Alle inzendingen over gedicht over Tersche

Een meisje staart over het water Lijkt gelukkig Van binnen alleen Niemand die het ziet Een harde wind Vertekend gezicht Golven van verdriet…

De avond wankelde om mij heen ik praatte en liep uiteen viel om mijn eigen as en wist hoe ver het was Blauw en groen waren de kleuren ik ging door kamers en deuren plots zag ik mij voor een spiegel staan rechtlopend ben ik weggegaan Zo kwam ik tot bedaren er was een trap zelfs de laatste stap Lukte en ik ging voorbij pilaren die nuchter…

Zolang er ruimte is en stilte om te schrijven Zolang ik mijzelf kan denken in de blauwe lucht gaan liggen ‘t licht kan eten en ‘t donker vasthouden Zolang witte kou in mijn kamer staat en ik met volle ogen ‘t ochtendlicht voel steken Zolang durf ik elke dag mijn huis uit te gaan mensen te groeten en verder te lopen met mijn lach…

Grachten, gondels paleizen aan ‘t water een zinkende stad fonteinengeklater Een paar uren van die eeuwigheid blijven mij bij raak ik niet meer kwijt Het is nu verleden te mooi om te wonen het blijft een droom te weinig het gewone De stad kluistert mijn ogen als ik er weg uit vaar wederom als ik later nuchter het Hollandse raam…

“Mijn vader is de sterkste man Die alles beter weet en kan Ik mag graag met hem voetbalspelen Bij hem hoef ik me nooit te vervelen”. “Bij een spelletje mag ik beginnen Vader laat mij soms wel eens winnen En dat vind ik niet altijd even fijn Want verliezen doet toch geen pijn?” Vandaag is het weer vaderdag Vader een beetje verwennen mag…

Geen seintje of een teken Je was zomaar in eens weg Maar jij voelt nog als een warme deken Als ik mijn hand op de jouwe leg Je geheugen laat je in de steek woorden zijn onvindbaar geen notie van de dag of week zó blij met elk klein gebaar Je hoeft niks te zeggen Ik voel écht wat jij voelt Jij hoeft niks uit te leggen Die lach is vast…

Zoals de zon tussen vele woorden opgaat Kan ik nog dromen van je handen en je ogen elke buiging in je gestalte Zoals wij samen voorbij de wereld gingen zwervend langs water reddeloos verloren liepen In de grote zee dreven we en mijn hart bloedde open zie ook: www.josevanrosmalen.nl…

De wereld is van kunst hier zelfs de bomen zijn bedrog verveelde vrouwen trekken er aan de eenarmige bandieten kauwgum etend, rokend, oversized Geen wonder dat de mannen vooral denken aan de ‘hotgirls’ die je tegemoet schreeuwen kijk eens wat een tieten ze zijn er helemaal voor jou Hier mag jij lekker alles Wat thuis verboden is Hier…

De winter glinstert met ijskristallen vastgeklemd aan rietstengels die geheimzinnig ruisend tinkelend in de wind die dwars door alles blaast. De stilte die zeker komt brengt frisse tinteling aan het gezicht van die wandelaars die de eerste stappen zetten in de maagdelijke sneeuw. Het kwinkeleren van een winterkoning en een roodborstje in het…

Ken je het land waar niemand luistert? waar ogen niet zien, het verstand verduistert ken je het land, waar de liefde loos is? waar waan regeert en iedereen boos is Het land Vernederland is vaak dichtbij soms woont het in jou, soms ook in mij mensen vol angst voor hun veiligheid bang voor elkaar, met de schijn van heiligheid Dat land kan…

Laat de wereld die ene wereld van ons van ons allen zijn Laat het leven dat ene leven voor iedereen voor iedereen waardig zijn Laat elk mens ieder uniek mens zichzelf kunnen zichzelf kunnen zijn Laat er liefde aandacht en liefde tussen ons tussen ons allen zijn…

We mogen samenkomen in Gods huis Iedere zondag zijn we daar welkom Laten we dit ervaren als een rijkdom Als het goed is voelen we ons daar thuis. Het is een voorrecht dit te mogen beleven God in alle vrijheid te kunnen prijzen En om Hem alle eer en lof te bewijzen Dankbaar te zijn dat het ons is gegeven. Dat we mogen zingen tot Zijn eer…

Een zweem van parelmoeren Zweeft in dromen voorbij De hang naar de mooiste contouren Gedachten laten het niet vrij Vleugelvlekken in vloeiende glans De schoonheid in een vlinderdans De glansrijke vleugelslagen Wat laat je mij intens behagen Vlieg in de vrijheid van spelende wind De kracht van de sterkste vlinder Jij die er geen doekjes…

Ik proef de volle zomervruchten zie de blauwe zinderende luchten de zon is op zijn hoogste punt dat ons allen het licht nu gunt van donkerte lijkt nu niets te duchten Het is de keizerlijke maand die voor ons de hemel baant de stralen vallen in de warme aarde die de oude krachten steeds bewaarde zij houden zo ons leven gaand Ik voel de…

