Alle inzendingen over gedenken 102.000 namen

Nog altijd trilt de stem bij 't lezen van de namen met daarna de leeftijden van de mensen waarvan de jaarringen nooit meer aangevuld zouden worden, zoals bij bomen in de natuur hij die zelf dit kamp heeft overleefd leest bewogen alle namen wetend dat hij geluk had deze hel te hebben overleefd…

een brok in de keel bij het voorlezen van de families die nooit weerom keerden immens grote families met allemaal dezelfde achternaam grootouders, ouders oom, tantes, zusters schoonbroers, schoonzusters, broers, neven, nichten pasgeborenen het benoemen van de leeftijden hekelt de pijn nog dieper de wereld was gek geworden…

laten wij ze voor altijd blijven noemen de namen van hen wiens levens abrupt, werden afgekapt het lezen van gaat met horten en stoten men schiet vol, even maar soms voegt iemand iets toe: ‘mijn moeder’ of ‘broer’ zij dragen nog altijd de littekens van deze geschiedenis mee in hun hart…

zes dagen en vijf nachten lezen wij de namen van hen die uitgeleverd waren aan de vijand gisteren kwamen er excuses excuses van de Nederlandse regering dat zij zich als makke schapen hebben laten imponeren dat zij met de vijand hebben meegewerkt waardoor het kon, dat 102.000 mensen de dood vonden niet alleen zijn Auschwitz Birkenau…

Nu is de meesterknecht van dood de weg van alle vlees gegaan, gedenk zijn naam veelvuldig De hogepriester van de slacht, in zijn tempel heersten winter en de wetten van het mes De schepper van de blinde vink, de hoeder van de varkenshaas; grootmoedig in zijn offergaven Gedenken wij de slager dus maar bovenal zijn oude ziel die los…

Gedenk mij wanneer ik voorgoed zal zijn weggegaan; gedenk mij. Wanneer de woorden door mij gesproken aan jouw schoonheid ooit ontloken; dan gedenk mij. wanneer beelden tot schimmen de gedachten aan mij niet dimmen; dan gedenk mij. Wanneer vreemde ogen jou reeds vele malen bedrogen; dan gedenk mij.…

Gedenkend hen die gingen, die ooit een naam ontvingen en nu in ’t Licht bestaan, zijn wij nog hier gebleven, betreurend dat hun leven met ons nu is gedaan. We weten hen geborgen; zoals een nieuwe morgen weer vreugde brengt in huis, zo schrijft God alle namen in liefde weer tezamen en is voorgoed hun thuis.…

Gedenkend hen die gingen, die ooit een naam ontvingen en nu in ‘t Licht bestaan, zijn wij nog hier gebleven, betreurend dat hun leven met ons nu is gedaan. We weten hen geborgen; zoals een nieuwe morgen weer vreugde brengt in huis, zo schrijft God alle namen in liefde weer tezamen en is voorgoed hun thuis.…

de bladen van de zonnebloem zijn in steen vereeuwigd zij stierf, slechts achttien jaar dochter van ouders zus van twee broers haar nam was Floor zij bloeide in schoonheid elk blad van haar bloem was mooi passanten gedenken een moment haar kortstondige leven…

"Denk" gedenk: wij hebben een Koning en geen President in onze waarachtige democratie waar voor u ook plaats is maar gedenk "Denk": "Wij hebben een Koning en geen President!…

Er valt veel te zien in de Jordaan Maar ook veel te bezien En te herdenken, gedenken De roods van menige Bekende Nederlander Ligt in onze Amsterdamse Jordaan Waar menig BN-wiegje heeft gestaan In de maand oktober 2021: Johnny Meijer, Zwarte Riek en Willy Alberti Klinkende namen, krachtige personen En je bent pas echt dood Als ze niet…

lieve politiehondenheld dit eervol vermeld beschermd heb jij jouw begeleider abrupt doodgeslagen verscheurd verdriet helaas jouw naam vermelden kan ik niet wij gedenken jou de agenten staan met gebogen hoofd de pet in hun trillende hand ga edeldier naar het schitterende dierenland…

een tijd waar dagen stilte dragen op een serene rustplaats waar familiebanden liggen verwantschap die immer bindt witte bloemen tooien graven lampjes branden, kaarsjes flakkeren in de wind gefluisterd worden in steen gegrifte namen van geliefden die in gedachten vaak voorbij kwamen gedenken wij hen heden met Allerzielen in Requiem…

twee jaar, vierentwintig maanden, zevenhonderddertig dagen rooit ze het nu zonder jou ofschoon stilte kouder is, leegte dieper lijkt geworden voelt de zee aan tranen onophoudelijk zout intense ontplooiing op velerlei vlak maakt alledag dragelijker, dan toen toen ze los moest laten, met volle tegenzin op de rand van de einder rooit…

ze kijken mij aan verdronken mensen in New York, kapot geschoten kinderen in steden van Syrië, doodgevroren zwervers in portieken, wanhopigen, die zelfmoord plegen in mijn ontoereikendheid wil ik hen gedenken immers de sluier tussen dood en leven is nu dun bij een boeket witte lelies brand ik een kaars voor zielenrust…

