2153 resultaten.
gewogen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 585 de god van de dood
legt de luchthartige
veer op de weegschaal
neemt behoedzaam het hart
plaatst het naast de veer
het hart houdt zich vast
Anubis schudt mismoedig
het hoofd:
hart je hebt zwaar
getild aan je bestaan
je legt teveel gewicht
in de schaal
enkel het hart, het vederlichte
viert de lichtheid
van de dood…
Solanum
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 76 Met gerucht dat mij wil straffen
zodat geluid van kleur verschiet, ook al weet ik beter
in het water van rimpelloze nachten groeien wortels
die tot mijn lippen reiken
geruisloos in plooien van kerende gedachten
die onder gewicht van duister bezwijken
Ook al weet ik beter…
vriendin
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 181 haar hand op mij
mijn hand op haar,
de ander houdt een kaars
de hemelbaar van duizenden gelovigen
in één - en wij samen -
onze tranen wassen stap voor stap
tot het gewicht van een ster
de aarde raakt
en zacht als in mijn eerstgeboren uur
geef ik me bloot
daar, op de grond van oude tijden
ligt geen grens meer, tussen
leven en
mijn…
Naamgeefprobleem
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 105 Die de dochter
Gebaard had
Zo lang geleden
Al - kind
Dat al volwassen
Geworden was toen
Ze door een
Anonieme bus tegen
Het kille asfalt
Was gemaaid, en
Levenloos liggen
Bleef tegen het
Ongevoelige basalt
Van de stoep ter
Hoogte van het
Zoveelste zinloze
Stoplicht dat
Een poging deed
Het verkeer in
De hoofdstad…
Witte rozen
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 729 Verrezen wordt mijn hart
in de geboorte van
de zacht waaiende zon.
Verdriet verbleekt
door de kleur van een roos,
witgeschilderd door de horizon.…
Kruising van krachten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 106 ik hoorde
de woorden
opgeslagen in steen
zag gekleurde
kleding op hun
weg overal heen
hier op de
kruising van krachten
barst energie
ongekende lijnen
verschijnen als
nieuw spanningsgenie
andere laden hun
periode gebonden genade
wachten op openbaren
want daar bij
de monolieten hoort
geboorte zijn schreeuw
zo is het altijd…
Nomen est omen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 342 niet de plicht ontwricht mijn denken
het zijn de barsten in het beeld
de afgebladderde verf van zijn gezicht
ik schuif het loden gordijn opzij
vervloek mijn duivels werk
marmer, zwart en wit geaderd
zerk, na zerk, na zerk
mijn handen glijden langs de groeven
van geboorte en sterven
terwijl mijn hoofd door doden bladert
kerf ik in de diepste…
EEN BOOM GEVELD
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 419 Een boom geveld
gedachteloos
de takken zijn geknakt
liggend, langer dan rechtop
terneergeslagen
in dat besef
gebroken
bukkend, tel ik
ring na ring
jaar na jaar
staren mij nu aan
geboorte, oorlog, dood
te lezen in zijn ziel
gegrift zijn
lief en leed
gekerfd,
een hart, een pijl
een schok gaat door mij heen
daar staat mijn wieg…
In het laatste licht
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 166 het feest van geboorte
vergeet de ongeziene schaduw
van het tijdelijk zijn
jeugd verkent zijn grenzen
voelt de pijn van het bestaan
zonder ooit besef te kunnen gaan
pas als licht en donker
keuzes gaan bepalen
komt de finale aan de horizon
ik heb de schaduw
in mijn handen
vol beschenen door de zon
nog breek ik er stukjes af
maar…
Voor mijn dronken vader
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 122 de vertraagde voetstap op de trap
het gierende geluid van de huissleutel
die onophoudelijk het slot mist
- het zijn de kogels door mijn hoofd
ik geloof dat ik krankzinnig word
nu ik mijn geboorte wens te wissen
en mij vastklamp aan mijn kussen
om de ruïnes niet te hoeven zien
later zal ik neerschrijven
hoe je strompelend mijn kamer betrad…
De kerstboom van jaar nul
