32 resultaten.
Flonkernacht
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 349 niet licht; niet donker
maar klein fijn licht geflonker
al zie je 't niet…
Kerstmis
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.344 In het nachtelijk geflonker
van de lichtjes die je ziet
hoor je zachtjes in het donker
de klanken van het engelenlied
de gebroken stilte die ik vind
doet mij denken aan het kind...…
Stervend meisje
poëzie
4.0 met 4 stemmen 338 Kind van wonden,
Dat één stonde
Nog als bleke sterre beeft,
Voor wier luister
's Werelds duister
Gene nacht meer olie heeft;
Kind van vrezen,
Teder wezen,
Kind van louter liefde en leed,
Wier geflonker
Uit het donker
In dit droeve dagen gleed;
Kind van zorgen,
Met de morgen
Van uw leven 't leven moe,
Gaan…
Ik kan niet lachen
poëzie
3.0 met 19 stemmen 4.989 Daar-binnen is het donker,
Daarbuiten is het kil…
Wat of dat flauw geflonker
Van vèr beduiden wil?
Zou dát het doods-uur wezen,
Waar alles op zijn best,
Verheerlijkt opgerezen
Verschemert voor het lest?…
de balans van dood en leven
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 511 in de dof holle nacht
hoorde ik vaag hoorbaar
het rinkelende gekras
in de balans van dood en leven
zilveren sterren geflonker
afgewisseld in ijle broosheid
bonte bergen in bouwval
in het donkere grensland
schimmen roerden zich
in de bevroren winter adem
die stroomde tussen de kier
van de deur van leven en dood…
een mooie boom
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 190 de wereld droomt nog
van een tijdperk binnen leven
waarin vrede hoogtij viert
vandaag niet, vandaag verklaart
de werkelijkheid haar oorlog aan de macht
haar kracht zit niet in woede
want ze lacht
haar spiegelbeeld
in luid geflonker toe
wat ze doet - doet ze graag goed –
haar overmoed gespiegeld
in de dom
van warme dagen
wederom…
Soms weet ik echt niet meer
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 261 Soms weeet ik echt niet meer wat ik zou zeggen
omdat het leven zo eenvoudig lijkt,
omdat een glimlach zoveel uit kan leggen,
veel meer dan ooit uit dure woorden blijkt,
maar zonder woorden is het ook vlug donker,
we zijn toch mensen met een taal, een lied,
en sterren met hun hemelsbreed geflonker
zij kennen toch de mensenwoorden niet.…
sterrengewieg
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 265 avond is kalmte
een fontein van rust
zij kust haar kind dat vindt
dat de dag goed is geweest
zich gewillig in de armen begeeft
van Morpheus en de zijnen
onder het bed de schoenen
van echt leder, iets anders
verdragen zijn voeten niet
en een lijfje zonder naam
nu het van het kind werd ontdaan
buiten is het al donker
sterrenlicht zonder geflonker…
eens diva
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 654 aan haar vinger
waarvan de nagel nog nooit
gebroken, een bonkige robijn
dieprood geflonker voor het hart
dat van hebben houdt
ligt er op de plank geen brood
geen vlees noch vis koel
naast de verlopen jammerpotten
en zo kil in huis nu
de laatste kolen weggeteerd
de kelder nog het leegst
ze lacht naar de mensen
droog, fortuin heeft ze…
Stervend meisje
poëzie
2.0 met 12 stemmen 2.309 Kind van wonden,
Dat een stonde
Als een bleke sterre beeft,
Voor wier luister
’s Werelds duister
Gene nacht meer olie heeft;
Kind van vrezen,
Teder wezen,
Kind van louter liefde leed,
Wier geflonker
Uit de donker
In dit droeve dagen gleed;
Kind van zorgen
Met de morgen
Van uw leven leven moe,
Gaan uw ogen
Als de hoge
Bleekgeworden…
Zelf bewust
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 196 De eindjes vallen,
als een restje ster geflonker,
dooft het zachtjes in de nacht.
En toch,
de wereld lacht.
Ik ben gevallen, opgestaan.
Geveld en meer dan ooit,
door alles aangedaan.
Ik leef..
Want leven,
echt leven,
doe je slechts,
één keer..
-…
Lieve Andrea
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 2.127 Afscheid van je nemen
Doet zo’n zeer
Me toch weer aan je overgegeven
Zoals iedere keer
Je blijft mijn lichtje in het donker
Dat ene sterretje zonder geflonker
Ik hang boven het ravijn
Nog vasthoudend aan de rand
Jij staat daar, op de stabiele kant
Toen ik ging zien waar ik blind voor was
Hield ik mijn ogen krampachtig gesloten
Maar ik ben…
VERZUCHTING
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 722 Stille nachten vol van donker,
stervend geluid van het verkeer,
sterren met hun ver geflonker
en O, ik mis mijn lief zozeer
Kale tijden vol van smarten,
stervend geween zonder verweer,
twijfels maken mij verward en
O, ik mis mijn lief zozeer
Lange dagen vol van wachten,
stervend beeld dat ik vereer,
't eenzaam steelt mij alle…
Droomstad
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.230 De straten van Granada waar in 't donker
Gitaren gonzen en van 't lang gefluister
Van minnaars aan de traliën de duister
Nacht warm wordt, - gaan met graden naar 't geflonker
Van 't sterrenbeeld. En op de top wat wonk er
Rode lantaarn van het Alhambra? ruiste er
Wening uit rode muren?…
Granada: droomstad
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.777 De straten van Granada waar in 't donker
Gitaren gonzen en van 't lang gefluister
Van minnaars aan de traliën de duister
Nacht warm wordt, - gaan met graden naar 't geflonker
Van 't sterrenbeeld. En op de top wat wonk er
Rode lantaarn van het Alhambra? ruiste er
Wening uit rode muren?…
Mijn ogen zwijgen luid
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.296 Mijn ogen zwijgen luid
hoe donker is jouw donker
geven alleen dromen licht
zie je nooit meer ster- geflonker
ik houd mijn ogen ziende dicht
was het de voorzienigheid
gaf de dichte mist geen zicht
was zonlicht een oogverblindend feit
of deed het lot jouw ogen dicht
de schaduw zienderogen afgedaan
wat kan kijkdichtheid jou nog leren…
Avondromance
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.635 Het laatste geflonker
Der zonne ging ter rust;
De beek is door ’t donker
In sluimring gekust;
Maar ’t zwijgende duister
Toont lieflijke pracht:
Want de aard groet uw luister,
Vorstinne der nacht!
