Alle inzendingen over gedruis

De stormwind gierde met dof gedruis; Ik dwaalde grimmig om Ada's huis, Daar binnen stond, die 't woord mij gaf Van liefde en trouwe tot aan 't graf; Daar binnen stond ze in 't bruiloftskleed En gaf Costijn haar huwlijkseed. De stormwind gierde met dof gedruis; Ik rende razend in Ada's huis.…

soms treft een doener in gedruis rondom een bres waar stilte woont en een zeldzame vogel zingend hem blozen doet…

golven bepalen mijn zijn beukend geweld bulderend gedruis fluisterend rustgevend gedreven door een oerkracht en onzichtbare handen schier onbeheersbaar vormen zij mijn leven de zin ervan nog onbeschreven…

Haasje overspelen en ontdekken dat er verschillen zijn, wie de haas en wie de over Christina Branco zingt een fado Er klinkt gedruis van buiten terwijl gaslicht sterker wordt in juni valt hagel op koepelruiten…

Geen strijder, pleitbezorger, fakkeldrager belichaamt nog elan in dit gedruis. Dan laat Elizabeth wat van zich horen: Ze slaat hen allen deftig om de oren.…

Wel had ik twintig jaar -met veel gedruis- Twee echte apenkoppen in mijn huis.…

W-A die daar zijn moeder apprecieerde En en passant aandoenlijk derailleerde Als was het Ewbanks uit zijn eigen lied Na dagen van lawijt, gedruis, gegil Maak ik me op voor twee minuten stil…

we zagen hoe de takken van de eik en de linde elkaar raakten het gedruis van de bladeren voerde onze fluisteringen teder met de lentewind mee we waren slechts de ruimte die we innamen tussen de bomen en in ons sliep de verzamelde tijd…

(voor jou) het zit in je een teruggetrokkenheid stilletjes verborgen voor de buitenwereld och misschien, misschien weet je morgen in dat volle vertrek met keuvelende mensen wel boven het gewemel het gedruis uit te stijgen draag je het hart wat meer op de tong zal je niet meer aarzelen of onderschat zwijgen…

de buitenlucht wordt niet meer ontstemd op gedruis van gefeeste woorden die allemaal hetzelfde klonken aan de lichtende horizon klinkt weer rust om alaaf liedjes met verende loomte als vogels die uitrusten op hun trek komt het realistische weer tot zijn eigen gewoon puur natuur…

ik ken de blikken maar zij zeggen mij niets meer voel handen op schouders ze doen alleen zeer zeg woorden die zo verdwijnen in oost-indische oren wanhopig zoek ik een uitweg in alle negeren neem stilte als vriend om terug naar mezelf te keren heb het gedruis naamloos verlaten niemand had iets in de gaten…

Ik zie een regenboog boven de woelige zee ontdek pure schoonheid in dit natuurfenomeen schitterende kleuren boven de zilte plas tonen hoe creatief de schepper eens was ik prevel een dank je heel stil voor me uit hoor weer de echo doorheen het gedruis geen zorgen of leed sleep ik met me mee want kommer weegt lichter gedragen met…

de nacht stormt huiver in haar donkerste uren rukt aan de bladerkronen en blaast met schrille tonen gedruis dat maar blijft duren maar nu, is de lucht zuiver want het oog der stormen is op mij gericht, intens scheurt de wolkengrens de flarden aan vormen de scheiding der nachten doet mijn dagen kwijnen en ook de zon verkleinen de kou…

gefluister, geschuifel, gedruis een knecht die zijn wapenloop kuist het wachtwoord klinkt vals en onjuist zodat de wacht zijn hellebaard kruist de rabauw rekent zich bij de gilde waar ook een wetraadslid heen wilde maar wiens machtswellust zich snel stilde zodra men een buskruitvat tilde de snedige sabel ter hand en stoelen en banken aan…

Bij het Noordzeekanaal voeren noeste boeren op wijde polders hun daagse bezigheden uit waarbij ploffend gedruis van langs varende schepen lustig de tijdmaat geeft aan het ploegen zaaien maaien en hooikeren zwervende damp uit vaartuigen strijkt over de landman noodt stil tot reizen maar aarde vol groeikracht roept met ruisende…

Ze stond daar in de schaduwzij ver weg van het schools gedruis Ze paste er gewoonweg niet bij ze was ronduit een grijze muis Haar wereld aan de binnenkant verborg ze voor ’t vreemde oog Voor het oog was ze transparant doch zij was muisje regenboog Eenzaam en aan de schaduwzij scheen wat ieder van haar dacht Maar elke dag sierde een bladzij…

