Alle inzendingen over gemiste kans

Hij wilde landen op de kast maar kreeg de kans toen niet want beneden hem daar stond een vrouw en vond hem een grote parasiet... Ze stond al met de "flitspuit" klaar en wilde hem bespuiten... Hij dacht:"dat gaat zomaar niet, Ik vlieg wel weer naar buiten...…

Loes heeft het uitgemaakt met Hans nu heeft Theo weer bij Loes een kans Hans loerde al een tijd op Sonja maar die liep Theo achterna. Oude harten gaan weer tekeer en de mijne doet steeds meer zeer Marijke gaat nooit weg bij Ger hopeloos wacht ik op een vallende ster.…

zo stil was je nooit als in de blankhouten kist verstoken van elk levensteken nog net herkenbaar alsof er iets is weggegrist waarop je niet raakt uitgekeken verbleekt tot marmer bekende trekken uitgewist elke kans op terugkeer geweken onomkeerbaar dood alsof God zich heeft vergist en je zo weer zult gaan spreken…

Nog niet vergeten nog zoveel vragen niet gesteld er is zoveel dat ik moet weten wat je me nooit hebt verteld de weg loopt dood een kans op weerzien is er niet zoveel verlies zo groot de leegte het verdriet ik leid een goed leven krijg alle liefde die een mens kan wensen toch mis ik jou het meest van alle…

ik voelde spanning hoorde stilte van saam gebonden zijn inertie was aanwezig met eeuwen ervaren leven dat geen enkele kans heeft gekregen ooit zichzelf te zijn omdat wij het communiceren met hen altijd hebben nagelaten wij dachten ons verheven en als heersers met alles te kunnen leven wij weten nu dat ook zij deel zijn van…

ik sprak over spel zag in hun ogen winst en verlies wist hoe zij werden bedrogen want spelen was het echt niet toeval en willekeur krijgen op het eerste gezicht een prachtige kans maar in herhaling van zetten gaat winst op den duur naar de bank wij zijn het spelen van vroeger verleerd pure hebzucht is wat ons nu motiveert…

We zeggen niet zo makkelijk ik hou van je we lopen niet zo snel met gevoelens te koop we geven niet zo snel ons hele hebben en houden aan wie er toch naar kijken wil bloot we zeggen niet genoeg dat we houden van en dat is niet zo slim want voor je het weet kán het niet meer dan haalt de tijd je in dan kún je niet meer zeggen schat ik…

Hoop, terwijl je weet, dat het tij opeens kan keren, kans op een teleurstelling, waarvan je dan moet leren. Geloof in kansen, grijp ze als ze worden gegeven, zonder het nemen van risico’s, leef je zonder te leven. Liefde.. geven en nemen, de oorsprong van het bestaan, wetend lief… met jou! kan ik alles aan….…

'Denken vermindert de kans op vis.' De Door Zeelten Gevreesde hangt vol stoeltjes, kussentjes, mesjes en twinkelende schaartjes. 'Hm,' zegt hij, turend naar de sterren in de Deense zomernacht, 'reken maar dat daar een hoop vis zit.' ------------------------------- uit: 'Vroege sneeuw', 2003.…

Staren over de zee naar eb en vloed, die net als ons samenzijn hetzelfde doet, ondanks open armen krijgt zout en zand geen kans, ondanks gesloten ogen verliest de zee zijn glans, als achter het masker van geluk de zee zijn glans verliest, drijft het masker naar degene die het laatst kiest...…

Die kans is je helaas ontnomen. Het was kort schat maar ik had het voor geen goud willen missen. Peter. Inge, mijn maatje: I love you for ever. Gisteren, woensdag 20-02-2008 om 12.18 uur is mijn lieve schat overleden.…

iemand boos dan plukte je een roos plakte hem op een hoed en was het de volgende dag weer goed ik wil je niet verlaten meester maar het moet zomaar uit het niets meester blijf toch hier het was zo leuk en gezellig hier samen met jou tekenen, proefjes wat dan ook jij was de beste snap dat nou helpen kun je als de beste dus meester pak die kans…

missen, wat naast je heeft gestaan, maar wat je nooit echt heb gehad, waarvoor je op je knieën bent gegaan, het gewoon vragen vergat, de kans nooit gegrepen, niet zeggen wat je wou, niet worden begrepen, nooit verteld dat je van haar houdt En nu is het te laat, machteloosheid heerst, wachten tot genoeg tijd vergaat, weten dat het nooit…

een kind kan de afwas doen zei moeder altijd ze had er tenslotte negen waarvan zeven Assepoesters die het niet waagden de spiegel te breken moeder hanteerde de harde leer geen kans voor meisjeslijven om verschoond te blijven van oorvijgen of wilgentenen zij waren slechts werkbijen in de raat van elf de twee godenzonen, hen ontbrak niets…

Het komt niet in je op om te bedenken Zo ’n crimineel vergiffenis te schenken, Integendeel, je grijpt je kans op wraak. Daarbij mag het tot aanbeveling strekken Het vonnis eigenhandig te voltrekken.…