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.284 wij hebben
hem gevonden
de kerstboom
van jaar nul
naar hedendaagse
maatstaven met
slingers en wat ballen
een onverkoopbaar prul
een kant door
de stal gekaald
de koude winter had
pril groen vervaald
hij heeft de ezel
en de os zien staan
de kribbe en het wonder
van geboorte langs zien gaan
is uitgegroeid tot
het symbool van kerst…
In kribbig stro
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.392 de ezel boog
boog dieper door
krabde met de
hoeven aan de rots
zette zijn vier
poten trots in rust
zij stalden daar hun
kind in kribbig stro
dieren ademden hun
warme wind een ster
verschoot in lucht
die naar geboorte rook
het winterde in
warme schapenvachten
herders zongen komst
in lang verwachten
Hij is gekomen als verlosser…
vrij me met liefde
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 541 een spoor naar de zon
waar de horizon krult
en de lucht zich vult
met het grijs van de zee
neem me mee
zonder weten laat me
de richting vergeten en
verdwalen naar morgen
handenvol groen in
het licht dat gaat leven
geboorte en dood zijn
een cyclus voor even
kom lente vrij me
met liefde troost me vandaag
in het blauw van de…
De nul
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 mijn leven bij de geboorte?
of al in de winter
wanneer
moederbuik en knoppen
zich verdikken? in de zomer
bij de allereerste molecuul?…
Uit het niets
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 61 woorden beelden
associërend
neemt de drang
der daad
de draad op
in polychroom
getouw van
hersenweefsel
Doemt plotseling
iets op, passief
en ongebruikt
quasi nutteloos
long time no see
geen mestvaaltvod
De zolder van
het tijdeloos geheugen
zo ex nihilo
Latent en wachtend
in de schoot
der tijd
zijn geboorte…
geef me het voorjaar als vrucht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 750 een spoor naar de zon
waar de horizon krult
en de lucht zich vult
met het grijs van de zee
neem me mee
zonder weten, laat me
de richting vergeten en
verdwalen naar morgen
handenvol groen in
het licht dat gaat leven
geboorte en dood zijn
een cyclus voor even
kom lente vrij me
je liefde, troost me vandaag
in het blauw van de lucht…
stapel koppen voor de weg omhoog
netgedicht
2.0 met 28 stemmen 2.534 stapel koppen
voor de weg omhoog
zet voeten in
oogkassen zonder zicht
kaken grijnzen
onder het gewicht
schreeuw en vloek
hoek genadeloos
graai botten bij elkaar
beklim het paradijs
versterf de dood
met oud en grijs
schop en trap
om uit de rotzooi in
de hemel aan te komen
dromend daar alleen
te zijn, de beste op het
hoogste stapeltje…
verraad
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 2.002 Lang niet gedicht
Te veel gewicht
Op mijn ziel
En toen, toen ik viel
Was het voorbij de illusie
Een goed leven te leiden
Niet te vermijden
De waarheid
Als een trouwe vriend
Ik heb het verdiend
Ik word veracht
Ik verwacht
Dat het ooit weer anders zal zijn
Pijn
Mijn
Ziel
Verneukt
Door de zaligheid der jaren
Ik kan nu niks verklaren…
Bergwandeling in Kirgizië
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.020 Van beneden uit de vallei
nemen we mee uit een beek
drie witte steentjes
voor op de top van de berg
een oeroud ritueel
dat zo persoonlijk wordt
wij hechten ons aan
spreken toe het vertrouwd
warm wordend gewicht
dat we achterlaten op de top
met veel wijze woorden
en spijt in het hart
We dalen lichter bezwaard af
er wordt op ons gewacht…
Augustus
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 890 Wervelende dagen
strekken zich als
een kleurige bongerd
voor ons uit,
bomen buigen
hun kruinen
onder het gewicht
van gouden vruchtenkronen
en tijd
slingert vrolijk
aan de vluchtige wijzers
van een zonneklok.…
Lieve Heer
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 599 Onder het gewicht van Abrahams zonen
bezwijkt de karavaan onder zijn lot.
