125 resultaten.
gehavend
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 227 meeuwen strijken neer
gestrand in verhongering
wintervleugellam…
De bloem is een gehavend blad
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 420 De bloem is een gehavend blad
dat vol ontluikt in tegenspoed
zo schrijnend dat het wreed zoet
gekruisigd wordt aan nageslacht.
De bloem is een gehavend blad
dat het leven driest verslindt
uit alle kleuren de ware vindt
geuren plant en dier verwacht.…
VERLANGEN
poëzie
3.0 met 32 stemmen 4.048 Wat wil mijn hart gehavend?
Rust na nood.…
beroering in de moestuin
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 638 Het hagelde en windde hoos
sprak een gehavende framboos
Toen ik wilde schuilen
en net op tijd een abrikoos…
Wat komen gaat
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 271 Twee "handen"
om een kinderhoofd
die zacht de slapen koelen
Is dit het diepere bedoelen
om nu van het leven
zo zeer beroofd
zich zo gehavend te voelen…
beeldenstorm
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 nog voor luide stormen hun
ruisen en geraas drenken
in stilte en naadloze
zwijgzaamheid
blijkt tegen het vallen van
de avond
het hart nog het meest gehavend…
Bigot
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 94 de schijnheiligheid
is te lepelen van
jouw gezicht
gewraakte woorden
kerven diepe
wonden
blijkt aarde drijfzand
welke gehavende zielen
gulzig opslokt…
een springlevend in memoriam
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 133 ik heb nog een oude foto
van mezelf als baby
een zwaar gehavend exemplaar
maar ook een luciferdoosje
met de krullen van mijn
allereerste haar...
beide bewaar ik als herinnering
aan het kind in mij
dat zich bij vlagen nog
wel eens ontheemd voelt…
een springlevend in memoriam
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 444 ik heb nog een oude foto
van mezelf als baby
een zwaar gehavend exemplaar
maar ook een oud luciferdoosje
met krullen van mijn allereerste haar...
beide bewaar ik als herinnering
aan het kind in mij dat zich
bij vlagen wel eens ontheemd voelt…
een springlevend in memoriam
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 257 ik heb nog een oude foto
van mezelf als baby
een zwaar gehavend exemplaar
maar ook een oud luciferdoosje
met de krullen van mijn
allereerste haar...
beide bewaar ik
als herinnering aan
het kind in mij
dat zich bij vlagen
nog wel eens
ontheemd voelt…
Na de val
snelsonnet
4.0 met 3 stemmen 214 Gehavend is het peloton vertrokken
Geschaafd, getekend, armer aan illusies
In voorportalen van hun eindconclusies
Toch strijden ze weer fier en onverschrokken
Zo brengt De Val ons retro-romantiek
Van taaie-ouwe-krijgers-heroïek…
Van de Vos Reinaerde
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 165 ze mokken in de bankjes
krijgen hem niet weg
arglistigheid ligt ervaren
op zijn gladde tong
boetekleed heeft gaten
er wordt nog nagemord
na zijn kleine knieval
criminelen in de pels
vreten aan zijn bloed
gehavend komt hij weg…
Serenade
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 847 de maan glijdt op de toppen
van mijn uitgestrekte vingers
naar een hoogtepunt bloost
zich geel de hemel in na
die rakelingse bevingering
en streelt de zwarte stilte
zon van de nacht maar zo
gehavend dat ze eeuwig ootjes
vormt van pijnlijke herinnering…
passant
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 575 gestroomlijnd en gestemd
gehavend en ongetemd
vertellen ze hun verhaal
hij bespeelt respectvol
de snaren en mijn ziel
ik luister met een haast
voyeuristisch genot
naar de unieke klanken
die zij enkel voor hem
schijnen te behouden
en mij slechts toelaten
als voorbijganger…
Om er doorheen te kijken
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 56 Kijk naar die wilg
een bos van twijgen
op wat zijn kop
zou moeten zijn
uitgehold
om er doorheen te kijken
getordeerd
de dood op 't lijf
stilzwijgend
gehavend
de toorn voorbij
op de hoek van een wei
op een kruispunt
van twee wegen…
Een vleugje lichter
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 2.063 ik leun tegen het potlood
krijt mijn ogen met het stof
dat mijn gedachten verlaat
zie kleuren langzaam vervagen
achter mijn luikende wimpers
ik vernevel de contouren
strijk het haar uit mijn gezicht
en vertrouw de zachtheid toe
aan het gehavende vel…
telkens weer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 146 dat blaadje
op de grond
was de eerste
niet meer donkergroen
getand met gehavende nerven
en een teer krom steeltje
het bruine onstuimige roest
heeft zich hiermee aangekondigd
een belofte
die ik niet vergeten zal
ik verlang naar zijn storm
het grijs
nattigheid
onbesuisde woestheid…
halverwege eeuwigheid
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 54 op afstand die ambtshalve is afgelegd
volgt nu een bericht
om in twee gelijke stukken te delen
het hart te volgen
voordat het gehavend raakt
ergens halverwege naamloze liefde
als ontmoeting te laten voortduren
bij het breken van de dag…
geweven vlas
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 86 iemand ademt zacht
onder het witte linnen
gehavend onder een
deinende kalme zee
traag strijkt iemand
het verlangen glad
ziet waar iemand
schipbreuk leed
iemand valt met de
grote vlakte samen
ademt zacht onder
geweven vlas…
Woordenloze pijn
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 162 Deze waanzin,
dit ongeregeld kloppen van mijn denken,
gehavend, tot in het lekkende hart
dat weemoedig dode mensen draagt,
en wensen…
Onstilbaar stil de sombere stilte.
