1940 resultaten.
Je was het moe
hartenkreet
4.0 met 27 stemmen 3.102 Dat grote lelijke eiken bed
met witgesteven lakens
het veren kussen opgeschud
warme kruiken als reddingsbakens
daarin zag ik je liggen
bleek en rimpelig je gelaat
ogen diep gelegen in hun kassen
geen medicijn wat baat
je borstkas ratelt en rochelt
een laatste adem, diepe zucht
eindelijk je strijd opgegeven
en ik adem...opgelucht…
November
poëzie
3.0 met 164 stemmen 33.635 En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.
De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.…
vlinderzoenenzacht
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 741 hoor
hoe stilte jouw lied zingt
in het glimlachen van de lente
tussen zijn en dromen
het daglicht geeft
aan de wolken op ons gelaat
hoe ogen sluiten
door een ver vergeten voelen
wanneer witte vlinders het veld
bloesemen als kleine scheepjes
met bolle zeilen
hoe de wind slaperig
haar vleugels legt op mijn lippen
wanneer…
flower power
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 564 mens ach wat spontaneïteit
broodnodig voor je gezond
verdulleme fatsoen
gaat domweg om doen
leven kies eens in hippietijd
spetters maatjes volle pond
niet zwetsen lach om los te gaan
vrij in liefde vrede komt er aan
eenzaam op zolder gelaten ontwaken
hoor treden op trappen die kraken
wat oh wie komt daar aangeslopen
nimf bloot in…
flflflflfplt
netgedicht
1.0 met 10 stemmen 3.161 Een vlegel sloeg hem in`t gelaat…
In de stilte
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 620 Elke vorming op je gelaat
die me vertelt hoe jij je voelt.
geuren, geheimen, blikken,
zo oneindig ver, maar toch nog dichtbij
ergens, cirkelend om me heen.
Tranen die smaken naar pijn,
op een bedje van gevoelens.
De wind glijdt door mijn haren
bemoedigend en troostend tegelijk.…
Een VN militair
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.233 Ik ging waar anderen bang waren om te gaan
En deed wat anderen nalieten om te doen
Ik vroeg niets aan hen, die ook niets gaven
En accepteerde gelaten de gedachte aan eeuwige eenzaamheid..
Ik heb het gezicht gezien, het gezicht van Ellende,
De stekende kou van angst gevoeld,
Maar ook af en toe een moment van liefde mogen proeven..…
Zestig jaar
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 589 Mijn vader zweeg over zijn oorlogsleed;
heeft het eindoordeel aan mij gelaten.
Maar er is zoveel dat ik niet weet,
want ik hoor enkel dode soldaten.
Wat is het verschil tussen lafheid, angst
of verzet met zoveel duizend doden?
Duurde eerlijkheid wel het langst
in het duister oord van de oorlogsnacht?…
Grote vakantie (sonnet)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 662 Gestaag nadert onze pensionering
wachten decennia vrije jaren
hoe we die tijd gaan ervaren
hangt af van de voorbereiding
Door gevoels-misleiding
versnelt onze gevoelstijd
ervaren we die vrijheid als strijd
en vaak heerst de teleurstelling
Gezonde jeugd zit vol levenslust
wat slijt, er ontstaat gelatenheid
als er niet aan wordt gewerkt…
Soms is het ...
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 450 Hoe je gelaat geëtst staat
op de wanden van mijn ziel
en je ogen die mij ooit aanzagen
en je stem die mij ooit sprak
ik ben de kleur niet vergeten
en de klanken niet
van ver zal ik je herkennen
aan het geluid van je schreden
waar ik lang geleden mijn
eigen voetstappen deed volgen
tot waar je ook liep
soms is het dat ik je hoor roepen…
De bruid zegt:
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.167 Hoe toch uw strak gelaat
me rillen doet...
...'k Voel me zo vreemd, - zo vreemd
bevángen zijn...