Kijk en zie haar staan de lampen zo fel het verlicht en verblind het zicht Aanschouw hoe ze verdwijnt in jouw ogen verschijnt niets te aanschouwen behalve het licht Kijk Lach…

We zijn in een warm veld, ik staar haar aan. Diep in haar ogen, onwetend waar ze naartoe zullen gaan. Ze zijn zo blauw als het gras, en zo groen als de lucht. Er is een stilte, er klinkt een zucht. Ik verlang een kus, en leun naar haar toe. Maar ze geeft me een lik, Bella, mijn koe.…

Voor J. Gezegend met water en wind Geraakt door licht en lucht Werden we van man en vrouw Voor heel even weer kind, Bracht de liefde ons Naar onszelf terug…

Eén uur ’s nachts reden de laatste trams als rugzaktoerist vond ik geen onderdak en liet het maar zo. Ik schuilde onder een afdak bij een pleintje met fontein zag een visser op een fiets later een marinier met twee meiden zij hadden het afdak nodig Ik poetste mijn tanden bij het fonteintje zodra de eerste trams reden ging ik op…

Klanken helder als kristal serene rimpelingen in een meer van stilte klanken uit het niets verrezen en éven tot vorm gestold vorm die als een flakkerende vlam plots oplost een tedere wind die manna schenkt die liefde is…

De dames onder hun kappen Zitten er adem te happen Met hun hoofden bedolven Na het wassen en watergolven Nu komen de tongen los Je ziet het aan de rode blos Hier ben je in vergeten tijd Van warmte en intimiteit In het paleis van kort geluk Met de weggevallen druk Zie je warme stranden En koesterende mannenhanden Nog een lotion mevrouw…

Toen daar die dag, dat moment toen daar de bodem viel Toen het zwijgen de adem benam kilte het hart bevroor de ogen zich sloten Toen, ja toen zag ik het pas de spiegel die brak de illusies die vergingen Al mijn tranen al mijn woorden ze werden uitgewist door de laarzen van het gelijk In de tunnel van angst zocht ik het licht…

De zee Water, adem Het zachte strand De kleuren die lachen We vinden de sporen Van die verloren tijd hoepelende meisjes Een zandkasteel van oude lucht Het geluk van limonade slome dagen in Juli we komen er nu langs koppeltje duikend in ons hoofd We zien de zee die altijd blijft altijd blijft zingen…

Zo toevallig werkt het licht Een kado via simpelweg Een gedicht dure woorden komen hierin niet voor Wel staat achterop een naam in rode letters Iemand loopt hier een magische deur door zachtjes, zo geven wij een handdruk veel liefde en geluk zo!…

De kale bomen vegen traag langs de hemel, vastgehecht aan een landweg, met een paar huizen, versterkt door een kerk, waarvan de duldende torenspits prikt naar rafelige wolken, hoog ontvlamt het uurwerk als een gouden krans. Het land in halfslaap onder hoge lucht gedaald, nog niet bewoond, open gelaten tussen boomwallen, in gedachten…

Een schaduw op de muur is een donkere kopie. Het leven van een persoon dat het licht niet ziet. Iedereen weet van het bestaan maar word niet gezien als bijzonder Maar denk dan eens na vindt je het geen wonder Hij is aanwezig onder alle mensen Heeft echter slechts één ding te wensen... Dat het zich kon tonen in het warmste licht Schijnt dat…

Lieve Maan daar hoog in de lucht Jij brengt bij mij soms een zucht Jij brengt mij licht in de duisternis Samen met de sterren in die grote nis Dan denk ik aan al die lieve mensen Die ik moest laten gaan en te wensen Nog een keer naast ze te staan Maar in de stilte van mijn hart hebben zij hun bestaan. In de stilte van de nacht lieve maan…

als hoop zich varen laat spreidt zich de duisternis donderkoppen naderen hij loopt en kijkt bezorgd met de capuchon strak kondigt zich zware regen die hem diep vallen laat in zakkende ondergrond zoekend naar wat houvast zwaaien krampend armen in de ijdele poging falend het evenwicht te houden op de lippen besterft de gil waar de…

Met wankele benen van de dronken boot nog zonder een plek om te verblijven In kou en regen van haven naar stad vluchten naar het museum de warmte van de kunst Zalen met schilderijen van Munch Wij kenden niet eens zijn naam wisten wij veel… van hem, dè Noorse schilder van het licht en het duister van die eeuwige schreeuw…

Kerstfeest, het wonderlijke feit Van de geboorte van Gods zoon Die neerdaalde van de troon Tot heil van heel de mensheid. In Bethlehem werd Hij geboren In een donkere, stille nacht Niemand had Hem verwacht Maar iedereen zou het horen. Een Goddelijk mensenkind Zo wonderlijk verwekt In een kribbe toegedekt Door God de Vader bemint. Een…

Hij was anders dan anderen Op school werd hij vaak gepest Ook al deed hij nog zo z’n best Hij kon zichzelf niet veranderen. Ze vonden hem te stil en te dik Hij had ook weinig te vertellen Had met niemand wat te stellen En had in spelletjes geen schik. Voelde zich eenzaam en verlaten Omdat hij nu eenmaal anders was En niet zoals de jongens…