Elkeen vraagt zijn herder hem te belonen
en schiet de anderen daarvoor kapot.
Waarom proberen we het deze keer
niet eens te stellen zonder Lieve Heer.…
Kwetsbaar
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 169 Een gloren, waarin het
eerste licht als traan
geboren wordt, handen
verleggen de zon over
mijn oud gezicht, gesteven
gordijnen verhangen zich
aan ringen,gewogen,
maar zonder gewicht,de
maat van kwetsbare dingen.…
De kleine waarheid
netgedicht
4.0 met 37 stemmen 1.423 De onbezorgde lach van weinig rimpels
verdwenen door het gewicht van niets meer
dat zoveel zwaarder weegt.
De mystiek van het roerige water
met schoonheid beklonken
een laatste keer..
zij weten het.. de ongelukkige zal 'besmet' zijn
waar het onvermogen achter bleef
om de wonden te likken.…
De winkel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 275 Stil zit ik hier te wachten
verkoop relikwieen onder een stolp
een splinter van het kruis van Christus
zal je leed verzachten
Voetstappen in gips afgegoten
van zijn laatste gang de berg op
herinneren ons aan het gewicht
waarmee hij leefde onverdroten
Laatst zag ik hem nog lopen
hij bekeek de dingen van de andere kant
wenkte mij dat ik…
Dovemansoren
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 91 Zon van koudvuur,
stervend onder eigen gewicht.
Zielloze pijn,
onbestemd van eeuwige duur.
Een hart, verlaten tot op het gebeente,
ledig door bezworen lot,
verzwaard door bevroren hoop.
Een stem, ondoordringbaar als gesteente,
fluisterend in onhoorbare woorden.…
Overspoeld
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 372 Al lijkt het brein soms overspoeld
in zijn nog jonge leven
Al wordt de geest dan omgewoeld
in eenzaamheid gedreven
Al wordt hoop op de proef gesteld
en valt een sluier over licht
Al is het een leugen die zich meldt
gesproken woord dat houdt gewicht
Al blijft gevoel van gerechtigheid
in strijd met wankel evenwicht
Door zijn eigen kracht…
Dat geluk heet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.395 Is het de postzegel
Op jouw brief
Waarin jij me ons
Wederzijds geluk
Bevestigt, is het
De rimpeling in je
Gezicht die niemand,
Behalve ik, begrijpt
Is het die te zacht
Opgepompte achterband
Waardoor jij heerlijk zacht
Wiegend achterop het gewicht van
Onze liefde vermeerdert,
Is het je spoor in de
Verse sneeuw die mij bij…
Hordelopen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 296 Het volle gewicht
dat met een daverende klap
op haar bureau valt,
ontlast mij van bezwaren.…
Licht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 84 van niets
moet het zicht zijn geboren
zonder daglicht immers
loopt men alleszins verloren
naarstig, tot matig talmen
uit nood, wederkerig wellicht
of verblind door vurig aanschijn
zo intens dat letters nagloeien
de zee het duister oplicht
eeuwig zou anders tijdloos zijn
daarom vat ik niets te licht op
Wie kan zich vertillen aan gewicht…
Op de rand van het zwijgen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Woorden die soms alleen
In eiwitkabels aanwezig zijn,
Anderhalf kilo doorsnee gewicht,
Druk met elkaar converserend
Zodat er wel veel naar voren,
Maar nog niet zo zeer
Naar buiten komt -
Gedachtenkronkels komen
Talloos voorbij, probeer ze
Een stem te geven, laat ze
Voorzichtig naar buiten neigen,
Maar in mijn verzen valt op…