Alle inzendingen over gedroogde tranen

even raak ik je aan, slechts met mijn ogen jouw hand omsluiten zou immers niet gaan je kan gewoonweg geen liefde gedogen ik hoor je schreeuwen met gedroogde tranen je lijkt als verstijfd wil je de dood manen dat je snel wordt ingelijfd…

Gebroken mens Gedroogde traan Jouw wereld weent Je wens vergaan Getergde hart Verstilde snik Jouw heden huilt Je smart verstikt Dolende geest verloren vond Jouw leven lijdt Het meest gewond…

Een boterkoek, een paardenvijg, een speelgoedtram, een broodtrommel, een hemel vol van mist en niet-gedroogde tranen. Enkele bloemen:chrysanten en anemonen, maar veel liever zonnebloemen en rode rozen... War kom ik je tegen en durf ik vragen wat ik weet en toch niet helder krijg?…

Het huis raakt leeg Kale muren fluisteren zacht Nog over liefde en geheimen Op enkele plaatsen verdriet verborgen onder gedroogde tranen op de vloer Liefde en warmte waaien weg door de ramen Spiegels waarin wij glimlachten krijgen een nieuw gezicht De dozen staan hier zwijgend Materialen van onze levens verpakt De deur mag dicht Ga je mee…

tranen over de aan mij uitgeleende dagen van voor en tegenspoed morgen schijnt ons toe als nieuw maar is nog slechts een ongeboren vrucht uitzien naar het wederom te baren licht is trachten zwanger te blijven tijdens de winterlucht…

Haar gezicht, het lachte opgetogen haar stem kweelde ‘t vrolijkst lied De enkeling tuurde haar in de ogen en ontdekte daar het groot verdriet Haar aanblik, ‘t leek zo onbewogen het zei niets van wat was geschied Van gedroogde tranen in haar ogen nadat hij haar om een ander verliet Haar oor,'t was zolang voorgelogen al wat het vernam, geloofde…

Mijn tranen zijn gedroogd, mijn glimlach is terug. Ik luister weer naar anderen, ben na maanden minder stug. Maar diep van binnen zit nog steeds die pijn. Dat kan ik niet veranderen, ook al wil ik vrolijk zijn!!…

Als de tranen van rouw zijn opgedroogd is er weer plaats voor een lach. Herinneringen opgesloten in het brein vechten zich naar buiten Als de tranen zijn gedroogd hoor je weer vogels fluiten.…

Mijn tranen zijn gedroogd, mijn glimlach is weer terug. Ik luister weer naar anderen. 'K ben na maanden minder stug. Maar diep van binnen zit nog steeds die pijn, die ik niet kan veranderen al wil ik vrolijk zijn.…

Als tranen zijn gedroogd de kaartenstroom stagneert het leven verdergaat alleen zo anders doorleef je al die woorden en door de regels heen lees je de liefde voor haar die je zo dierbaar was ervaar je Vader als dauw over het gras.…

de zilveren stralen van de maan schitterden zachtjes op de tekenen van mijn verdriet in de gouden zonnestralen verschenen de lijnen die jij bij mij achterliet nu zijn de tranen gedroogd de lijnen vervaagd maar de pijn is gebleven, al zie je die niet…

Tranen tussen je wimpers twee kleine zilveren parels die schitteren in het zonlicht voort gekomen uit verdriet. Maar door de zon gedroogd die je weer laat kijken naar het licht van een nieuwe morgen.…

de koorts van het gedroogde gras betekent luid en duidelijk zichtbaar snuitmalaise niesfestijn hoestmelange onkies eerbetoon aan inheems gewas ik heb het nooit bij bloeiend vlas fluitenkruid rode klaver wilgenroos maar nu des te erger bij primula’s lelies en ook dat gedroogde gras mijn neus ziet er niet uit de wanden rood en schilferig…

Tranen trachten, verdriet te bedwelmen. Stromen, stormen, beglijden mijn huid. Verlangens verliezen, innig gevecht. trance in tranenput, de druppel gedroogd. ----------------------------------- Meagen, 12 jaar.…

