Alle inzendingen over gegeven

wat is leven precies Wat brengt ons leven Dat is ook een schitterend gegeven nu deze tijden blijf ik glijden op de gedachten van mijn jeugd wat had ik het als kind toch mooi precies die plooi dat komt nooit meer terug daarom ....dit gedicht Nu vlug…

En toen kwam er een moment, dat ik stilstond op mijn pad, toen ik terug keek wist ik, ik heb alles gegeven wat ik had...…

Mijn knus paleis trilt nu verwoed En laat mij innig beven Want alles wat zij wil is moed Met hoop slechts als gegeven…

Ik heb je kleren gewassen en je eten gekookt het bed met je gedeeld de kachel voor jou gestookt. Ik heb naar je geluisterd je loze beloftes geloofd en nu zeg je mij dat je liefde voor mij is gedoofd. Ik heb je schoenen gepoetst en je hemden gestreken ik nam je zoals je was met al je menselijke gebreken. Nu heb je je koffers gepakt…

Alles is gegeven: de zee, het land, de lucht, het kinderlied, de zucht, 't gelaat van de beminde, de vogel en de hinde en ieder lief gebaar.…

zonder woorden vertelt jouw gezicht expressie in kleine mimische verschillen razend boos bang verdriet geluk lust laat je gaan je ogen schitteren nu vuur jouw mond vormt een zuurstofvolle levensvlam kus me.…

Als een Kut de strategie bepaalt weet de Generaal Het is zinloos Ik heb verloren…

Een dag als alle andere _ of misschien toch iets heel bijzonders: altijd een dag, gemaakt door genade van onze Heer.…

Hoe alles ons gegeven is, al is het nu geen lichte dag, geen dag vol zon en warmte maar nevel overal en heimwee in de trage uren. Toch worden wij gedragen, door arendsvleugels opgetild tot waar we zelf gaan vliegen en anderen dit leren. Hoe alles ons gegeven is, al blijft er duisternis en dood, vergankelijkheid en nevel.…

Spreek over dit leed niet, geef het geen naam. Hoe zou het leven in de helle glans Van uwer ziele goedheid? Als eens mans Oud en verkommerd lijf zal 't zonder faam Sterven, als een die na lang, donker trekken Hief tot uw licht zijn brekende ogen wond, En in het land van uw geluk maar vond Een plaats om zijn dode voeten te strekken.…

Nu gij ver weg zijt , komen al de nachten Sluipen door schemerstraat, arm en gehavend, En zij die vroeger zielsverblijde brachten, Bedelen aan dichte deur in late avond. En als ik stille paden wandel, lopen Dagen mij na met uitgestoken handen, Dat 'k voor mijn goud hun povere praal zal kopen, Prijzend hun waar met stemmen van ellende…

O land van bergen, in wat drang naar vreugde Mijn wilde stroom door uw valleien snelde: Een diep stil water dat in 't Noorden welde, Wie maar van ver zijn sneeuwen oorsprong heugde. Daar werd ik heel van de aard, en uit me zelve Waakte ik als uit een droom, een veelvereeuwde, Toen bruisend barstte en wit in schuim versneeuwde Spiegel…

Wanneer komt de Westenregen? En de zoele zonneschijn daarop? Honderd wonderen winterlijk verzwegen Wachten hartediep in knop. Zoveel jaren die almeer ontvankelijk Uwe bodem murwden voor Gods zaad, Stelden u te hulpelozer afhankelijk Van dit aardse getij en zijn verraad. Wat in liefdes hartdoorzonden morgen Tierde tegen weer en wind…

Hoe hebt Ge Uw uur vooruit geweten, En stil Uw taak daarnaar gericht! Elk krijgt zijn deel, elk krijgt zijn plicht Naar diepst behoeven toegemeten. Geen onzer noden is vergeten, En al Uw schemerdoen werd licht. Hoe hebt Ge Uw uur vooruit geweten, En dit laatste voorbeeld ons gesticht ! Waar Ge onder ons hebt aangezeten, Staat in…

Wel hebt gij mij gegeven Al wat ik anderen bood. Ik zong van dood en leven, Van liefdes rijke nood: Des harten tederste ademhaal, Hij werd verstaanbaar in uw taal. Al dieper zoeter wonder Fluistert uw stem mij voor... Laat mij niet sterven zonder Uw levenwekkend koor!…

O liefde, die als lijden zijt, Rijs in mijn oog met iedre nieuwe dag, Dat ik de wereld en haar kindren mag Zien in uw licht, een kind dat u belijdt. En laat mij niet alleen, maar in de nacht Daal in de schaduw van mijn koele borst, Dan zal ik veilig slapen als een vorst, Die rust in ´t midden van bevriende wacht. Zo moge ik zijn als dun…

