebeente verstijft
koude kraakt in het niets
leven houdt op met bestaan
geniet van deze gewoonte
mens, verafschuw me niet
het is noch stof, noch as
het is jezelf dat je ziet!…
Wee mijn gebeente
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 633 de kilte van de straat
ijzelt in mijn botten
gaat met steken door mijn lijf
en op mijn brillenglazen
beslaat het warme vocht
waarin ontsteltenis een uitweg zocht
de kou in een bekende stem
ontneemt mij de balans
en ik verschans mij ijlings in het thuis
van een weldadige herinnering
aan warme woorden van begrip die mij
tot in de tenen…
Wee hun gebeente
snelsonnet
3.0 met 11 stemmen 736 Soldaten die een arm of been verloren
Zijn uitgenodigd voor een real life-soap
"Misplaatst, sensatielustig en goedkoop"
Zo lieten vele veteranen horen
Toch zullen wij straks deelnemers bijeen zien
Die in zoiets armoedigs juist geen been zien…
GEEST EN GEBEENTE
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 112 Het boek Openbaring
toont een gitzwarte zon
een bloedrode maan
waarbij sterren
van de hemel vallen
angstwekkend kondigt zich
de dag des oordeels aan
engelen blazen zelfbewust
dienstbaar op bazuinen
de tonen beduiden
dat men bereid moet zijn
op het grote gebeuren
maar niet omhoog kijken
in alle rust het werk
van zaaien planten
arbeiden…
fossiel van een paard
gedicht
3.0 met 45 stemmen 16.943 Zoveel dat aangewakkerd wordt door het
lederen lijk uit het veen, beteugeld,
de niet gesprongen sprong van het fossiele paard,
men ontdekt een slang: loze komma wervels,
het magere gebeente echter, de hoeven
te leeg voor het machtige afzetten in
het niets, het ontbreken van vleugels,
de hoef die het gras niet meer raakt.…
Geloven doe ik niets als slechts in mijns
poëzie
4.0 met 1 stemmen 891 dan wie 't fijnst,
Willen en doen kent, dat daar als een steen leit
Op 's Levens weg, Uw Zelf, tot ge eens gedeinsd
Wel hebben moetend, op een drafje heenrijdt,
Waar ieder eenmaal als een koud gebeent leit.…
Intramuraal
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 139 schaduwminnend gesteente, koud van huid
ontworteld van gebeente, kalm van gebladerte
gebroken door steenbreek en klimop
er keren dwalingen, ingegraven, ontluisterd
mijn flonker is loom van windstilte
ik ontbreek en keer mijn lawaai binnenstebuiten…
bergenman
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 361 hij woont op zijn uitgeteerde berg
een wijsgeer met haar van zilver
de wangen decennialang ongeschoren
en ingevallen ogen gevuld
met het vuur van een ster
zijn band met de wereld
is zijn vlees, zijn gebeente
de gevangenis voor een geest
die transformatie wil
nog tijdens het ademen
zijn laatste woord
eindelijk…
Dolend
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 317 de leegte in haar ogen
kleurt peilloos diep
waarin vissen
welig rondwaren
krijtwit haar gelaat
tenger structuur
zichtbaar gebeente
oogt bitterkoud
ondergrens allang
overschreden zoekt
dolende ziel naarstig
naar houvast…
Neem mij tot je
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 3.005 De binnenkant van je huid
zal ik kussen, je gebeente
verwarmen. Je hart
dat als een getergde vogel
tegen de kooi van je ribben slaat,
zal ik liefkozen zachter dan
het licht de toppen der bomen.
Om alles wat mij
niet langer lief kan zijn.
smeek ik je: lijf mij in.
Buiten jou kan ik niet leven.…
leemte
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 162 als lawaai oplost geeft dat stilte
licht dat wegkwijnt wordt duisternis
warmte die wegebt wordt kilte
en wee je gebeente als jij straks verdwijnt
ontstaat er zooo'n leemte…
Woestenij
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 847 zand woestijn een
bodem van een dode
zee met resten van
wat schelpenzand
het wit gebeente
en duinenlijnen
die verdwijnen
in de spiegeling
van mijn eigen
fata-morgana
trillende luchten
zuchten gelaten
maar mijn blik reikt
alsmaar verder dan
het weerkaatsen van
mijn droge stem
die geen echo
meer vinden kan…
Achter gesloten deuren
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 745 schreiend
naast lijken
en gebeente
leg ik woorden
in de kast
blaas het stof
uit zinnen
van verhalen
en gebeden
de echo raapt
een holle schaduw
in de hoeken
van de kamer
schraapt
verbleekte
maar nog nooit
begraven schedels
vingers verstijven
gegil verstomt
geschreven is
de onvoltooide
grafrede…
Legende
gedicht
3.0 met 5 stemmen 2.685 En op haar tillende handen
trillen de edelgesteenten,
van het verbleekte gebeente
der godin afgeroofd.…
Mijn afscheid
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 2.229 Mijn gebeente vertelt de vertaling
Van leven en dood.
