Alle inzendingen over gelukt!....afstand!

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

Boven het vogelparadijs van jouw dorp daar kwam mij een lege vuilniszak om droog te zitten aanwaaien Daarin kon ik toen mijn natte badpak doen En daarmee kwamen talloze herinneringen aanwaaien hoe jij op de Hondsbossche een matras vond waarop je rustte, het zware touw dat je meezeulde en nooit gebruikte, alle kuiltjes en ribbels…

even een boodschapje doen toen gauw weer naar huis blij dat het gelukt was om de nodige afstand te bewaren blij dat er niet iemand van buiten de gevaren zone van anderhalve meter afstand pardoes mijn richting uit is komen lopen en dat ik dan niet meer bijtijds zou kunnen vluchten en niet meer zeker weten kon of ik nou wel of niet…

Schaamte en pijn in mijn hart Omdat ik weet dat wat ik doe niet goed is Kwaad ben ik en verdrietig omdat ik me zo laat gaan Heb ik geen zelfbeheersing? Ben ik zo weinig assertief? Hoe kan ik zo over me heen laten lopen? Geschiedenis herhaalt zich ook binnen een mensenleven En, net als daarbuiten wanneer leren we ervan?…

zo vreselijk moe Papa tilde me naar boven Legde me zacht op mijn matras Maar toch is het me gelukt, gisteren Om tien uur sliep ik pas…

van op een afstand zijn alle roze rozen gelijk dichterbij :geur anders.…

Gelukt het mij niet om te pitten, dan ga ik lekker even zitten. Als ik een keer niet slapen kan, dan lig ik daar niet wakker van.…

Haar lippen, en dan rent ze weg van mijn lippen -- op het harde glas.…

heeft ‘n eigen kluisje vrijheid gestift in bossen en kantelen klef en blij de meisjes in bordelen burgers afstandelijk op stand zitten nu in zwitserland het glas daar geheven bij een diep en innerlijk beleven met regen onder paraplu’s de koningin nog op het pluche vossen jagen in de duinen…

jouw sterren zijn mijn sterren jouw maan is ook mijn maan maar de afstand naar jou is mijlenver hier vandaan jouw zon is ook mijn zon we kijken naar dezelfde lucht maar de afstand naar jou hoe wordt die in hemelsnaam overbrugd…

elke stap die ik neem brengt me verder van iets vandaan maar daarentegen steeds dichterbij naar waar ik heen wil gaan afstand nemen is vaak goed om dingen te verklaren maar soms raak ik uit de koers en geeft het enkel blaren…

De absolute afstand, die is te relativeren- want absoluut is relatief, gerelateerd aan keren, Hoeveelheden en aantallen, het meetbaar instrument- maar hoe is iets te meten als je het einde niet kent.…

Dreams are for dreamers, so a dreamer I will be Because that's the only thing right now, to have you here with me…

De kosmos is een grap bij een mensenleven neem haar verhalen onder de lange wimpers zover als begin en einde zullen ze niet komen maar enkele passen en ze zijn al dieper met enkele passen zijn ze nagenoeg thuis aan hun eigen oever waar andere sterren hun licht dompelen in de binnenste stilte, meer zo je wilt, verborgen voor…

kennelijk ben je er niet hoe goed ik ook zoek het lijkt verdomme wel een heel slecht boek je ontloopt mij zorgt dat je er niet bent en dat voor iemand die mij zo goed kent nee ik ben niet boos ik ben heel kwaad en zeg je gewoon waar het op staat soms denk ik wel eens bekijk het maar maar zelfs die gedachte valt me nu te zwaar…

Je ogen zeggen alles en verraden je ziel Afstand weerhoudt ons van kijken, Vragen heeft geen zin, de afstand blijft…

Door de wind uit elkaar getrokken voel ik de afstand ik hou je hand vast maar ik voel hem verstijven hou me steviger vast, ik verlam dat ik hierdoor keer op keer onder je ogen weg glijd…

een loszittende SIM-kaart zegt ze verklaart de slechte verbinding tussen ons en sorry seems to be the hardest way om te duiden het doet er allemaal toe maar veel minder dan verwacht zij drinkt haar milkshake op en brengt in Leuven stormen in Den Haag tot bedaren…