Uw stille stemme fleemt
als zoete wijn.…
Eindafrekening
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 308 Hij is weerloos, herinneringen komen
over scherpe scherven van 't verleden
langsheen de tijdspoor van z’n leven
uit spleten en holen aangeslopen
Ongrijpbaar als de wind enteren
destructieve apocalyptische scharen
van schuld en schaamte z’n bewustzijn
gelaten ondergaat hij de pijn
De inval voelt als eindafrekening
de balans valt ongunstig…
Voor de chaos
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 154 niemand kent de noorderzon
waar de fluittoon galmt en droomt
uit de trilling spoort het licht
door de dalen van gebergten
iemand wekt de taak der taken
om de wereld neer te leggen
water vuur en aarde buigen
om elkaar en strijken tijd
toen er brak een zwaar gelaat
door elementen die het zwart
van de zon met woorden weefden
en een straal…
Mijn hart
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 1.456 Mijn hart is niet perfect
het zit vol littekens en scheuren
Door de jaren heen
heeft het heel wat moeten betreuren
Mijn hart is niet perfect
er zijn hele stukken uit
Soms geef ik een stukje weg
waarna ik het voor even sluit
Mijn hart is niet perfect
het heeft schrammen en gaten
Er zitten diepe wonden
waar vele tranen zijn om gelaten…
Kees en Vader
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 270 “Vader, oh vader”,
verzucht Kees wat gelaten,
“Was ik aan de overkant,
zouden we dan praten?”
Vader knijpt
zijn bessen fijn,
prakt, met tafelzilver,
in zijn winterprak.
“Keesje klein, en Keesje lief”,
klinkt van boven uit de wolken.
“Hier zijn woorden geen.
In het paradijs dat hemel heet,
Luisteren we alleen.”…
Geplastificeerd
gedicht
2.0 met 41 stemmen 9.961 Buiten nieuwbouwmuren
gapen blokkenwijken gelaten. En hier lig ik,
huisnr 6, in het rechte rijtje buren.
Verscholen tussen lakens. Oren in koepels.
Handen, knieën om mijn kin. Nog zo’n ochtend.
Nog zo’n illusie van nieuw begin. Het huis krimpt.
Minuten kruipen. Ik ben een klein product.
Een tablet in plastic opgesloten.…
Erfgoed.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 320 Als ik op een lentedag
mijn huisdeur zal openen
vloeit mijn gezicht over
daadkracht, getekend in
een gele zee van velden
van gisteren,in zoverre mijn
huidskleur die weelde kan
verdragen, stroomt de natuur
van onbegrepen zinnen over
mijn gelaat, onbehagen
schept een tijdloze adem van
onbegrip in half bereikte
doelen.…
Leven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 282 Waar heb ik het gelaten...
Wat is er mee gedaan?
Waarom was ik zo verkwistend?
Waarom niet rustig aan gedaan.
'k Moet zuinig zijn met het beetje dat nog rest.
De druppels die nog zijn gebleven
Zijn kostbaar, denk toch na!
En eind'lijk heb je tijd te denken...
Wat is het doel, wat is de zin.
Hoe vul ik het laatste beetje in.…
BIJ ELKAAR
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 271 Het zigeunergezin
arbeidt vlijtig naast de woonwagen
bereidt lustig de avondmaaltijd
daarbij springt de hamer druk op en neer
gaat een oude gebroken stoel te lijf
geeft haar verjongde kracht en nieuw bestaan
de hoge verlaten molen
ziet gelaten op die mensen neer
zijn gebroken wieken verlangen
vergeefs naar ronddraaiend werk
toch is hij blij…
Over het eigenlijke in ons en hoe dat te onderscheiden
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.095 Gemak’lijk zijn deze te onderkennen
aan hun vastheid en aan ’t volstandig wezen
dat hun oorsprong uit een weten verraadt,
zoals het niet zwaar valt de uitgelezen
en hoge geest van een mens te herkennen
aan iets voortreffelijks in zijn gelaat.…
inktblauwgedicht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 292 de zee
wanneer het water lonkt
tekenen zich witte dansers
maar ik laat me niet vleugelen
als een kostbare zilvermeeuw
de zee zou een cadeau moeten zijn
aanspoelend, warm en zoet
zwemmen in spartelend water
losbandig slapen, vrij en eindeloos
het zijn mensen die zout toevoegen
in zee mag niemand gepekeld worden
zelfs niet om een gelaat…
DROMEN
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 426 Dromen
Waarom droom ik nog steeds van jou
Jaren lang was jij mijn vrouw
Onze liefde is niet meer
Het leven zonder jou doet zo zeer
Waarom droom ik nog steeds van jou
Het is door gesneden dat sterke touw
Dat eens ons gezin samen bond
Wat voor kracht en veiligheid stond
Het touw is door een van ons los gelaten
De ander had het niet echt…
Zachte dood
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 586 Zonder twijfels over hun levenslicht te verhelen,
zie ik hoe ze op de stoffige vensterbank,
in groei achter, met ziekelijk gelaat
om hulp roepend zonder weerklank
in de volle zon liggen te vergelen.