Daarmee ben ik niet verdwenen
tussen de levende planten
En het gebit van de steen
Verander ik langzaam in aarde,
Pas daarna heet ik niets meer.
Lees me dus nog één keer
In de vertragende paring.…
de kleur waarmee je tekende was rood
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 364 ik streelde bergwanden
en mijn handen voelden
weer jouw ziel
je gebeente was
versteend, alleen de graven
kenden nog je tekening
het was de rekening
die je ons schreef toen jij
hier in de rots verbleef
ze hadden alles uitgemoord
je dagelijkse bede voor bestaan
werd door de goden niet verhoord
de muren bloeden
door de beelden van…
Janken bij volle maan
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 309 in het ervaren van werkelijkheid
worden dromen tot illusies
gestrekt
die de dronkenman verheffen
tot meester van ontworstelend
gebeente
hij zwart het vlees van leegte
voorbij de spelregels van
zelfbedrog
brandt de weerzin onder zijn tong
als machteloze vuisten op
de nacht
zijn geween breekt
volle manen
tikt de tijd terug…
Dovemansoren
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 91 Een hart, verlaten tot op het gebeente,
ledig door bezworen lot,
verzwaard door bevroren hoop.
Een stem, ondoordringbaar als gesteente,
fluisterend in onhoorbare woorden.
Gesloten gezicht, tot schim geworden,
in volle maan geweken
naar de hemel van een zonloos noorden.…
een leven verder
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 440 ringloze vingers krabben
de weggedroomde uren
van mijn mager gebeente
wanneer ik mezelf zie
langs dode bomen en
het vergezicht nog verder
dan het veld
dat doodstil ademhaalt
of later, de regen
hol door het lachen
van gebroken tijd
tot de avond komt
en zijn tocht voltooien moet
op mijn kromgebogen rug
voor een nacht vol stormen…
Huizen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 93 Hier
huizen de goden
in loden luchten
Hier
hullen de halfgoden
zich in wolken van sinister zwijgen
Hier hebben we
heel wat te duchten:
onheil en 'wee-je-gebeente'
Het is hier
dat de wraakgodinnen
op zoete wraak zinnen
Hier kun je
of slaag
of 'n pak rammel krijgen
Het is hier
dat 'een goed beginnen'
uit den boze is…
vervaagt de middag in siësta
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 557 de zon verdampt
de mensen op het plein
en blakert het gesteente
ze rusten peinzend
aan de schaduwkant
gelooid op het gebeente
de huizen hoog
de straten donker smal
warmte ademt traag verval
de luiken zijn gesloten
binnenplaats met groene rust
koelte die de warmte kust
stilte spreidt de zomer uit
vervaagt de middag in siësta
de…
Erfenis
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 728 Al vele kasten opgeschoond
en weldra zal nu blijken
of al het kuisen wordt beloond
met opgespoorde lijken
Ze vallen krakend uit het hout
en tuimelen op de planken
al is ‘t gebeente eeuwenoud
ze staan op om te bedanken
Want ook een lijkje in een kast
- ‘t is nauwelijks te verstaan –
wil eindelijk weer herleven
heeft genoeg van de verleden…
HELP MAMA TOCH
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 863 blaas leven in haar gebeente,
want zij mag nog niet dood...
Zij wil zo graag nog leven,
maar, oh, wat is ze zwak...
de wachttijd duurt zo erg lang
laat haar niet worden een groter wrak
De operatie staat gepland
de wachttijden zo lang
Oh lieve God, help mama toch,
we worden nu zo bang...…
Marmer
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 771 Ik verga in tranen
opgezweept door
een schor verleden
Onder grafzerken
rukt mijn hand aan
vertroebelde geesten
Door onbegraven gehuil
splijt de hemel zich
in de donkere lucht
Geketend aan het marmer
sterf ik onbeweend
in een tergende vlucht
Te diep geworteld
draag ik mijn gebeente
onder de holle treden
Verduisterd zal
mijn…
Opslag
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 5.087 Klemtoonwaardig struikel ik
tussen neus en lippen door
en spuit mijn binnenste
uit tomeloze onvrede
zijn gezichtveld in:
gij weledele miezerige wurm
- nu geplet tussen reuzentanden -
geen uitstel meer
beveelt door tong en riem
uw gebeente wees gewaarschuwd
ik spreeksel ijzeren woorden
en mijn beurt is hier
op staande voet gekomen
wachtend…
In de schaduw van de maan
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 730 Knipperend met mijn ogen
zie ik sterren vallen
en onder aan die boog van licht
doet een wens zijn gevolg
Telkens weer, zie je even niets
in het geweten van de duivel
in het donker van de hemel
achter de handen voor je ogen
Pijnlijk, elk geluid is onbekend
geen voorstelling te maken
en toch, je bent nieuwsgierig
wee en gebeente, de droom…