Alle inzendingen over geerne

Ik ging zo geern, heel ver te voete, wist ik mijn zoete in sneeuw te ontmoeten.…

Noem me niet koekoek, o schone der schonen, maar hoor de tonen der vink in het riet; klinkt het niet nieuw door de liefde bemeesterd vrolijk begeesterd ’t eentonige lied: dat zij geerne ziet.…

Ik heb de liefde liefgehad; daarom wellicht heeft zij me niet bemind. Zo doet de mooie minnaar met een zeer verliefde kind. Ik heb de zon te lief gehad en beu van beedlen aan de deuren van de dagen ben ik geworden als een varenblad dat liever in de lommer leeft dan zon te dragen. En daarom bouwt mijn kommer aan een huis waar lamp- en…

Die 't Ambacht wel verstaat daar van hij leven moet, En die 't, niet wel alleen, maar wel en geerne doet, Beleeft het grootst geluk dat iemand kan begeren. Hij spoedt, en spoedt met vreugd, hij wint, en wint met ere. O aller staten staat, daar voordeel gaat met lust, En lof en dank met beid', en werken zelf is rust!…

een jonge deerne uit het lieftallige Deurne wilde zo geerne dat het haar ook gebeurde dus liet ze een schavuit haar bespelen met z’n fluit na lange tijd kwam ze weer bij zinnen van dit eerste uitbundige minnen zijn lied was heftig kort en snel uit zij bleef zitten met een jonge spruit ach kwam er nou maar een olifant met zo’n ellenlange…

Zij zien er de jongens geerne. Zij baren haar kindren dood. Zij dragen van vurige zijde een keurske dat spant en splijt. We ontwaken aan hare zijde met de houten mond van de spijt.…

O pimplende drinklende dichterke, zing Met uw omgekeerd kopseken aan Wat zien we toch geerne uw koppekeding Al schrijvend op 't webstekske gaan Gij roert niet uw staart, gij loopt niet zo snel Gij weet uwen plek op de dinsdag toch wel?…

Des mensen Zoon zich geerne overgeeft; Maar 't waar u goed en had gij nooit geleefd. Gij wint het geld, en gij verliest u zelve.…

Straks, als ge zult sluimren, kind dat ik zo geerne zie, dàn misschien zal ik u zoenen, lijk men kust een relikwie ------------ * peluw…

Daar had ik geern gezongen, Hoog boven al dat oud verdriet, Maar toen ik 't lied beginnen wou, Was 't of ik 't al ontheilgen zou — En daarom zong ik niet. Maar luistrend naar de stilte En dromerig van dat blomken broos, Rees in mijn ziele, moe gezocht, Een goedheid, die geen mens vermocht: Berusting eindeloos.…

Ik had zo geern uw wiegeken Met blommekens getooid; Zo geren om uw hoofdeken Wat verzekens gestrooid; Maar somber zijn mijn bloemen, kind, en triestig zingt mijn lied. Gij in uw sneeuwen beddeken, ge kent nog geen verdriet. Wat zou daar om uw koppeken, wat kàn daar anders zijn Dan woordjes van uw moederken En strikskens van satijn?…

En eens wellicht - wie kan het weten - Zult gij mij ook weer geerne zien!…

Ik ben tevreen bij mijne stand Meer dan de rijkste vrouw in 't land, En gun haar geerne pronk en pracht, Van wijd en zijd haar toegebracht - Mijn spinnerad, dat is mijn schat! Vivat mijn schat, mijn spinnerad!…

Laat weer aan 't beekje groeien de kleine violet, ik zie zo geerne bloeien wat zedig is en net. 't Is waar, de winterdagen verschaffen ook plezier, men kan door 't ijs dan jagen in tomeloze zwier. Maar de arme mensen strijden zo fel met hongerpijn, waar mijne broeders lijden kan ik niet lustig zijn.…

'k Zit naar 't sparrenbos te staren, Waar die stralen stervend zijn; 'k Wou zo geern' wat glans vergaren Voor mijn droevig zielekijn. Maar ze daalt reeds in de bomen En haar stralen houdt ze bij, Z'heeft mijn blijheid meegenomen En wat weemoed liet ze mij. Stil, o stille...…

'k zou zo geerne van dees droeve wereld scheden, waar 't dat ik na mijn dood de deur des Hemels vond! maar 'k vrees hiernamaals nog veel schrikkelijker leden: mijn zielke is nog niet vrij van de erfelijke zond! o Lieve Franse klenen, kon God het mij verlenen dat gij mijn zielke koopt! één stuiver!…

Ik blijf Thereze geerne zien, Al heeft me 't graf van haar gescheiden - Bemin hem, die u wedermint, En moogt gij saam gelukkig heten! Ik mag het arme, dode kind, Ik zal Thereze nooit vergeten.…