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater.…

Van Nazareth had het beloofd Zijn Vader kon een derde vorm Aannemen, één die elke storm Hielp te doorstaan totdat gedoofd Het vreselijke woeden was De mens zijn veerkracht weer hervond Kon verder leven met de wond Dat Jezus hem verliet zopas Die maakte Zijn Belofte waar Tien dagen na de Hemelvaart Gelovigen bijeen, verblijd Onaards gedruis…

Een zee van lichtjes, koele ruimte, bloemen die de tolk zijn van de dank, weemoed die hier rondhangt in de stilte, vragen, twijfels, vroomheid ook, haastig even binnenlopen, kaarsje aan, een vluchtig kruis, of wat aarzelende stappen, weg uit al dat groot gedruis..., eventjes hier wat verpozen schuifelend met zware tas...…

Een zee van lichtjes, koele ruimte, bloemen die de tolk zijn van de dank, weemoed die hier rondhangt in de stilte, vragen, twijfels, vroomheid ook, haastig even binnenlopen, kaarsje aan, een vluchtig kruis, of wat aarzelende stappen, weg uit al dat groot gedruis..., eventjes hier wat verpozen schuifelend met zware tas...…

( voor Yaël ) in mijn gevouwen handen leg ik de woorden neer een verlangen voor dit kind zo frêle nog, ontvankelijk teer dat het in Gods toewijding beschut mag groeien dartelend, vrij als de wind toch als een faire bloem mag bloeien Zijn hand telkens mag vinden in het gedruis, de doolhof die richting mag kiezen vol spirit, brengend…

er gaan nog late mensen over straat, langs huizen elkaar, alsnog, onlangs gedruis van ergens drijft over het plein, een tuinfeest straattoneel, verwarde man de tijd breekt aan, zonder klok, met gesloten boeken en nog ongeboren jaren ik hoor mensen spreken roepen, onbevangen lachen in hun naamloze taal zo gulzig happen ze lucht zij…

Waarom meid zo ver gereden, waarom blijven we niet lekker thuis, thuis ben ik ook tevreden, waarom begeven we ons in ’t gedruis. Thuis heb ik het vaak zo fijn, met ons eigen bed en mijn boeken, en ons dagelijkse glaasje wijn, waarom zouden we ‘t elders zoeken.…

in vreugdedronken van zacht fluweel doorwoel, omarm ik de natuur stapvoorwaarts wat mijn oog bekoort waaien de geuren van het voorjaar als nimfenelfen die met gesluierde tred van nevelzachtheid in teder gedruis over het plantenleven waken en laten het zaad ontkiemen tot volle overgave onder invloed van kosmische krachten schenkt het verzadiging…

ik ben het ogenblik een reiziger, de passant die zich telkens waagt op een eindeloze tocht een stoet van woorden straks meng ik me bevlogen met open ogen in het gedruis tussen vreemde voetstappen met een vastberaden tred ik ben het zelf die het hoofd bezet dromen wil verdichten een eenheid wil bundelen van lentelichten als een…

Golvend water, woest gedruis. Stilte gaat verder in wild geruis. Mijn voetstap geeft zijn spoor aan de eeuwigheid. Maar bij de eerste golf is mijn spoor verdwenen. Mijn voet gaat mee in de zee. Mijn eigenheid in de onenigheid. Al mijn gevoelens laat ik gaan, geef ze over aan de zee. De zee, die mij een vrije weg geeft.…

per en een kringetje gaat er een voetje ver Het schiet er zo stille en het rept er meteen Zijn buik en zijn bille En zijn achterbeen Het strekt en het strijkt, en Hoe dieper het duikt Hoe lomper het lijkt Hoe dikker gebuikt Het stribbelt en strevelt, En eer gij het ziet Daar kruipt het en krevelt In 't roerende riet Maak maar gedruis…

Wat een contrast met de avond, ieder onpersoonlijk voor de buis Intriges, geweld, reclame en erg veel gedruis. De vrede omarmt me als een satijnen jasje fijn Maan en sterren omfloersen de soms harde wereld, ragfijn. Schattige kaarsjes, ik waan me in wonderland Het hoofdje lekker leeg, zorgen heel ver aan de kant.…

De pompoensoep geurt smakelijk door het huis, spinnenwebben mogen voor één keer blijven, mijn bezemsteel paraat voor nachtelijk gedruis, laat ik mij als waardige heks door niemand verdrijven.…

in die koude heldere nacht van 5 op 6 december van dat jaar nam ik geheel onverwacht een mysterieus gebeuren waar: er klonk ver vanuit het duister een aanzwellend gedruis van gemurmel en gefluister, mijn hemeltje was dat wel pluis?…