Mezelf afdrogend met de handdoek die eens de jouwe was droomde ik mezelf weer even terug in jouw warme armen een traan, drupte er over mijn net gedroogde wangen dan een zachte glimlach heel even terug in de tijd van toen jij mijn winter zo verwarmde en ik wist dat liefde ook genieten was…

Toen handen mij sloegen werden mijn wonden verzorgd Toen liefde mij brak werd mij hoop gegeven Toen woorden mij kwetsten werden mijn tranen gedroogd Toen de dood mij riep werd ik gevuld met leven Oneindige kracht Onzichtbare Vriend Al wat U mij bracht Waar heb ik dit aan verdiend?…

Gedroogde bloemen maken me blij Geplukt in een of andere wei Tijdens een mooie wandeling in ons Limburgse land Stonden ze daar ergens langs de kant Gedroogd in een dik boek Vind ik ze plots, zonder dat ik zoek De geur en kleur die blijft Ook al is het bloemetje verstijfd…

Geboren, gereinigt zo ontsmet de plekken gedroogd, als tranen met palmtakken in de hand waar de lammeren ter wereld komen begroet de plaats van de daad, in gereedheid gebracht waar men kritische vragen durfde stellen zo wit steriel gemaakt, geconfronteerd onderdeel daarvan wat zuiver verbleekt moest zijn in eenvoud en schoonheid zichtbaar…

Droog je traan en lach, de wereld Geeft je weer een nieuwe dag Als je tranen dan gedroogd zijn Vul mijn hart dan met jouw lach Droog je traan in een vlucht Alsof je het slagveld betreedt Schreeuw daar dan al je angst weg Net zoals je gister deed Want in het centrum van jouw leven Tot in het hart van mijn bestaan Zal ik altijd alles geven…

gedroogde rozen geborgen in glazen pot een steelse liefde…

Vanuit m'n ooghoek voelde 'k hem gaan traag, en heel langzaam... Richting mijn wang, 'k kon 'm niet stoppen leek slow- motion. Langs m'n neus, richting m'n lip mijn tong likte de zoute druppel echter was 't met die ene nog niet gedaan 'n waterval kwam eraan. Wat begon bij m'n ooghoek stopte niet op tijd voor m'n zakdoek en zo slikte en…

je rozen voorzichtig gedroogd en opzij nu de vaas weer doorzichtig enkel water van mij…

Een lang vervlogen tijd huist in de gedroogde bloemen in je haar.…

Een druppel als een traan die zwaartekracht niet trotseert langzaam glijdt in de kille nacht zich bezeerd aan een strijd uiteindelijk leert verder gaan zichzelf bevrijdt…

De tranen die zich een weg baanden langs m'n kin en verder neer droogden onderweg zodat ik telkens weer dankbaar omhoog keek. Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin 't was de wind, die: de tranen opving.…

Wanneer het huilen minder wordt, de tranen ook zegt ze stomverbaasd, je hebt gelijk de druk verdwijnt, de hoofdpijn ook ik ben nu alleen maar zo vreselijk moe! We helpen haar, brengen haar naar bed vragen of ze wil dat we blijven maar zegt ze, nee dat hoeft niet, want je bent hier toch zo, als ik je bel?…

Alweer een nacht zijn wij samen alleen Mijn hart met rouwrand brandt binnen zijn kader Klopt wel door en soms bloedend vervolgt het mijn weg van soms hopeloos Ons verdriet samen…

Soms, zitten mijn tranen zo hoog, soms hoger dan de regenboog, slik en slik ik weer doe ik telkens weer. Soms zitten mijn tranen zo diep zo diep dat niemand ze ziet dan slik ik, en slik opnieuw vanwege de pijn in m'n ziel.…

Een simpel gesprekje, een simpel onderwerp het brengt de traan in mijn stem een gewoon gesprekje is de opening voor de traan in mijn ooghoek. Ik wil niet huilen, nu even niet mijn tranen zakken naar mijn buik, daar: waar eventjes niemand ze hoort en ziet.…

Verdriet is niet alleen toebedeeld aan ons mens- wezens, neen: 'k zag 'n engel echt maar EEN, ze oogde bedroefd, 't was zo triest, dat toen ze me alleen achterliet het regende dat 't goot. Zo komt 't dat verdriet vergoten door onze engelen regelrecht uit de hemel komt.…