38 resultaten.
Getagd
snelsonnet
4.0 met 2 stemmen 258 Een kop: '300 Haaien nu op Twitter’
Dus voor mijn geestesoog verrees het beeld
Dat smartphones aan hen waren uitgedeeld
Maar nee, zij zijn voorzien van een transmitter
En elke badgast aan een linke baai
Krijgt nu bijtijds een tweet met ‘#haai’…
LEUEN ( Taal: AFRIKAANS )
gedicht
4.0 met 5 stemmen 4.652 Jy het my gedruk na ’n
eensame hoekie op ’n eiland,
waar ek helder oordag drogbeelde
sien fladder in my geestesoog.
Dit gaan nie goed met my nie,
nie na jy my by jou wêreld
ingetrek het, my getap het,
misbruik het, ek maar net nog ’n
voetstoeltjie in jou sekskepades was nie.…
Wat mist kan positief zijn
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 227 Vanmorgen reed ik op de fiets
En je raadt het al ik zag bijna niets
Er hing een mistige deken om mij heen
De wereld was zo klein, ik leek wel helemaal alleen
Op zich is dat niet zo erg
Ik zie er toch niet tegenop tegen die berg
Tijdens de druk op mijn pedalen
Verschijnen de meest hartverwarmende verhalen
Het is het geestesoog
Dat…
In de stilte ligt de wijsheid
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 150 Zo stil in het hoofd,
zo stil, zodat ik
altijd wat hoor, die
verstomde geluiden
kwetsen mijn
gevoelig oor,
de witte vlekken
van mijn geestesoog,
rust is wat ik zoek,
overmand, verlamd,
doe ik dingen die om
een antwoord vragen,
ik antwoord niet, de wijsheid
laat zich in de stilte dragen.…
Stille wijsheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 178 Verstild hoofd,
zo stil, ondanks ik
altijd wat denk te
horen, stomme
geluiden kwetsen
dovemans oren en
de witte vlekken
van mijn geestesoog,
berusting is wat ik zoek,
verlamd en overmand,
doe ik de dingen die om
een antwoord vragen,
die komen niet, stille
wijsheid laat zich in
een illusie dragen.…
Sterven
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.787 Kleuren van een schoonheid
ongekend en fel
glijden langs ons geestesoog
verdwijnen in de verte
Waar een wazige horizon
hun inhoud doet vervagen
achter waaiers van licht
die het diffuse laten stralen
Zo gaan wij op weg
als we de stof verlaten
verdreven uit de dichtheid
zwevend langs heldere paden…
Het antwoord ligt in de stilte.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 21 Zo stil in het hoofd,
zo stil, zodat ik
altijd wat hoor,
tussen alle regels
en wetten door zijn
vermomde geluiden
kwetsend voor het
luisterend oor, ze
vullen ongenode
de witte vlekken
in mijn geestesoog,
het is de rust die ik
omarm, ook niet
van een dialoog, geen
pretentieloze discussies,
waarin altijd iemand
over z’n waarheden…
De Bergtop...
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 425 Hoge bergruggen
diepe dalen
dwalen langs
mijn geestesoog
waar ik loop
te dwalen
klimmend naar
omhoog...
'k kan de top
maar niet bereiken
is voor mij te hoog
met een klap val 'k
naar beneden
het dal wat mij
bedroog...…
Frangipani
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 78 Vandaag kwam gisteren
opnieuw tot leven
Als long time yesterday in yesteryear
Een bomexplosie richtte mijn vizier
Op toen, Melissekade Leidsche Rijn
Voor mijn verdrongen geestesoog verschenen
Castellum Hoge Woerd Heliomare
De Dampkring Westerlengte Evenaar
Monarchvlinder Partout en Pratumplaats
De Réaumur Beaufort en Fahrenheit
De Johanniterweg…
demon
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 1.209 tomeloze kracht
die mijn stroom
van woorden
brengt in een vrije val
als een sneeuwbal die
bergafwaarts
voortrolt, ongeremd
en groeit
zonder oog
voor werkelijkheid
steeds weer passeren
striemende beelden
mijn geestesoog
verlating, jaloezie
vernedering
amper overwonnen
dient een volgende
zich aan
een wond
die ik open houd
bezeten…
Koude trappen, warm bloed
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 336 Een zaadje ontkiemt
in de koude donkere bodem van deze wereld
of is het alleen maar onkruid dat mijn geestesoog ziet
terwijl ik verder in het drijfzand wortel schiet.