Gedenken, herinneren hoe het was met jou. Lopend langs het stille zonovergoten strand, mijmerend langs de vloedlijn van ons leven. Ik kom tot besef dat niets zonder reden is gebeurd. Jij bent niet dood maar leeft en ik gedenk je bevrijding.…

Het is of we het ruiken de stilte van de dood twee minuten zwijgen we terwijl harten schreeuwen Zelfs de bomen buigen het hoofd en vogels zingen niet het water is zonder golven ook wolken hangen stil En met gebogen hoofden gedenken we de doden horen het beieren van de klokken slechts twee minuten zwijgen we.…

Gedenk mij in uw gebeden! Gebeden hebben kracht: Zij komen als stralen gegleden door onze nacht. Gebeden zijn gedachten Gedrenkt met innigheid Gevormd in zuivere zachte Ootmoedigheid. Hun mild-bewogen vrede Geneest de eenzame pijn,- Gedenk mij in uw gebeden, opdat ik geheeld moge zijn.…

Jouw rok zie ik nog waaien in de bonte avonturenwind waar zomer en de herfst elkander raakten tegen de winter keerden je ogen zich tegen het felle leven het geven ging wel, maar het nemen was als aderlaten in een lichaam zonder bloed nog steeds jaag ik in de sneeuw jouw stappen na, dezelfde sneeuw die jou in de dood begroef, soms overstijg…

trillen van emotie peilen de diepte van het verdriet zo wreed geen mens kan bevroeden hoe de pijn snerpt de onverdraagzame woede, het eenzame gevoel van onmacht een donkere spelonk waar het gif van de dood het leven wil breken o, worden mijn zuchten opgevangen in een stevige omhelzing door datgene wat was, en voort leeft om te gedenken…

Ik strijk kaarsen aan voor hen die niet meer onder ons zijn in gedachten spreek ik hun namen nog een keer uit ik herdenk ze totdat de beelden langzaam vervagen en stap de dag in…

Wil ik gedenken, vergeten, vergeven, of -- vergeven worden?…

buurland graag een andere naam bedenken…

staan voor de slachtoffers die zijn weggevoerd vanuit het doorvoerkamp Westerbork vandaag ligt het verscholen onder 'n dik pak sneeuw toch torenen de stenen met daarop een Jodenster er boven uit opdat we nooit en dan ook nooit zullen vergeten…

gedenk de liefde in de dood, gedenk de waanzin in de drank, gedenk de dood die Limerick uw vrienden bood, gedenk de vreugde die de dood ons biedt, gedenk de allerlaatste blik die u niet ziet. Gedenk het niets en leef boosaardig, het is u waardig.…

Aan den lijve te voelen, te ervaren dat gedenken van de doden als een geschenk voelt voor mij als levende een leven in volle vrijheid! Daarom gedenk ik, dank ik ben ik even dankbaar stil ben ik graag 2 minuten doodstil!…

gedenk miller en de zijnen deze canadese dode vrienden gedoofd in de bittere nacht begraven in veluwse grond in de kerstmaand van 1942 gedenk hen twee minuten en luister naar de vogels tijdens de stilte op 4 mei ze zingen de hoop op vrede hoog in het prille groen…

Gedenk het opstaan na het vallen Het zweet van falen en de traan Vergeet ook niet al die gevallen Waarbij het niet zo goed zal gaan Gedenk de dagen en de nachten Die met haat-liefde zijn gevuld Omdat de kiem van de gedachten Slechts kan gedijen met geduld Het zijn de data en de modellen Waarmee het wordt aangetoond Om het oordeel daarna…

bij hem draait het om innig alleen willen gedenken…

Gedenk te leven dat met grote mate maar denk ook na met mindere mate maar wel af en toe over je dood na je sterven na je heengaan En dan met name aan je nabestaanden aan de achterblijvers voor wie 'het dag' blijft "Zij zetten je niet bij het grof vuil" Geef hen handvatten regel dus de uitvoering, vervoering van je uitvaart…