Sta niet middenin Loop er een beetje omheen Bekijk wat jij doet En hoe jij je gedraagt Dans niet mee Wanneer de muziek begint Luister naar de gesprekken Zonder in te vallen Leef het leven Van een afstand Droom over wat ik wil Zonder te slapen Kijk van een afstandje Hoe jullie lachen Dein een beetje mee Op de woorden van…

Het vertrek verrast je in een oogwenk Ergens in december wanneer de dag twijfelt tussen ontwaken en de sluimer van paarse lucht. Wanneer men een slordig zeil hijst Met slingers en handen die wapperen naar haar. Alhoewel ik toen huiverend over de reling leunde. Verdraag ik de ruis, de grijze toon van havens niet meer. ‘Ik vertrek’ zeg je en…

Op een afstand lijkt ze op een klamme vlek, niet beseffend dat het sterven aan haar enkels hurkt. Nooit meer zal het zwarte water nog stilstaan als toen die nacht toen de dood aan haar voeten lag.…

Hoe groot is de afstand tussen schrijver en lezer wat schept de virtuele band is het de afstand hemelsbreed gemeten of de afstand tussen toetsenbord en hand kan je het oog raken dat deze letters leest dromen kweken in de tuin van het verstand Is het de afstand met het licht gemeten Of de afstand tussen geest en geestverwant hoe groot is…

Of ik nu met je dans of met je praat er blijft tussen ons een hinder. Jij wilt je nog niet binden, dat hoeft ook niet voor mj. Wees maar niet bang, ik laat je vogelvrij. Wanneer jouw wilde haren zijn verdwenen, en je bent het vrijgezelle leven zat. Dan hoop ik dat je mij niet bent vergeten, en ik nog steeds een plaatsje heb, in jouw hart.…

De man holt door de stad weer zo’n verkreukelde nacht een vrouw op de vensterbank de koude man lacht en hijgt ik ken mijn gebaren niet want de afstand zegt hij is steeds te dichtbij kom binnen is nog tijd…

Op weg naar dichtbij waar jij aan mijn zij mijn hand zal nemen en ik mij zal losrukken en terug zal ijlen naar afstand.…

Ik maak ons stuk Voordat jij mij Stuk kan maken Dus zeg maar niet Ik hou van jou Want dan zal ik Je verlaten Nog voordat pijn Mij kan bereiken Ben ik allang Bij je vandaan Dus zeg maar niet Ik mis je zo Want dan Laat je me geen keus Blijf maar veilig Op een afstand Doe vooral niet lief Voor mij Want dan moet ik Voor je vluchten…

zoals de wegtrekkende zee in snokjes stuiptrekgewijs afstand neemt van strand en vasteland zo neem ik afstand van jou: de vloed is uitgewoed de tsunami van passie passé tijden van ebbe strekken strand tot arena voor verbaal gevecht beslecht in afweer en afkeer in ijzige kilte ontvouwt zich beklijvend besef van schrijnend gebrek aan…

Er kwam afstand tussen vrienden en ik was nog meer alleen. Overal verboden toegang, zelfs de rechters werken mee. Durven niet meer recht te spreken, zijn ook niet meer recht door zee. Uitgestoten en verbannen, grondrechten die tellen niet. Geef mij Zweden, Denemarken, want Nederland doet mij verdriet.…

Waarom blijft een mens toch steeds maar hopen Op het ultieme geluk Dacht het eindelijk te hebben gevonden Maar voor ik ’t wist was ’t al weer stuk Het was dit keer geen vechten Alles klopte, voelde goed Toch kwam er snel een eind aan Eenzaamheid bracht tegenspoed Te groot de afstand tussen ons Te weinig tijd toch met elkaar Maar toch bedankt…

Na al die jaren lief en leed Als zij, als hij, als ik Niet wetend, alles naar elkaar verweet En buigzaam lijdt het hart eronder Kleine stukjes, één voor één Afgezwakt door haat en zonder Liefdeloos zo hard als steen De dagen duren, maanden vormen De afstand groeit de inhoud voorbij Verworven leugens, woorden stormen Het houden van in tijd…