Tijd rijpt deze boom en zal hem ook oogsten
hopelijk zullen we de vruchten ervan plukken
voordat het te laat is en hij afsterft.…
Bij daglicht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 180 wezen
een licht, een baken, uit donkerte verrezen,
bij daglicht mis ik haar het meest
Niettemin blijf ik dan onbevreesd,
want zij heeft vele malen bewezen,
-en wordt daarom door mij geprezen-
op haar best in de duisternis te zijn geweest
Elke nacht brengt weer een nieuwe kans,
geen last van afleidingen als licht,
haar essentie op mijn geestesoog…
Stille wijsheid (2)
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 268 Verstild hoofd, zo stil,
ondanks ik altijd
wat denk te horen,
onwetende geluiden
kwetsen dovemans
oren en de blinde
vlekken op mijn
geestesoog, worden
helder als de woorden
gestorven zijn op de lippen,
geketend door de muilkorf
van verwachtingen.…
Negen November
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 158 óok de ogen van Angela worden nat
door alle emoties van dit moment
in gedachten gaat ze twintig jaar terug
ziet zich met al die andere Ossies
dóor de eerste bres over de brug gaan
achter kinderen aan lopen Lech en Gorby
met haar mee van oost naar west
beelden van toen vermengen zich
met rijen vallende dominostenen
voor mijn geestesoog verschijnen…
instructies
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 222 rij van a tot z
totdat hij breekt bij de k
als een tak die knapt
de prijs van de omelet
is het breken van het ei
teken van voren, opzij en boven
contouren van een lichaam
splinters klinkers spatten
tegen je veiligheidsbril
weet wat dit worden moet
de vormen moeten uitnodigend lezen
hak er een taille uit
leg handen op zijden
je geestesoog…
Het laatste uur
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 398 als in de winter van haar leven
het laatste uurtje bijna slaat
als ze in gedachten even
terug naar vroeger gaat
dan trekken er veel beelden
aan haar geestesoog voorbij
ze heeft er veel verzameld
het is een lange, lange rij
ze leefde vele levens
een kind groeit naar volwassenheid
als ze aan haar leven terugdenkt
kwam er veel precies…
sterren
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.075 De steen is gelegd
Het water volgt een ander spoor
Ik hunker naar je liefde
Maar weet het is voorbij
Wennen zal het nimmer
Het missen van je geur
Je hoofd op mijn schouder
Gevangen in jouw blik
Voort schrijdt de tijd
Nietsontziend en monotoon
Bladerend door mijn gedachten
De liefde langs mijn geestesoog
In mijn hart zit je
Dwaal je…
Natuurverschijnsel ?
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 96 of gewoon verdriet,
of een magere hoop
bevestigd aan mijn
onvermogen, als havik
die z’n blik verheft naar
een loden lucht en een
vierkante zon, waarin
z’n talent wordt besmeurd,
of wat daar nog van over is,
en te licht met ervaringen
wordt geleurd, wat maakt dat
ik stik, blijft dit geestesoog
op een oneindig doel gericht,
wat aangeeft…
Heemziek
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 683 Doch afscheid gloort nu al pijnlijk voor
mijn geestesoog…. niet aan denken,
eerst maar genieten van gastvrijheid
en jolijt…. Straks terug in die andere plaats
komen weer dagen van schrijnpijn en
snikkend heimweegevoel.
Dezelfde tranen maar dan omgekeerd
zullen mijn hoofdkussen benatten…
Ik wil niet terug naar huis…….…
Draagvlak
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 118 Rust voor het getergde geestesoog,
daar gaat het om.
Door lange halen van een gewimperde zon,
zodat ijstijden dooien in lauw strijklicht.
Patronen tekenen zich af
in isobaren als lijnen van gelijkenis.
Zonder eigen aard,
om anoniem de ware hemel te schragen.
Thuiskoffers, gedragen in eigen kring
op de vlakte van nabijheid.…
Treurnis,
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 43 Ontwaakte dag,
Met droeve ogen
en voeten in de kou.
