Alle inzendingen over geestel;ijk

oogleden trillen rond haar mond sluimert een lach in een open gezicht ik weet dat zij het licht heeft gezien in al zijn kleurige en uitnodigende verlokking de vragende hand voor een eerste ontmoeting in een warme begroeting het tasten en raken van energieën en info volledig verbonden niet te doorgronden er is overgave omdat de…

In stilte is tijd niet te meten, de tel niet -- aan iets te ijken.…

Als je nergens meer van op kijkt Als alles gesneden koek lijkt Dan wordt het tijd dat je je zelf herijkt…

Een vliegtuigramp, een gifschandaal, een storm Een aardbeving, een nieuwe Sinterklaas De zwaartekracht en een kristallen vaas De schade vorig jaar was echt enorm Maar wie echt een grote schadepost wil ijken Moet de Mayapolis nog maar eens bekijken…

er was geen begin in het licht dat je geboorte krijste je verzoop in zeeën van herinnering nooit heb je de kust kunnen bereiken waarop jouw leven zich kon ijken het palmenstrand rotsen aan je rechterhand je standbeeldde een vorig leven…

De wereld verandert als ik ook verander Maar waar is het ijkpunt waar ik mij aan ijk? Ik zal het in de ander moeten vinden Waar ik ten diepste van afhankelijk ben. Ongeacht of ik diegene wel of niet ken. Daarin moet ik mijn kracht hervinden.…

Ik volg haar als een schilder het licht stap haar verlangen af ben een landmeter van gemis ik ijk haar ogen tot de mijne en leg beslag op haar vlees terwijl ik haar contouren verzegel als een deurwaarder bezit dan leg ik me neer een heloot aan haar voeten maar een stiekeme dief van haar weelderig lichaam.…

Pril schieten sprieten vol van gretigheid naar de top, weerstand, uithouding, snelheid, robuustheid werden gemunt door deze soort Traag groeien is lang meegaan, zoals het hoort Opportuun buigen voor wind en ontij zo blijf je staan, zo neem je de tijd Mobiele wezens lopen al gebogen als bomen nog in eeuwen geloven Wat je alle dagen ziet…

jouw profiel zat in mijn handen probeerde met slijpen de vorm te ijken kon de diepte niet pakken pas door hakken kreeg jij meer reliëf heb je verwond met mijn bruutheid ook later bij het polijsten kon ik de verhouding niet krijgen de trekken zijn stuurs warme zachtheid ontbreekt mijn handen hebben jouw ziel niet doen ontvlammen…

wil je glimlach meten tracht de donkere blik in je ogen te wegen maar er is geen vergelijk jouw elegantie het neusje in schijnbare arrogantie steekt boven alles uit door je stem klinkt warme muziek juist dat toontje hoger maakt jou uniek het ijken van liefde kent geen aardse eisen jouw norm raakt aan hemelse paradijzen…

In het licht laat zij zich nooit bekijken, in het duister waar gevoel gevoelen stemt, geeft zij het kracht om het in haar ijken.…

ik heb je hand niet laten harten in het kaarten reiken tranen in je stem konden mij voor even niet bereiken in de dossiers herkenden zij en jij tal van gelijken jouw eerlijkheid is troef en godzijdank nog overal te ijken speel geen haast in het kaartspel van de azen geven breekt te vaak de glazen loop met opgeheven kin de grote…

Zonder ooit nog lieflijk om te kijken, het uurwerk van mijn klok te ijken, neem ik afstand van onze vader tijd, en voel ik niets dat lijkt op spijt. Tranend kijk ik hoe je ó zo lief slaapt, hoe je ten laatste male knorrend gaapt. In de spiegel van de liefde, zie ik aankomen, het mes dat mij kliefde.…

zacht ontmoeten gras werd groener in het zoeken je gaf me lenteweelde in een wilde bloemenkleur liep op blote voeten de geur bleef hangen tot het voorjaar gluurt en toekomst warme uren duurt er komen wolken voor de zon ook jij draait je nu om elkaar in tegenlicht bekijken wie is er dom, wat was er stom moeten we op anderen gaan ijken…

onder kaal getreden pluche kleden spijkers buigen; de koppen geroest niet willens hun houtgreep te vieren nagels woest geslagen in de knoest ruw wreken de splinters zich tegen de vuile zolen die hen open gekrast achterlaten na een regen van vegen Nee, de delen barsten te wijken voor gewicht dat hen overbelast ze blijken hun krachten te ijken…

heb de noten laten horen van de muziek die ik geschilderd heb in een vluchtig bekoren stuurde jij mij woorden zonder pigment in die muziek existeerden vorm en melodie zonder vloekende dissonant zij contrasteerden waar normaal harmonie te ijken is aan wat gewoon vergelijkbaar vindt waar nu nieuw welluidend klinkt in geluid…

mag ik weer even je vingers raken zoals wij vroeger zonder woorden met elkaar spraken jij nam terloops mijn gedachten mee samen gingen wij richting onbekend we waren niet verwend kleuren en geluiden bepaalden het gebeuren in kijken en ondergaan wij waren geen gelijken in het ijken van gevaar het was de magie van zijn…

schuilplaats tussen adolescentie en volwassenheid, die te ontglippen, te ontlopen, onderstut de stam waarin de eerste jaarring mij bij de hand nam, tussen netels en zwammen door, het labyrint van de realiteit te ijken, angsten te foppen door bij de oude stam weer aan te kloppen, me te verstoppen in mijn bevrijde en zwijgend deel…

terug te voeren op zijn leest zo blijft de vorm behouden en toch weer gedijen beklijft een idee dat nooit is weggeweest een stroommodel, dat niet rafelt aan de randen Een weefsel vol organische verbanden vrouwen hogere wezens zijn om tegen op te kijken veroordeeld tot een eenzaam vergelijken een gedicht een instrument om het verschil te ijken…

beramen met de losse eindjes in hun zog, strakke teugels in luie loom, trage cadans verdwijnt langs kale biels en in rood en room geblokte bomen, onveilige signalen werden genegeerd, niet opgepikt in de tussenliggende stations, ondermijnt een refrein wat verder spoort in geblindeerde wagons, om zich in cadans te laten wegen, niet aan ijk…

Ik behoor tot het deel der mensen die nimmer de aardse top zal bereiken aanvankelijk maatschappelijk opgestoomd naar zekere hoogte achter onbewuste wensen Met strevende drijfveren en standvastig naar een naïeve verte blijven kijken waar nochtans de werkelijkheid de waarheid toonde en dat ik stilaan mijn ziele doelen diende te ijken Het…

Wanneer houd ik eens op met mezelf te vergelijken ga ik anders naar de mensen kijken stop ik met ergens op te lijken ben ik mezelf en laat dat blijken hoeven de armen niet meer voor de rijken te wijken is er geen voorbeeld meer om me aan te ijken ziet iets eruit zoals het doet, het hoeft niet eens te lijken is alles zoals het is, en valt er…

De man aan wie ik ieder vers kon ijken Moest veel te vroeg van deze aarde wijken Wordt in mijn rij van helden bijgezet Op maandag dacht ik: “Het is weer niet goed” Op zaterdag las ik dan hoe het moet Het is al weer een hele tijd geleden dat ik probeerde om Driek persoonlijk te ontmoeten.…