Hier ligt een bewusteloos korps, daar
roerloos en stil een Siamese tweeling,
onderop een kloppend hart van steen.…
Tussen de sterren
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 297 staan
Glaasje jenever gevuld voorbij de rand
op de toog verwacht een vaste hand
doet de spanning van onzekerheid ontstaan
Hier gaat alles verloren, vervluchtigt
in damp, slaat neer tot druppels
aan de het plafond hoog en blauw
Er is zelfs een hemelboog van waar
een spetter nattigheid traag valt
raakt aan het omhoog geheven gelaat…
Meer dan een gezicht
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 406 men hoort het niet
wanneer hij vliegt over veld en vijver:
een vlucht
in een enkele lijn of wat achterblijft
op een gezicht, soms verward
en veel meer dan een zoektocht
in ogen
expressie als pure poëzie
die hij doorgeeft aan hen die het gelaat
van kunst willen vinden
binnendringen in zijn droom;
waar hij doolt langs twijgenlicht…
Waarom ik?
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 193 Ik voel me nu zo alleen gelaten
Denk dat ook God mij heeft verlaten
Wat heeft dit kunnen veroorzaken?
Toch wil ik op God blijven vertrouwen
Wetende dat Hij mij nabij zal zijn
Ook nu, in al mijn verdriet en pijn.
Want op niemand anders kan ik bouwen.
De vraag “Waarom ik?”…
Het verbrijzeld aangezicht der liefde
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 490 Het licht wat ooit nog fonkelde
de warme taal van het gelaat
krimpt ineen en zwijgt
De dode die niet op wil staan
De kiemkracht die op sterven staat
De onschuld die verdwijnt
De traanval glooit de wangen nat
en sluit de lippen kronkelend
om wat eens is geweest
Nu waanzin mij hier achterlaat
het breekpunt mij door midden zaagt
verlies…
Ballade van de generaal
gedicht
3.0 met 3 stemmen 6.687 Neerslachtig laat de generaal
zijn mannelijke borsten, tijdens
een veldtocht in het oosten opgedaan,
gelaten hangen.
Nat van water en rood van Waterloo,
staat de generaal zich voor
het enige raam van zijn kamer
af te drogen met de driekleur.
---------------------------------
uit: Soldatenbrieven, 1961…
Kalender
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 282 Voorzichtig gelaten naarmate
je door de tijd wordt ingehaald,
hecht je steeds minder aan de data
waardoor je leven word bepaald.
Het ene jaar is als een ander
in een haast tijdloos ritueel,
je kijkt wat vaker naar elkander
en neemt aan elk verleden deel.…
Ze is zo groot
gedicht
3.0 met 4 stemmen 7.248 Haar lach vliegt zeer omslachtig
als een fazant bijvoorbeeld door het lokaal,
zo kleurig ook; zij houdt van allemaal
en niemand is alleen gelaten.
Ze kan niet haten.
Op het bord zij waaren en hij hete;
ze is er voor het zijn, niet voor het weten,
naar kennis heeft ze nooit gedorst.…