Geen nevelen betrekken
Uw Goddelijk schoon;
Geen schaduwen dekken
’t Azuur van uw troon.…
KLEINE ZENDERSMOED
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 Zonnegloed, geflonker van sterrenpracht
geven de schepelingen werk vol eer.
Lieve, lage golven, loeiend onweer
begeleiden als sterke, trouwe wacht
toestelgedreun, vermengd met schone kracht
der toonkunst, die blij danst, steeds op en neer.…
Door blauwe gaatjes valt uit beukenbogen
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.178 De psyche van mijn ziel met jong geflonker
Waagt zich, weifelend blij, uit 't oude donker,
En vangt symmetrisch 't licht in vier coupletten.…
Het zonnespel
poëzie
4.0 met 3 stemmen 721 Ik zag hun toppen, beurtlings licht en donker,
In vlammend opgaand en weer uitgeblust,
Zich tot dit spel van schaduw en geflonker
Alle gewillig lenen, onbewust.
Doch ik, de blik gericht, het hoofd geheven,
Zocht naar de speler, die deez’ scherts begon,
En vond hem, waar de zomerwolken dreven
In stille stoeten langs dat schild: de zon.…
SNEEUWDAG
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.493 Hoe kan ik, aards en ziek en arm en donker,
Mij wagen tot zijn licht en rijk geflonker?
‘k Sta aan de grens van zijn verheerlijkt heden,
Maar wie durft ongeroepen verder treden?…
Lof der duisternis
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.784 Buiten vieren miljoenen sterren feest,
daar straalt door heel de nacht hun groot geflonker;
maar binnen heerst het gezegende donker,
dat ook de wonden van het hart geneest. -…
Zee
poëzie
5.0 met 1 stemmen 597 Het doffe strand was rood als leme, antieke vazen,
Beklompt met stenen, grijs, als schaalgedierte donker,
De lange leking straalde en droop met grot-geflonker,
Tot ze onderdompten in het witte waterrazen.…
het leven fêteert van harte – jou
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 913 als opmaat naar jouw jaardag
vieren de sterren feest
miljoenen in getal
straalt hun geflonker
door heel de nacht
over de welgemeende wens
dat deze dag
in de jaren hierna
telkens terugkeren mag
steeds gelukkiger ook
tot eerbewijs voor jouw zijn
een bijzonder mens
verzeild geraakt
in het alledaagse
gewoon ook – en betrokken
bij…
het leven feteert jou - van harte
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 219 als opmaat naar jouw jaardag
vieren de sterren feest
miljoenen in getal
straalt hun geflonker
door heel de nacht
over de welgemeende wens
dat deze dag
in de jaren hierna
telkens terugkeren mag
steeds gelukkiger ook
tot eerbewijs voor jouw zijn
een bijzonder mens
verzeild geraakt
in het alledaagse
gewoon ook – en betrokken
bij…
De krekels en de wandelaar
poëzie
4.0 met 2 stemmen 434 Ik voelde mij alleen in 't donker,
Een sterretje had plezier
En lachte met zijn fijn geflonker
Door de oude wijze vlier, - -
Alleen de krekels riepen:
Kom hier! kom hier! kom hier!…
Bij sneeuw
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.188 Ik voel de winter wegen
Spijts al 't geflonker,
En zie in liefs gelaat,
Dat mij tot spiegel staat,
Mijn hoop op lentezegen
Nog immer donker.
Steeds moet de dag gedogen,
Bij strak verstrengen,
Wanneer hij over 't land
Zijn grijze bogen spant,
Dat hij niet kan verhogen,
Alleen verlengen.…
Een minuut in Den Haag
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 441 's avonds in bed
sirenes loeien
de een naar eerste hulp
de ander in de boeien
als je jezelf met Den Haag hebt verbonden
gaat het als vanzelf groeien
want de wolven hebben je gevonden
En dan
op de dag zonder eind
zonder licht of donker
iedereen hetzelfde is
de dag dat je gevoel verkwijnt
in een helder geflonker
weet dan dat ik je mis…
Blues
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 528 een avond en een nacht als toen,
er schittert kil een bleke ster,
lichtloos geflonker zoals toen,
een tanend dwaallicht van heel ver.
Nachtelijke ronde net als toen:
stappen op straat - er blaft een hond...…
Liefdesuur
poëzie
4.0 met 4 stemmen 391 Weldra zal de zilvren maan
Aan de starrenhemel staan,
En het ondoordringbaar donker
Zal voor 't zacht en lief geflonker
Der vorstin des nachts vergaan.
Zielbetoovrend is die stond;
Dartel, zefier, dartel rond,
Meng uw zuchten bij 't geklater
Van het kabbelende water,
Dartel, zefier, vrij in 't rond.…