Alle inzendingen over gebreide broek

Eind januari zit ik weer te tellen: Er is nog maar een maand of twee te gaan, dan hoef ik geen gebreide broek meer aan, en wintertenen zullen niet meer kwellen. Eind februari ben ik nog aan ‘t tellen: Eén maand nog en dan is het leed geleden, dan kan ik me weer op mijn voorjaars kleden en zullen mij de laarzen niet meer knellen.…

in mijn gebreide broek was ik er de ster voor het familie- archief, bracht het niet verder dan wat happende bewegingen in de lens, een rollen van een laag gemakkelijk duin en voelde me ik weet niet -…

op een zeer koude wintermorgen een kletsnatte gebreide onderbroek aan moeten trekken…

Als het straks kouder word dan zet ik de muts op van mijn zoon Die achter bleef toen hij het huis verliet warme jogging broeken van mijn dochter niet van armoede maar van warmte Omdat zij ze droeg trimschoenen van mijn kleinzoon Te klein gekocht maar omdat hij erop gelopen heeft een warme das gebreid door een vriendin Die ze speciaal voor…

Vind jij sokken of een boek zeep een geurtje doos sigaren misschien een liter jonge klare of T-shirt met een korte broek een dik gebreide das of sokken CD van Bløf een onderbroek zijden strop schildersdoek een Staatslot om te gokken wordt het een dagkaart voor de trein optische muis bij de computer wordt je leventje nog zoeter door een…

wurgend de boom heeft zich omhoog gebreid boerka van klimop…

wurgend de boom heeft zich omhoog gebreid een boerka van klimop…

Verwacht geen mierzoet gefemel over de nazomer Geen etherisch gewauwel van een dagdromer Over herfstkleuren, ochtendmist en vallend blad Die nazomer en nog lang daarna wil ik overslaan Laat de voorzomer maar weer beginnen Dan pas kan de korte broek weer aan…

Vroeg in het jaar, al vriest het dat ‘t kraakt, Is er een groep die louter om te keten, - Omdat ze zogenaamd ‘iets zijn vergeten’ - Een broekloos reisje met de metro maakt. Elk jaar staat steevast van ellende bol, Maar het begint met onderbroekenlol.…

Een ijsmeester uit Alicante Kreeg handschoenen mee van zijn tante Ze had z'als altijd Persoonlijk gebreid Want deze mevrouw wist van wanten…

de glazige groene snottebel de glibberige weg van bovenlip naar mond de scheuren in de broek de vlek op de veelgedragen jas de gebreide kabels op de vaak gewassen trui de ruwe handen schrale rode wangen van de vrouw die altijd zingt terwijl ze de ramen lapt grote witte wapperende onderbroeken en blauwe overalls aan…

weer gaan de mussen dood sterft landschappelijk schoon in de klauwen van de stad beschermd natuurgezicht werpt nog een laatste blik voordat de ogen worden uitgestoken eeuwenoude kavels zijn door bulldozers ontrafeld opnieuw gebreid tot vinexwijk van wol en losse draadjes maar geen gaatjes voor een nest weer zijn de mussen weggepest…

met vaders pet en de door zijn moeder gebreide zwembroek hield onze held destijds in heel hete zomers een oogje in het zeil schaamte was hem vreemd dat werd pas jaren later uitgevonden…

Wie deelt er dan de lakens uit en wat moet er met de broek gebeuren? Wel, dan draagt moeder de broek, moeder de vrouw met de broek. 't Is geen zicht zou je denken, welja, dat hangt ervan af welke kleur de broek heeft.…