Ze schreeuwt in woordenloze vloed.
Draag mij,
of begraaf mij
maar laat mijn pijn niet zinloos zijn...…
variatie op een thema van
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 219 nog staan vrouwen
in een rij
te wachten
schuifelen
tergend langzaam dichterbij
de waarheid
die bevestigd wordt
zij drommen al eeuwen
terwijl mannenlijken
om hen heen
gehavend vergaan
tranen van onmacht
maken hen sterk
en wij
gaan door
en door…
Twee handen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 81 Boek ligt open
Links bevat de tekst
Rechts is blanco
Drie vingers beroeren het wit onder de woorden
Rechterhand kruist de linker
Hier gaat het om
Ze verdwijnt even in de letters
En komt er nog steeds gehavend uit
Maar nu kamt ze haar haren…
Ik heb haar bekend
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 213 Op een zwoele zomernacht bezocht ik haar
languit lag ze in het gras
ik was jong en onbedreven
moest drinken haar meegebrachte brouwsels
opdat ik niet meer op zou staan
dan sloeg ze me
ik ging gehavend heen
en steeds maar weer terug
zocht haar in het gras
maar nooit vond ik
niet eens een schim van haar…
De Gum
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 978 Schoorvoetend loop ik door mijn
gehavende ziel, struikelend over
herinneringen, ervaringen die
ik zo graag wil vergeten.
Een donkere kronkelende tunnel
een dikke zwarte lijn...
met aan het eind een lichtpunt.
Dat ben jij...
laat je me vrij?
Je hebt de sleutel tot mij.
Je geeft mijn leven kleur
Gum het zwarte uit voor mij...…
In bloed gedoopt
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 458 de pen streek neer
zonder compassie
bloedrood belasterden
dodelijk krullende letters
het argeloze papier
de schijnbloei
van mooie woorden
kon onwaarachtigheid
echter niet verbloemen
slechts de achterkant
van het gehavende vel
draagt het gelijk
de pen is leeggebloed
in besmeurde handen…
Taoïstisch gedicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 101 Het geluid dat het licht in de hoek maakte
Overschreeuwde mijn avondgemoed
Reeds bevind ik mij in het iets donkerder
Als aan een muziekversterker draai ik aan de knoppen
Om mij af te stemmen op de Weg
Draaien, regelen, tot je samenvalt
Verstrooiing is een gehavende vijand
Die je een arm om de schouder slaat
Om er een mee te worden
Vrede…
over een leven onder water
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 176 de vis
die ik vanochtend vond
zijn schubben zwaar gehavend
zijn kieuwen volgeschept met zand
hij fluisterde mij toe
met drooggetrokken vissenmond
zwem niet
zwem niet in deze zee
ik ben er naast gaan liggen
langzaam open
langzaam dicht
maar vergat erbij te sterven
het had wel iets
van poëzie…
Onafscheidelijk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 141 ik speel met mijn pop
de kop kapot
het lijf zonder kapok
zij voelt wie ik ben
omdat zij mijn jeugd
en leven heeft gekend
is totaal versleten
van alles weten
heeft mij altijd gespaard
nooit ben ik dat vergeten
streel het gehavende lijf
bij haar kon ik echt alles kwijt
zij is nog dezelfde gebleven
onafscheidelijk zijn wij
vergroeid…
Labyrint
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 227 Zo traag de nacht verschuift
naar avond zonder morgen
laag voor laag
lijkt leven
dood in eenzaamheid
waar tijd gehavend
door het stormend zijn
als drenkeling verloren
lijdzaam in vergeten drijft
maar toch…
hij blijft
en ik
grijp me aan zijn flarden vast
vlecht ze tezamen
tot een beeld dat was
als vlucht…
voorbij
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 80 je bent gehavend
je ademt niet meer
onder het witte laken
een strakke zee die
je ondersneeuwde
je valt samen met
het zwarte landschap
dat je leven onder
lemen lagen smoort om
het later glad te strijken
onder het wolkenfront
stromen waterlanders
over gekneusde bloemen
binnen de stortregen van
woede en tranen op papier…