Vrouwen kunnen niet goed inparkeren, Terwijl hun auto’s meestal korter zijn; Het mandje op hun fiets is vaak te klein, Dus blijven ze de wagen maar proberen. Geen wonder dat ze ieder paaltje raken: ‘Zo’n spiegel is toch om je op te maken?’…

Heeft u het E-woord al zacht uitgesproken Uw schaatsen al voorzichtig uit het vet Verwachtingsvol al dagen binnenpret Uw bloed al bijna aan het overkoken Van IJlst naar Sloten maar voorbij Stavoren Moet u naar Hinde loopen met uw noren…

begeerlijke einde ze zuipen schuiven en snuiven alles wat voor handen is voor de ultieme kick die orkanen het zwarte gat laten vullen waarvan de schaduw al zichtbaar is pas ver in de ochtend als de kerkklokken hun verdomd gebeier weer laten horen in je geprogrammeerde brein weet je nog niet of jij de laatste trein of de hemel gemist…

We hadden zojuist de Rialtomarkt gemist. Rondom ons terras werden de kramen afgebroken. Een vissenkop lag in de goot, een darm verdwaald wat verderop, terwijl de straat werd schoongespoten.…

de toekomst komt haar niet meer toe ook die liefhebben ervaren met ongeloof de gemiste verwachting schreeuwende pijn bevriest het redelijk denken hoop daalt in de menselijke achting daar gaat zij nu op een onbekende weg heeft ons ongewild verlaten een ding kan ik zeggen niemand, nee niemand zal haar uit ons hart kunnen praten…

-voorbeschouwing- je was geweldig toen je zei die zon schijnt morgen ook nog wel vandaag blijven we binnen gisteren heb ik je teveel gemist om nu een buitenspel te spelen -in de selectie- een kick-off had ik niet nodig om de voorhoede te bevrouwen jij volgde me zonder reserves naar –wat ik toen nog dacht- het doelgebied van deze dag…

dromen er werd gerekend met plussen en min maar een vergelijk bleef uit omdat de waarden verschillen tussen optelsommen van de geest en die van billen en buik handen geschud principes bijgesteld zonder bagage gingen ze naar het nieuwe veld verantwoordelijkheid voor alle anderen was hun enige gift de rest kon totaal worden gemist…

Dit heimwee blijft nu wel voorgoed, naar een landschap onderweg gemist waarvoor je juist gekomen was over de geysers van ijsland, de gebroken glasvlakten van de poolzee. Na dagen wachten in een onwennige ankerplaats de zon zien rijzen over de grote oceaan.…

ik voelde klanken op de weg een stuk klavier speelde chaos van papier zonder schrift in dissonanten naderde apocalyps met af en toe een hemels intermezzo tussen treden die ik heb gemist wanklank bleek al lang refrein in dreunende verwarring het tekstuele werd gerapt in stroboscopisch licht op een magisch virtuele set stemmen…

aarde geteld zijn, je laatste fase is ingegaan, je alleen nog in staat bent te knikken, de kwaliteit achteruit holt, wanneer je leven hier gedaan is, je afscheid nemen moet van al wat je dierbaar is, je alles achter moet laten, weet dan dat weliswaar je taak erop zit en je mag gaan, maar dat er geen moment is, dat je niet wordt gemist…

ook lijk er niet mee om te kunnen gaan met het aanvaarden van de dood is het de angst om zelf ooit te gaan ik kan het niet benoemen de tijd lijkt stil te staan nu er weer een heel lief mens is heengegaan mijn fluister klinkt heel verdrietig in de wind rust zacht lieverd je wordt op deze aard toch zo heel erg bemind ook zo node gemist…

Als je nu warempel eens wist hoe ik iedere nacht lig te wenen Sinds jij je van bed hebt vergist heeft mij geen zon geschenen Als je nu warempel eens wist hoe ik naar jou kan verlangen En hoe ik je direct al heb gemist jij houdt mij eeuwig gevangen Als je nu warempel eens wist hoe ik ’s nachts lig te wachten Dromend dat jij vlug herbeslist…

Zelden nauwelijks doel gemist Toch echt, in de luren gelegd Hoewel haar lijf bekoort verdient haar schaduw een straf Streeft heus zijn doel in volle glorie voorbij Wetend wat zij willen poseren puntjes van tong in het hemelgewelf in lava van lichaamslicht…

Laat gaan, laat gaan ik probeer alleen mijn nulpunt te ontwijken hoever kan ik gaan of heb ik ergens een snijpunt gemist? voorgoed voor even goed dat we er zijn in alle meerzaamheid…

tien miljoen gaan erven sneller reizen dan het licht in de rode gloed van mars gaan baden of de ringen van saturnus halen zonder franje iets unieks niet om historie te gaan schrijven maar om even heel bekend te blijven de voorspelling is er al in dromen maar hoe het uit gaat komen is voor mij de grote vraag of heb ik dat moment gemist…