Wij geven ze vandaag een ereplaatsje, Al die cadeautjes voor de kleine meid: Die leuke sokjes die u hebt gebreid, Die knuffels, dat bestek, dat kinderschaatsje Maar morgen zetten wij de hele troep In grote vuilniszakken op de stoep.…

ik knip de pijpen van mijn broek dát scheelt! zo kan de kou er nóg beter bij…

’t Is ook ronduit contraproductief, zo’n korte broekdrager op kantoor. Die mag dan wel vleselijk op het werk zijn, in zijn gedachten is hij elders. In zijn tuin, op een terrasje, aan zee, op Kreta, in Acapulco, eender waar, maar niet op het werk. Hij is, zoals hij daar onderuitgezakt In zijn stoel de blote benen uitgestrekt op een laag kantoormeubeltje…

honderd kilometer om iets uit te leggen zoveel zinnen, en niet eens zo slecht mijn lief, zij kan hetzelfde zeggen in één simpele centimeter, als zij het zegt mijn waterval van gebreide zinnen o, ik kan het uren achtereen maar haar twee minuten winnen het van mij, zij is en blijft een fenomeen…

dit beeld laat mij niet los nu met een dichtgeknepen keel mijn dochtertje van 11 met staarten en een mini-rok waaronder zeker weten de zelf gebreide warmers voor het been die levensvreugd opnieuw beleefd van meiden op toneel zó tastbaar en aanstekelijk…

"Broek op, Langedijk", zei de agent tegen de halfnaakte vent en sindsdien kent van Den helder tot Gent goed ingeprent eenieder in ons rijk Broek op Langedijk…

Ik heb niet eens een winterjas, of zo'n veel te grote fleecetrui Ook geen geitenwollensokken, die mijn oma heeft gebreid Mijn maillot past niet meer en mijn wanten zijn te klein En die muts met die flappen aan de zijkant, ben ik kwijt Zeg nou eerlijk, ik ben toch kansloos Niet bestand tegen de kou In m’n koude kleren zit ik hier Het biedt…

Men schertst, vrouw Men schertst om de modder Met schertst met mij om de modder en de broek Men schertst dat ik zelf mijn broek met modder heb bevuild Geloof jij dat, vrouw? Geloof jij hen? Hoe denk jij hierover? Wat is jouw mening? Geef eens je mening over de modder aan de pijpen van mijn broek Geloof je mij of zij? Wie geloof je?…

twee vliegen paren op de oude broek van een jonge immigrant een geïntegreerde sikh komt en reikt de jonge immigrant de hand de vliegen paren verder op de oude broek van de jonge immigrant…

Vier dunne pootjes bleke huid een schaap de sneeuw ontsnapt maar niet de rappe handen blaat het het is lente weg dat kleed die hete jas wil als de zomer was mijn jas vermaakt wil straks een trui wil er graag een die pas net als mijn afpakte jas graag los gebreid dus als het kan een beetje wollig…

Al voor de eerste sneeuwvlok is gevallen Loopt het ze bij NS dun door de broek. We weten nu precies hoe het daar zit, Ze schijten in de broek bij code ‘wit’.…

Ik merk het Het blijkt me blijkt me nu al te zijn ontglipt alle werkelijkheid, wezenlijkheid Mijn geest die vreest verschrikt dat ik de wereld straks nog nipt kan onderscheiden van de aan elkaar gebreide beelden daar beneden ben boven de realiteit aan het zweven zelfs boven mijn lichaam, er verwijderd van en tevergeefs trachtend meer vast…

In mijn zondagse broek zit nog steeds die knik van het vele knielen op mijn plek in de kerk vooraan in de hoek Als ik vraag aan de pastor wilt u 'm voor mij strijken weet hij van geen wijken en zegt: 'dat is niet Gods werk gaat u maar een nieuwe kopen naar de winkel is het maar vijf minuten lopen'…

zij loopt in een nieuwe broek vol gaten terwijl hij op gepaste afstand passeert op sloffen die scheef neerkomen bij iedere stap zijn jas is smerig en zijn broek houdt hij met één hand vast omdat ’ie anders afzakt…

Napoleon hier zeer parmant Het theehuis binnen aan het Havenrak Alwaar het hem aan waarlijk niets ontbrak In ’t schippersdorpje Broek in Waterland Verlaat wel altijd achterom een pand De oude spreuk indachtig die verluidt: Alleen de dood gaat hier de voordeur uit In ’t schippersdorpje Broek in Waterland…

Even uit de broek... Omstanders zien mij zitten: niets dan aalscholvers!…