Opeens, met één blik te overbruggen, valt verslonken De straklazuren Roompot tot een kronkelkreek Voor ‘t land van Schouwen als verheerlijkt opgeblonken En stralend aangedreven uit zijn nevelstreek: De witte stranden en de brede berg der duinen Met in zijn laatste plooi het kleine dorp bekneld, De hoeven loofgepluimd binnen haar akkertuinen,…

Stil, wees stil: op zilvren voeten Schrijdt de stilte door de nacht, Stilte die der goden groeten Overbrengt naar lage wacht... Wat niet ziel tot ziel kon spreken Door der dagen ijl gegons, Spreekt uit overluchtse streken, Klaar als ster in licht zou breken, Zonder smet van taal of teken God in elk van ons.…

‘Gij kunt niet raden met wat liefde wonderbaar De grote diepe zee ik minnen moet, Sinds, vader, gij met eigen lijfsgevaar Mij opbracht uit haar vloed. En dagen lag ik, niet, zo stil alsof ik sliep Achter gordijngedonkerd raam En hoorde niet of moeder riep Mij bij mijn eigen naam? - Hoe kan ik anders dan gelukkig zijn Bij dit geluk…

leven nemen zo het komt zoals in vroege zomerzon de liefde vederlicht kan zijn gewichtig zijn ging om vrij werden wij in 't op- en neergaand tij, we wekten gretig golven van verlangen zuchtten gevangen om elkaar gelukkig en, voor jou, ontankerd maar zocht ik naar je hand bij nacht en op mijn lijf dan was hij daar dat heb jij mij gegeven…

“Bidt en het wordt u gegeven” Staat er geschreven in Gods woord Maar merken we dat in ons leven? Krijgen we op ons bidden antwoord? Krijgen we alles wat we maar willen Gezondheid, geld, aanzien en macht? Zou God ons hongerig verlangen stillen? Hadden we dat van Hem verwacht?…

Gegeven hulp wordt snel vergeten alsof het niet heeft bestaan alsof je het niet hebt gedaan door jezelf even te vergeten vergeet ik niet wat ik heb gedaan dat ligt vast aan m'n linker kant en de 'rechter' hoeft het niet te weten als de ontvanger het maar niet vergeet…

Politiek; dat is het leven niet Teleurstelling; dat geeft verdriet Wij luisteren en kijken tussen onze muren Naar beelden die de woonkamer in gluren Het volk kiest zijn boze en goede creaturen Wee ons: die met de macht der hel verbonden zijn In een God vergeten tijd, de horde tussen twee vuren Opgejaagd; het oog boos verduisterd vol pijn…

de winter werd groener dan de lente zich ooit in een zomerse bui bloot had gegeven wit rijpte vorst zijn herfstige oogstkleuren aan de al enige tijd kalende takken bij bevroren vlakten onder een zon die op een krakende ijsvloer zijn scheve schaats aan het uitproberen was tot in het wak waar de wind rimpelend vertelde dat zon…

Van dat ik je liefheb wil jij weten in alle woorden die ik zeg als een kleed om je heen mag slaan met vingertoppen op je naakte huid een liedje zingend in je oor mijn neus kruistekent in je haar Het is koud buiten het brede bed Warm onder het donzen dek zijn wij de liefde aan het bedrijven met passievolle, gloeiende lijven alsof er nooit…

Mantasca saliber stille vallei verstoken van water gapende kloven adem je stof in longen, die smachten overheersend een rots zuchtend onder genadeloze zon Nisolgar paflar tintelende oase kameleonachtig groen vertedert in hunkering naar beroering, die rimpeling veroorzaakt dorstlessende verzuchting Malata tunka gegeven heerlijkheid…

oud in jaren jong van geest zit jij daar als de wijze uil met ogen sprankelend nog van het doorleefd ervaren wat onderweg naar morgen echt het allerbelangrijkst is die knipoog of dat belletje dat briefje of lieve berichtje dat jou telkens weten laat dat jij meer nog dan de jaren gevierd bent om wie jij bent door de mensen om jou heen…

tussen aankomst & vertrek daar ligt de tijd van reizen en als je dat maar heel lang doet zal je vanzelf vergrijzen... het is allemaal zo relatief 'de tijd van leven met je lief' 't is vluchtigheid bewijzen…

'k zou echt niet kunnen wennen als het strelen is gedaan eerlijk moet bekennen dat je niet bent te weerstaan trek die kleurenjurk weer even aan met primair overdwarse strepen of vind je hem oubollig staan en ga je nu iets anders dwepen je verlangt zo innig naar de velden waar jij jezelf zo graag in ziet mij springen en gehuppel melden…

schoonheid veredelt haar blotebillengezicht geeft glanzend bewijs van nature jezelf zijn ligt werelds aan je voeten…