De tijd gaat onmeedogend
Van helder weer naar grauw.
Onmetelijk ben ik alleen
Met droefheid om me heen.
Waarom is alles grijs
Zelfs dit aardse paradijs?…
HET BLOED KRUIPT
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 643 Houdt hij, begraven onder humus’ dril
Een winterslaap, of ligt hij er te beven
Trillend van faalangst niet in staat te weven
Webwoorden, interpunctie, want zo stil
Maakt hem de grote dosis informatie
Zo nietig maakt hem elke monoloog
Zo moe de velen voor zijn geestesoog
Die voor en met hem vrijuit verzen schreven
Die zullen blijven schrijven…
Boven de regenboog
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 347 BOVEN DE REGENBOOG
Ik zweefde boven wolken hoog
boven een dode wereld, ver weg
Voorbij een pastellen regenboog
en wist nogmaals heg noch steg
Ik zweefde met de wolken mee
dwars door een frêle regenboog
En toen, je gelooft ‘t amper, zeg
trok jij voorbij mijn geestesoog
Ik zweefde achter wolken aan
evenwijdig aan mijn regenboog
Ik ontdekte…
Tot de gesluierde zomer
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.230 Vertoon u Zomer, laat de macht'ge plooien
Der slui'ren, die voor 't geestesoog verdonkren
Der godheid beeld u niet tot voorbeeld strekken.
Onthoud ons de gena niet van uw trekken
Zo niet bij dag, bij nacht uw ogen flonkeren
Grauw zijn de schoonheên, die uw leden tooien.
juli 1907…
Oceaanspectrum
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 201 kon ik mezelf maar bevolken zonder mensen
of adem te verliezen in een tekstloos rondeel
kon ik maar ontwaken zonder grenzen
daarvoor hebben alle dagen woorden teveel
het lijkt dat de overvloed die ik ooit bezat
al lang is vervlogen met alle winden mee
de wind opent deuren naar het zwarte gat
dat verschijnt aan ons geestesoog gedwee
aan de…
Hoorngeschal
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 227 Zie hoe d'inflatie stijgt met rente
'k Verwijl thans in de put op 't Ganzenbord
Daar zweeft zij voor mijn geestesoog, Diana
Onverschrokken dalwaarts
op de latten
'k Gooi dubbel zes om haar te zien en daarna
Gaan wij ons in een après-ski bezatten
Geheel alleen met haar in
een châlet
Zonk ik half laveloos tussen
haar benen
Tot zij…
Nachtlatijn
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 775 Gestaag verrees de lust omhoog,
traag luisterend naar z’n geestesoog,
misschien doorgeschoten, dus hij zweeg
in alle talen, alleen met z’n nachtlatijn,
of elk lokaal en kroeg toegankelijk zou zijn,
het leek of alles om hem geslonken was,
voordat hij alle lege glazen geklonken had,
wat deelde in het oordeel, sprak alleen
om bij elke slok…
Nachtrefrijn
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 187 Alleen ging ik op pad, floot me
door het duister, omdat iets in
mij ontstoken was, nog lichter
dan het uitgedoofde avondlicht,
zocht langs wanen, de snoevers
in hun stijf ornaat, in rusteloos
beraad, op armlengte van elkaar,
versloeg gestaag de lust te
luisteren naar mijn geestesoog,
doorgeschoten, zweeg het in alle
talen, alleen te…
Waar rozen doornen baren
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 588 De nacht trekt als een schim over verlaten akkers
aan het geestesoog van slapende goudaren voorbij
In het wiegelied van een geruisloze wind
spelen de bloesems met hun bladeren
en wijn morst de tijd in geleegde glazen
als de kerktoren scheidende wegen slaat
Je rekt je lichaam uit tot aan een gedroomde hemel
die alleen leeft in ongeschreven…
Paletpalaver
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 63 'Je ruimte omarm je met kleur'
bezweert ons de blauwgele reus
uit het land der midzomernachtzon
illusoir, overdreven, niet waar
Waar waart hij met zijn geestesoog
was het haveloos, vaal, minder goed
toen in 't peilloos diep van zijn gemoed
iets in hem ontstak, 't boze oog?…